حاجشیخ عباسقمی درباره او میگوید: «جلالت شأنش زیاده از آن است که ذکر شود. کسی که به کتاب «منهجالرشاد» آن بزرگوار مراجعه کند، خواهد دانست که در چه درجه و مقامی بوده است؛ در وعظ و تذکر مردم، در تحقیقات شریفه و اطلاع بر دقایق و اشارات مصائب و آثار اطائب. مصنفات مشهوره او در فن وعظ و تذکر و مصائب اباعبدالله از این امر خبر میدهد. شیخ ما محدث نوری نورالله مرقده در کتاب «دارالسلام» از ایشان مدحی بلیغ کرده است.» (فوائد الرضویه، ص 67).
هرچند شیخ جعفر شوشتری را نباید نخستین فراهمآورنده خصائص ( اختصاصات) دانست و پیش از او نیز بزرگانی چون سیدرضی، حاکم حکانی و ابنبطریق نیز خصائص ائمه نگاشتهاند اما باید کمال خصائصنویسی را در آثار شیخ جعفر شوشتری جست؛ چرا که خصائصنویسی در آثار ایشان علاوه بر جنبههای نظری با جنبههای عملی- رفتاری و اخلاقی نیز مرتبط شده است.
ضمن آنکه ایشان خصائص را در بستر مصیبتخوانی ارائه و این امر یعنی مصیبتخوانی را به نحوی برگزار میکرده که حاوی تأثیر فراوانی بر مخاطبان بوده است. در ابتدای کتاب شیخ ابتدا خویش و مؤمنان را به پرهیزگاری و مرگاندیشی که البته وجه غالب اندیشه خود او نیز بوده است، خوانده و سپس راههای رهایی از نفس و شیطان و دنیادوستی را برشمرده است.
این طرق که در ایمان و عمل صالح مختصر است در نظر ایشان به نحوی با مصیبت اباعبدالله مرتبط میشود. ماتمزدگی به هنگام رسیدن محرم و مرگاندیشی در وجه مثبت آن در نظر شیخ زمینه ایمان و در نتیجه عمل صالح را به نحو مناسبتری فراهم میآورد. «الخصائص الحسینیه» را صادق حسنزاده با عنوان «امامحسین(ع) اینگونه بود» به فارسی برگردانده و انتشارات آلعلی(ع) قم نیز آن را به زیور طبع آراسته است.