روانپزشکان برای انتخاب یک داروی ضد افسردگی معین و دوز مناسب آن به عواملی بسیاری توجه می‌کنند:
تشخیص: داروهای معینی ممکن است در افراد با علائم معین و نوع معین افسردگی بهتر باشند. برای مثال، داروی ضدافسردگی که شما خواب‌آلوده می‌کند، ممکن است در صورتی که بیخوابی هم داشته باشید، برای شما بهتر باشد. شدت افسردگی یا وجود علائم همراه اضطراب، وسواس فکری یا عملی نیز ممکن است روانپزشک را به انتخاب یک نوع معین دارو سوق دهد.
اثرات جانبی: روانپزشکتان ممکن است دارو را بر اساس عارضه جانبی که شما می‌خواهید دچار آن نشوید، انتخاب کند. داروهای ضدافسردگی از لحاظ احتمال ایجاد عوارض جانبی از قبیل عوارض جنسی، افزایش وزن یا خواب‌آلودگی متفاوت هستند و پزشکتان بسته به وضعیت شما با این موضوع هم توجه خواهد کرد.
سن: با افزایش سن، سرعت سوخت‌وساز در بدن شما کاهش می‌یابد و داروهایی که مصرف می‌کنید، آهسته‌تر تجزیه می‌شوند. بنابراین افراد سالمند ممکن است نیاز به دوز پایین‌تری از دارو داشته باشند. از طرف دیگر، برای کودکان فقط داروهای ضد افسردگی معدودی به طور کامل مورد بررسی قرار گرفته‌اند.
سلامت: اگر شما یک بیماری زمینه‌ای دیگر هم داشته باشید، شاید لازم باشید از مصرف برخی از داروها اجتناب کنید. برای مثال، اگر پزشکتان ممکن است هنگام توصیه داروی ضد افسردگی عواملی مانند دچار بودن شما به بیماری قلبی یا مغزی را مد نظر قرار دهد. به همین دلیل، مهم است که پیش از شروع داروی ضد افسردگی تاریخچه بیماری‌های دیگرتان را با پزشک یا روانپزشک در میان بگذارید.
داروها، مکمل‌ها و رژیم غذایی: اثربخشی برخی از داروهای ضد افسردگی در ترکیب با داروها یا مواد دیگر کاهش پیدا می‌کند یا ممکن است عوارض جانبی خطرناکی ایجاد کند. برای مثال مصرف همزمان داروهای ضدافسردگی از نوع «مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین» (SSRI) با داروی گیاهی «گل راعی» یا St John’s wort می‌تواند میزان واسطه عصبی سروتونین را به میزان خطرناکی در بدن بالا ببرد.
یا زنانی که داروی تاموکسیفن را برای درمان سرطان دریافت می‌کنند، باید داروی ضدافسردگی را مصرف کنند که با اثربخشی تاموکسیفن تداخل نداشته باشد.
خوردن برخی از انواع غذاها از جمله پنیر کهنه و گوشت‌های فراوی‌شده در افرادی که داروهای ضد افسردگی گروه MAOI (مهارکننده آنزیم مونوآمین اکسیداز) را مصرف می‌کنند، ممکن است بالا رفتن خطرناک فشار خون شود.
الکل و مواد مخدر: الکل و سایر مواد روانگردان از یک طرف ممکن است باعث افسردگی شوند و از طرف دیگر ممکن است اثربخشی داروهای ضدافسردگی را کاهش دهند. پزشکان گر تشخیص دهند اعتیاد به الکل یا مواد مخدر عامل افسردگی است، اول آن را درمان می‌کنند. در بسیاری از موارد درمان همزمان اعتیاد و افسردگی لازم است انجام شود.
سابقه شخصی یا خانوادگی و سابقه دارویی: اگر عضوی از خانواده‌تان که او هم به افسردگی مبتلا است، درگذشته پاسخ خوبی به یک دارو داده باشد، این اطلاعات ممکن است به پزشک برای انتخاب داروی شما کمک کند. بسته به ماهیت و سیر افسردگی شما (برای مثال، اگر افسردگی شما درازمدت یا به خوبی درمان پاسخ نداده باشد) ممکن است لازم باشد دوزهای بالاتر دارو یا ترکیی از داروها لازم باشد. همچنین اگر یک داروی ضدافسردگی پس از مدتی اثربخشی‌اش را در شما از دست داده باشد، ممکن است انجام چنین کاری لازم باشد.
هزینه: از آنجایی که اثربخشی همه برندهای یک نوع داروی ضدافسردگی تقریبا معادل هم است، امتحان کردن شکل ژنریک ارزان‌تر دارو در ابتدا ضرری ندارد.
ترجیحات شما: هنگامی که شما تا جایی که می‌توانید درباره گزینه‌های درمانی برای افسردگیتان آموختید، دکترتان ممکن است ترجیحات شما از لحاظ سبک زندگی و علائق را هم از لحاظ تجویز دارو مد نظر قرار دهد.
منبع: خبرنامه بهداشتی هاروارد
نظر شما