به گزارش همشهری آنلاین به نقل از رویترز کارشناسان شرکت «باروارین نوردیک - که تنها واکسن غیرتکثیرکننده آبله و آبله میمونی را با نام‌های تجاری «ایموانکس» (Imvanex) یا (JYNNEOS) تولید می‌کند- در مقاله‌ای در دسامبر ۲۰۲۱ شیوع فعلی جهانی این بیماری را پیش‌بینی کرده بودند.
این کارشناسان در این مقاله نوشته بودند که نبود ایمنی جمعیتی در برابر ارتوپاکس‌ویروس‌ها شامل آبله و آبله میمونی به خاطر ریشه‌کنی آبله در سال ۱۹۸۰ احتمالا باعث «تشدید موارد آبله میمونی» خواهد شد.
اما این کارشناسان همچنین می‌گویند خود ویروس آبله میمونی ممکن است طروی تحول یافته باشد که بهتر از شخصی به شخص دیگر منتقل شود.
این دانشمندان به یک آنالیز در سال ۲۰۱۴ اشاره کردند که بر اساس آن در ۱۷ درصد موارد آبله میمونی، حدود یک مورد در هر شش مورد، حذف‌های قابل توجه ژنی رخ داده بود که «به نظر می‌رسید با انتقال انسان به انسان بیماری مرتبط باشد.»
آنها می‌نویسند:«یک عامل ممکن دیگر موثر بر ظهور دوباره آبله میمونی ممکن است تحول ژنتیکی ویروس آن باشد.»
همچنین به اعتقاد این نویسندگان ممکن است خود ویروس در حال تغییر باشد و بنابراین به شکل‌های متفاوت خود را نشان دهد.
برای مثال، میانگین سنی یک مورد بیماری در دهه ۱۹۷۰ چهار سال بود و ۱۰۰ درصد موارد مرگ‌ها در کودکان زیر ده سال رخ می‌داد که منجر به این نظریه شد که این ویروس برای کودکان خطرناک‌تر است.
اکنون میانگین سن مبتلایان ۲۱ سال است و افراد زیر ۱۰ سال حدود یک سوم موارد مرگ را تشکیل می‌دهند.
این پژوهشگران در آن هنگام پیش‌بینی کردند:«در پرتو محیط فعال تهدیدهای پاندمیک، اهمیت بهداشت عمومی بیماری آبله میمونی نباید دست کم گرفته شود.»
از لحاظ تاریخی، اغلب موارد آبله میمونی به خاطر تماس‌ها با حیوانات آلوده رخ داده‌اند و شیوع فعلی که شامل ۵۷ مورد در بریتانیا است، تنها شیوعی است که در آن سرایت مداوم انسان به انسان ویروس در خارج از آفریقا دیده شده است.
اکنون سازمان جهانی بهداشت می‌گوید «انتقال انسان به انسان ر میان افرادی رخ می‌دهد که در تماس نزدیک جسمی با افراد علامت‌دار بوده‌اند.»
با اینکه این شیوع تغییری در چگونگی انتشار ویروس را نشان می‌دهد، دانسته‌های قبلی دانشمندان دربار این ویروس را به چالش می‌کشد و سازمان جهانی بهداشت هشدار می‌دهد که انتظار گزارش موارد بیشتری از این بیماری در مناطق غیر آندمیک بیماری را دارد.
اما این شیوع کاملا به طور غیرمنتظره ظهور نکرد و متخصصان پیشگام این حوزه در انگلیس در سال ۲۰۱۹ پیش‌بینی کرده بودند که آبله میمونی «آشیانه بوم‌شناختی» را که ریشه‌کنی آبله خالی گذاشته است، پر خواهد کرد.
و کارشناسان شرکت «باوارین نوردیک» در دسامبر ۲۰۲۱ در مقاله‌شان هشدار داده بودند که ویروس آماده ظهور در مقیاس جهانی است.
این پژوهشگران می‌افزایند که «نگرانی‌های فزاینده‌ای درباره انتشار جغرافیایی و ظهور دوباره بیشتر آبله میمونی وجود دارد.»
تفاوت‌های سویه‌های آبله میمونی
دو نوع آبله میمونی وجود دارد، یکی دسته «ِآفریقای غربی» که حدود ۳ درصد کشندگی دارد و دیگری دسته «حوضه کنگو» که کشندگی آن یک درصد است. شیوع اخیر با نوع اول ویروس ایجاد شده است.
پروفسور دیوید هیمن، از مقامات پیشین سازمان جهانی بهداشت و استاد اپیدمیولوژی در دانشکده بهداشت و پزشکی گرمسیری در لندن می‌گوید:«سویه آفریقای غربی باعث دانه‌ها و زخم‌های پوستی می‌شود و در برخی افراد تب و بزرگی غدد لنفاوی ایجاد می‌کند.»
«مسویه حوضه کنگو که متفاوت بیماری وخیمی ایجاد می‌کند و در واقع شبیه آبله است. افرادی که به سویه حوضه کنگو مبتلا می‌شوند بسیار بیمار می‌شوند و ضایعات پوستی‌شان مانند آبله جوشگاه باقی می‌گذارد و بیماری وخیمی با ۱۰ درصد مرگ‌ومیر ایجاد می‌شود. دسته آفریقای غربی بیماری بسیار خفیف‌تری ایجاد می‌کند.»
به گفته هیمن حمایت بین‌المللی از افزایش پایش بیماری وشناسایی موارد آبله میمونی ابزارهای ضروری برای درک اپیدمیولوژی مداما در حال تغییر این بیماری سربرآورنده است.
مقاله‌ای که روز دوشنبه بوسیله دانشمندان پرتغالی منتشر شد، از یافته‌های سال ۲۰۱۹ حمایت می‌کند و نشان می‌دهد انتشار فعلی جهانی فعالی بیماری «با بیشترین احتمال» از یک نقطه واحد، احتمالا یک «رویداد ابرانتقالی» شروع شد هاست و بعد در جهان گسترش یافته است.
این گروه به سرپرستی انستیتوی ملی بهداشت در لیسبون افزودند که خصوصیات ژنتیکی شیوع اخیر هنگامی که با مجموع موارد شناسایی‌شده در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ مقایسه می‌شود، «بسیار دگرگون‌شده‌تر از حد مورد انتظار است.»
این پژوهشگران می‌گویند این نظریه را که آبله میمونی در نتیجه یک «جهش تحولی یا تکاملی» به یک «ویروس با جهش‌های بسیار» تبدیل شده است، نمی‌توان رد کرد.
آنها می‌نویسند: «ما هم اکنون نخستین نشانه‌های تحولی کوچک درون خوشه شیوع را شناسایی کرده‌ایم.»
پروفسور جاناتان بال، استاد ویروس‌شناسی در دانشگاه ناتینگهام گفت کار گروه پرتغالی در کمک به شناخت شیوع فعالی «مهم است.»
او گفت: «این تغییرات ظاهرا واقعی هستند و احتمالا ناشی از ویرایش سلولی ژنوم ویروس (از طریق یک پروتئین میزبان به نام APOBEC) رخ داده‌اند نه جهش‌هایی که ناشی از خطاها در تکثیر باشند. اینکه این تغییرات چه معنی می‌دهند- اگر معنایی داشته باشند- فعلا موضوع مورد بحث همه است.»
نظر شما