میله ها به احتمال قوی یکی از مهم‌ترین عوامل تغییر و تحول کهکشان‌ها هستند. آنها مقادیر زیادی از گازها را به سوی مرکز کهکشان هدایت کرده و باعث تشکیل ستاره‌ها می‌شوند. آنها عامل بر آمدگی مرکز ستاره‌ها و تغذیه سیاهچاله‌های پرجرم هستند.
میله‌ها به آرامی و به طور پیوسته در 7 میلیارد سال گذشته تشکیل می‌شده‌اند، به طوری که بیش از سه برابر ازدیاد یافته‌اند.
تشکیل یک میله ممکن است مهم ترین اتفاق در روند تکامل یک کهکشان مارپیچی باشد. کهکشان ها می‌خواهند خودشان را از طریق ادغام با سایر کهکشان ها متراکم‌تر کنند. بعد از اتمام این واکنش، تنها راه مهیج برای تغییر و تحول کهکشان ها ، فرایند تشکیل میله‌هاست.
به گزارش آسمان پارس، تیمی از مرکز علمی اسپیتزر موسسه فناوری کالیفرنیا در پاسادنا دریافته است که تنها 20 درصد از کهکشان‌های مارپیچی در فاصله‌های دور (و همچنین گذشته های دور)دارای میله هستند که در مقایسه با 70 درصد مربوط به همتای نزدیکتر آنها بسیار کم است.
نتایج مطالعات این ایده را تایید می کند که میله ها نشانه‌ای از حصول بلوغ کهکشان‌ها در اواخر تغییر و تحول آنهاست. تمامی مشاهدات این پژوهش بخشی از پروژه بررسی تکامل کیهانی (COSMOS) می باشد.
یکی از اعضای تیم به نام Bruce Elmegreen شرح داد: "میله ها زمانی شکل می‌گیرند که مدارهای ستاره‌ای در یک کهکشان مارپیچی بی ثبات شده و از مسیر دایره‌ای منحرف شوند. یک کشیدگی کوچک در مدار ستاره‌ها رشد کرده و آنها در محل می‌مانند و تشکیل یک میله را می‌دهند. زمانی که کشیدگی‌های مداری بیشتر و بیشتری در محل خود می‌مانند ، میله قدرتمند‌تر می‌شود. سرانجام تعداد زیادی از ستاره‌ها در فضای درونی کهکشان به میله می‌پیوندند."
پروژه COSMOS بخشی از آسمان به بزرگی بیش از 9 برابر ماه کامل را می‌پوشاند و 10 برابر بیش از پروژه‌های قبلی کهکشان مارپیچی بررسی می‌کند. در پشتیبانی تصاویر هابل از کهکشان‌ها ، این تیم با استفاده از اطلاعات هابل و دسته‌ای از تلسکوپ‌های مستقر روی زمین ، فاصله کهکشان‌های واقع در منطقه COSMOS را به دست آوردند.
یکی از اعضای تیم گفت: "ما می‌دانیم که به طور کلی سیر تکامل در کهکشان‌هایی با جرم بیشتر ، سریعتر می‌باشد ؛ کهکشان های پر جرم ستاره‌هایشان را به سرعت شکل می‌دهند و آنها به زودی کم نور می‌شوند، در حالی که کهکشان‌های کم جرم ستاره‌هایشان را با روش کندتری شکل می‌دهند و حالا نیز می‌بینیم که آنها میله هایشان را نیز با سرعت کم‌تری درست می‌کنند. "
کهکشان راه شیری ما, یکی دیگر از کهکشان‌های حلزونی عظیم مسدود، دارای یک میله است که احتمالاً قدری زودتر شکل گرفته است, مانند میله‌های متعلق به کهکشان‌های نمونه گیری شده در هابل.
وی ادامه داد: "دانستن چگونگی شکل گرفتن این میله‌ها در فواصل دور در دیگر کهکشان‌ها سرانجام در روشن شدن چگونگی اتفاق افتادن آن در اینجا کمک خواهد کرد."
این تصاویر نمایان گر 4 کهکشان مارپیچی میله‌ای به همراه برش‌های گازی آنها می‌باشد :
