همشهری آنلاین - پریسا نوری: در این منطقه علاوه بر بازار گل، بیش از ۳۲ گلخانه و مزرعه پرورش گل و گیاه وجود دارد که هر کدام سهم قابل توجهی در تولید و عرضه گل به نقاط مختلف شهر دارند. همین ویژگی باعث شده با گذر از کوچهپسکوچههای چهاردهمین تکه پایتخت و در میان سروصدای ماشینها و انبوه ساختمانهای کوتاه و بلند، چشمتان به دیدن باغهای پر از گل و سبزه روشن شود، مزیتی که در دیگر مناطق تهران کمتر دیده میشود.
خواندنیهای بیشتر را اینجا دنبال کنید
به جای خیار و بادمجان گل میکاریم
یکی از بزرگترین و قدیمیترین گلخانههای منطقه ۱۴ در محله دولاب است. گلخانهای که در آهنیاش در یکی از کوچههای باریک و وسط بافت فرسوده این محله باز میشود تا رهگذران را با تماشای یک هکتار سبزی و طراوت میهمان کند. «محمد دولابی» صاحب گلخانه دولاب که این کسب و کار را از ۳ نسل پیش و از پدران خود به ارث برده میگوید: «از قدیم محله دولاب به دلیل وجود قناتهای پرآب و زمین حاصلخیزش معروف بود برای همین تا چند دهه پیش این اطراف تا چشم کار میکرد زمین کشاورزی بود. پدربزرگم و سایر اهالی قریه دولاب کشاورز بودند در این زمینها بادمجان، خیار، اسفناج و ... میکاشتند.»
این باغدار ادامه میدهد: «بعدها که شهر توسعه پیدا کرد و ساخت و ساز زیاد شد، بسیاری از زمینها تغییر کاربری داده و تبدیل به ساختمانهای مسکونی یا تجاری شدند اما پدرم که وارث این مزرعه شده بود، آن را حفظ کرد چون معتقد بود این زمینها بسیار حاصلخیزند و حیف است تغییر کاربری بدهند.»
دولابی در حالی که اطراف گلخانه را نشان میدهد میگوید: «البته چون کاشت خیار و بادمجان دیگر صرف نداشت پدرم اینجا را تبدیل به مزرعه گل وگیاه کرد و بعد از پدرم این زمینها به من رسید و الان بیشتر از ۳۰ سال است اینجا را اداره میکنم.»
این پرورشدهنده گل و گیاه ادامه میدهد: «تا همین ۱۰ سال پیش شاید بیشتر از ۱۰۰ گلخانه در این اطراف بود اما به تدریج تغییر کاربری دادهاند و فقط ما و چند گلخانه دیگر در این محله فعالیت میکنیم.»
از همه جای تهران مشتری داریم
مزرعه گل دولاب یک زمین بزرگ، پر از گل و درختچه است که به تناسب نیاز گلها بخشی از آن با ایرانیت سرپوشیده و تبدیل به گلخانه شده و بخشی سر باز است. در بخشی وسیعی از فضای مزرعه بذر بنفشه کاشته شده که به گفته دولابی در زمستان گل میدهند و برای عید نوروز روانه بازار میشوند. در بخشهای دیگر و به فواصل منظم انواع گلهای باغچه و آپارتمانی، تزیینی و درختچه برای فروش آمادهاند.»
او درباره کسب و کارش توضیح میدهد: «برای آبیاری این مزرعه با ماشین برایمان آب میآورند و در استخر ذخیره میکنیم. گلها که آماده شوند، از همه جای تهران هم مشتری داریم. برخی مشتریهایمان خانگی هستند، برخی مغازه گل فروشی دارند و برخی هم در همین بازار گل محلاتی غرفه دارند.»
او میافزاید: «تا همین ۳۰ سال پیش بیشتر از همه گلهایی که برای رشد به نور زیادی احتیاج دارند پرورش میدادیم اما حالا که همه خانههای حیاطدار تبدیل به آپارتمان شده اند و کمتر کسی در خانهاش باغچه دارد، ما هم بیشتر گلهای آپارتمانی که به نور کمی احتیاج دارند میکاریم.»
شغل حال خوب کن
وقتی از او درباره قیمت گلها میپرسیم، میگوید: «قیمتها خیلی بالا نیست. بیشتر گلهایی را پرورش میدهیم که ارزان و خریدش صرفه اقتصادی داشته باشد. چون در این شرایط مردم ترجیح میدهند نیازهای ضروریشان را فراهم کنند و خرید گل برایشان اولویت نیست.»
او نفسی تازه میکند و ادامه میدهد: «اینجا ۵ هزار متر زمین است اما شاید به اندازه ۲ تا مغازه ۱۲ متری درآمد داشته باشد. اگر حساب علاقه و عشقی که به گل و گیاه داشتم نبود، شاید من هم مدتها پیش اینجا را تعطیل میکردم اما این شغل حال آدم را خوب میکند. خیلی لذتبخش است وقتی گلهارا آبیاری میکنی، کنار آنها بنشینی و یک استکان چای بخوری و خستگی در کنی.»
لذت همسایگی با باغ گل
مزرعه گل در حصار آپارتمانهای قد و نیم قد محله دولاب جا خوش کرده و چشمانداز زیبایی به خانههای مجاور بخشیده است و این ویژکی برای همسایهها خوشایند است. «مرجان فرمهینی» یکی از ساکنان آپارتمان مجاور گلخانه درباره همسایگی با مزرعه گل میگوید: «اینکه پنجره را باز کنی و به جای آجر و سیمان و ساختمان گل و درخت ببینی خیلی لذت بخش است. در واقع وجود این فضاها باعث میشود محله در محاصره آپارتمانها و ماشینها شده، کمی نفس بکشد.» او درباره مشکلات همسایگی با گلخانه هم اینطور میگوید: «تا چند سال پیش که از کود حیوانی برای مزرعه استفاده میکردند بوی بد آن آزاردهنده بود و همسایهها اعتراض داشتند تا اینکه یک کود دیگر را جایگزین کردند، یکی دیگر از دردسرهای همسایگی با گلخانه هم در روزهای آخر سال اینجا به خاطر مشتریانی که مراجعه میکنند شلوغ میشود اما همه این مشکلات کوچکند و به همسایگی با این گلهای زیبا میارزد.»
نظر شما