به نحوی که از عباسقلی رنجبر ، بخشی و دوتار نواز نامی که چند روز قبل از جشنواره در گذشت، یادی نشد.
از همان سال‌های ابتدایی دهه 60 که جعفری صدا بردار به مناطق و نواحی مختلف کشور رفت و با همراهی برخی از کارکنان ادارات ارشاد برخی از چهره‌های شاخص موسیقی نواحی ایران را گرد هم آورد، تا به امروز که متاسفانه بخش نواحی تقریبا از جشنواره غایب است، بار عمده معرفی و دادن تشخص به موسیقی نواحی را این جشنواره به عهده داشته‌است.
در سال‌های پایانی دهه شصت و سال‌های ابتدایی دهه هفتاد این جشنواره موسیقی فجر بودکه هنرمندانی چون حاج قربان سلیمانی، عبدالله سرور احمدی، حسین یگانه، شامیرزا مرادی، خلیفه غوثی، شیر محمد اسپندار و موسی زنگشاهی و ... را به مردم معرفی کرد.
اگر چه از تلاش‌‌های محمد رضا درویشی و بخش موسیقی حوزه هنری در آن دوره نمی‌توان به راحتی چشم پوشی کرد، دوره ای که چند همایش مهم همانند، هفت اورنگ، موسیقی حماسی و آیینه و آواز و... را برگزار کردند که نتیجه آن در قالب سی دی و‌آلبوم انتشار عمومی یافت. وسعت موسیقی نواحی به اندازه‌ای بود که در سال های ابتدایی دهه هشتاد دست اندرکاران مرکز موسیقی وقت و جشنواره موسیقی فجر به این جمع بندی رسیدند که این جشنواره را در قالبی جدا برگزارکنند. قالبی که به جشنواره موسیقی نواحی کرمان انجامید که خود دست‌آوردهای بسیاری برای موسیقی ایران در کل و موسیقی نواحی ایران در جزییاتش به همراه داشت.همچنانکه جشنواره ذکر و ذاکرین هم چنین خصلتی داشت و عمده اجراهای آن به موسیقی نواحی اختصاص یافته بود. در کنار این جشنواره‌های بزرگ ، هنرمندانی چون جهانگیر نصری اشرفی، هوشنگ جاوید و حمید رضا اردلان و یا محمد جواد بشارتی ، برخی برنامه‌های متفرقه را هم به صورت همایش یا جشنواره تدارک دیده و به سمع و نظر علاقه مندان به موسیقی نواحی رسانده بودند.
یا دو سال قبل که برنامه سی شب سی استان هم، به معرفی و اجرای هنرمندان موسیقی نواحی پرداخته بود.
با نگاهی به جدول برنامه‌های امسال جشنواره موسیقی فجر غیبت این بخش سخت به چشم می‌آمد. اگر چه دست اندرکاران جشنواره موسیقی فجر عنوان کردند که بودجه امسال بسیار کم بوده است و به همین منظور، جشنواره موسیقی فجر امسال کوتاهترین جشنواره در تمامی دوره‌های برگزاری‌اش به شمار می‌آید، اما این کمبودها دلیلی بر فراموش کردن مهمترین بخش موسیقی ما نیست.
موسیقی نواحی ایران هویت موسیقایی ما ایرانیان را شکل می‌دهد و اتقاقا آن بخشی هم که در خارج از ایران مورد اقبال قرار گرفت ، همین موسیقی بوده‌است. اجرای زنده‌یادان شامیرزا مرادی و یا حاج قربان سلیمانی در آوینیون و یا اجرای درخشان زنده یاد غلامعلی رنجبر( دو تار نواز و بخشی نامدار منطقه قوچان) در جشنواره موسیقی مقدس آلمان( در سال 82) که حیرت اهل فرنگ را به دنبال داشت، نتیجه پشتوانه غنی این موسیقی است که هنوز هم بخشی کوچک از آن به دیگران شناسانده نشده است.
در گذشت استاد عباسقلی رنجبر، آن هم یک هفته پیش از آغاز جشنواره موسیقی فجر زنگ هشداری بود بر چنین بی توجهی‌هایی. فردی که به گفته استاد محمد رضا درویشی، اگر یک دهم توجهی که به دیگران می‌شد و می‌شود، نصیب این بخشی نامدار می‌شد، وی ظرفیت‌های بسیاری برای معرفی خود وموسیقی و نوازندگی دوتار داشت.[درگذشت عباسقلی رنجبر بخشی ودوتار نواز نامی]
نکته جالب توجه وتاسف بار آنکه در اختتامیه جشنواره موسیقی فجر هم هیچ ذکر خیری از این بخشی بزرگ منطقه نشد، همچنانکه یادی از حسین خیوه چی، تنها راوی نقل امام حسین در منطقه ترکمن صحرا وگنبد نشد. خنیاگری که یک روز بعد از استاد رنجبر به دیار باقی شتافت.
کس نمی گوید که یاری داشت حق دوستی
حق شناسان را چه‌ها افتاد یاران را چه شد
