همشهری آنلاین - بهاره خسروی : او در این مسابقه سوم شد. اما همین ماجرا باعث شد تا پله‌های موفقیت تا رسیدن به کسب دیپلم افتخار مسابقات ملی مهارت رشته آشپزی و دعوت به اردوی شانگهای چین برای مسابقات بین‌المللی طی کند؛ مسابقاتی که برگزاری آن به کشور سوییس منتقل شده است. گفت و گوی ما با این آشپز خوش‌خوراک که از کودکی عاشق امتحان کردن غذاها و مزه‌های مختلف بود، خالی از لطف نیست.
خواندنی‌های تهران در اینجا بخوانید
پخت و پز در غیاب مادر
«محمد غفاری» ۲۱ ساله ساکن محله فلاح در پازل هفدهم شهر تهران است. محمد از همان کودکی بچه خوش‌خوراک و عاشق آشپزی بود. به همین دلیل خیلی زود سراغ آشپزی و پخت و پز رفت. به گفته خودش در ۸ سالگی پخت اولین غذا را تجربه کرد. او درباره علاقه‌اش به آشپزی می‌گوید: «عاشق خوردن غذاهای متنوع بودم. میان فامیل به بچه شکمو معروف بودم. هر زمانی که مادرم پای اجاق آشپزی می رفت با دقت به دستش و کارهایی که انجام می داد، اینکه چطور و چه میزان از هر نوع ماده غذایی استفاده می کند نگاه می کردم و از تماشای آشپزی‌اش لذت می بردم. مادرم شاغل بود و درس هم می‌خواند. به همین دلیل اغلب در خانه تنها می ماندم و در غیاب مادر از فرصت برای پخت و پز استفاده می کردم. جالب اینکه برای همکلاسی‌هایم غذا می‌پختم و مدرسه می‌بردم اما کسی باور نمی کرد که پخت غذا کار خودم باشد.»
کار پخت و پز برای محمد چندان کم دردسر و خطرساز هم نبود. او از اتفاقات و ماجراهایی تعریف می کند که به زمان خودش خطرناک هم بود: «به طبع آشپزی هم شرایط خودش دارد. قد کوتاهی نداشتم و دستم به اجاق گاز می رسید. اما با این حال کلی دستم خین آشپزی سوخت یا زمان خرد کردن سبزی، گوشت و مرغ و ... دستم را بریدم. محل کارم هم تا دلتان بخواهد از این دست خرابکاری‌ها انجام دادم و با همه سختی‌ها و جراحت و آسیب‌های بدنی که تحمل کردم اما در قبالش تجربه های خوبی هم کسب کردم.»
مسابقه آشپزی و انتخاب برای مسابقات بین‌المللی
در خانواده آقای غفاری حرفه آشپزی، قدمت ابا و اجدادی دارد و بخشی از علاقه این همسایه آشپز باشی ما هم نشات گرفته از همین جاست. او در باره ماجرای علاقه اش به آشپزی و دنبال کردنش به عنوان یک حرفه می گوید: «هر دو پدربزرگ‌هایم آشپزهای ماهری بودند و همین موضوع مشوقم بود. چون آنها هم از کارم حمایت می کردند. ریاضیاتم خوب بود. به همین دلیل در دبیرستان ریاضی فیزیک خواندم. اتفاقا در رشته شهرسازی قبول شدم. سال ۱۳۹۸ بود که در حد فاصل قبولی کنکور تا انتخاب رشته در مصاحبه برنامه آشپزی دستپخت که از شبکه اول سیما پخش می شد قبول شدم. در این مسابقه سوم شدم، اما این مسابقه حسابی مسیر زندگیم را تغییر داد. تصمیم گرفتم تا به جای شهرسازی در دانشگاه آشپزی بخوانم. به مادرم گفتم یک ترم را به من اجازه بده تا سراغ کاری که دوست دارم بروم.»
محمد در دانشگاه علمی کاربردی سینا رشته آشپزی را تا مقطع کاردانی خواند. در حال حاضر مقطع کارشناسی رشته آشپزی ملل را دنبال می کند. سال ۹۹ در استان تهران مقام اول، سال ۱۴۰۰ در نوزدهمین مسابقات ملی مهارت در استان مازندران دیپلم افتخار کسب کرد. همچنین در مرحله اول اردوی آماده‌سازی مسابقات جهانی به عنوان ۳ نفر برگزیده در مرحله دوم نفر دوم شد. مکان اجرای مسابقات ابتدا قرار بود شانگهای چین باشد که به سوییس منتقل شد.
کسب و کار مدرن رشته آشپزی
همسایه جوان ما اهل پشت میز نشستن و کارهای اداری نیست و علاقه ای هم به دنبال کردن این حرفه و عنوان های دکتر یا مهندس ندارد. او معتقد است در زندگی قبل از هر چیزی باید دنبال علاقه و استعداد رفت: «هر حرفه سختی ها و محاسن خودش را دارد. حرفه آشپزی جزء مشاغل سخت است که باید ۸ تا ۱۶ ساعت پای کار بود. تحمل گرمای اجاق گاز و... . همه این موارد باعث سختی کار می شود. اما نکته‌ای مهم که باید به آن توجه داشت کار بلد بودن و عشق و علاقه است. هستند افرادی در حرفه آشپزی که ساعت های طولانی کار می کنند و درآمد ۶ تا ۷ میلیونی دارند و در عوض افرادی که شاید به این اندازه وقت صرف نمی کنند و درآمد بالای ۱۰۰ میلیونی از همین آشپزی دارند. البته این صد میلیون در جوامع غربی قابل دسترس‌تر است. »
به گفته محمد قبل از انتخاب هر حرفه‌ای باید بازاریاب خوبی بود و با توجه به نیاز روز برای توسعه و پیشرفت آن قدم برداشت. برای مثال حرفه آشپزی امروز نیازمند مطالعه، تالیف کتاب‌های تازه و آموزش است. در واقع او برای اینکه بتواند از خود کاری ارزشمند برای آیندگان به یادگار بگذارد حرفه آشپزی را انتخاب کرده است.
طی کردن راه موفقیت
محمد این روزها که از طریق همین هنر آشپزی برای خودش صاحب کسب و کاری شده است. اما برای رسیدن به این استقلال و دنبال کردن علاقه اش تلاش پشتکار زیادی هم داشت که در این باره می‌گوید: «ترجیح دادم خیلی زود روی پای خودم بایستم و مستقل باشم. به همین دلیل خیلی مواقع کارگری کردم تا پول کلاس های دانشگاه و آموزشگاه‌های خصوصی را خودم تامین کنم و حتی بسیاری از مسیرها تا محل برگزاری کلاس ها پیاده می رفتم تا پول بیشتری برای هزینه کلاس ها پس‌انداز کنم. اما مادرم حامی بزرگم برای انتخابم بود.»
او همچنین از پدر و برادر و «امیر عباس» و استادانش هم در این مسیر همراهش بودند تشکر کرد که باعث موفقیت و پیشرفت اش شدند.
از کجا شروع کنیم؟
اما شاید این سوال برای علاقه مندان هنر آشپزی پیش بیاید که برای دنبال کردن این حرفه به صورت آکادمیک از کجا باید شروع کرد؟ به گفته محمد غفاری، دبیرستان هتلداری و آشپزی می تواند برای علاقه‌مندان به هنر آشپزی مسیر خوبی باشد. همچنین در ادامه دانشگاه علمی کاربردی و دوره های فنی و حرفه ای می تواند مسیر دنبال کردن این حرفه متنوع و خوشمزه را تکمیل کند.
نظر شما