به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ام‌بی‌جی هلث بررسی‌های قبلی نشان داده‌اند که فضای سبز و آبی بر بهزیستی روانی، کیفیت خاب و کارکرد شناختی ما تاثیر سودمندی داشته باشند، اما دانشمندان اخیرا شروع به تحقیق درباره تاثیر مستقیم عوامل محیطی بر میزان ویتامین D در بدن کرده‌اند.
یک بررسی در جدید در چین که یافته‌های آن در ژورنال Environmental International منتشر شده است، دانشمندان رابطه میان میزان فضای سبز در محل سکونت، آلودگی هوا، پرتوهای ماورای بنفش و میزان ویتامین دی در بزرگسالان بالای ۶۵ سال را بررسی کردند. این دانشمندان با استفاده از داده‌های «بررسی طول عمر سالم چین» در فاصله سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴ و اندازه‌گیری قرارگیری افراد در معرض عوامل محیطی در همان سال‌ها، دریافتند که سلامت محیط ما نقشی در میزان ویتامین دی در بدن ما دارد.
چطور محیط بر میزان ویتامین دی اثر می‌گذارد
هم آلودگی هوا و هم کمبود ویتامین دی مشکلاتی جهانی هستند. کمبود ویتامین دی ۳۰ تا ۶۰ درصد از جمعیت در کشورهای اروپای غربی، جنوبی و شرقی و تا ۸۰ درصد از جمعیت کشورهای خاورمیانه (که آلودگی هوای شدیدتری دارند) را دچار خود می‌کند.
بررسی دانشمندان چینی نشان داد که میزان سبزی محیط مسکونی (میزان فضای سبز طبیعی در اطراف خانه فرد) می‌تواند احتمال کمبود ویتامین دی را کاهش دهد.
پرتوهای ماورای بنفش (که با تابش به پوست باعث ساخته شدن ویتامین دی از یک ماده پیش‌ساز در آن می‌شوند) احتمال کمبود ویتامین دی را کاهش می‌دهند. گرچه افزایش قرارگیری در معرض نور خورشید می‌تواند میزان ویتامین دی را افزایش دهد، عوامل بسیار دیگری هم در این مورد نقش بازی می‌کنند، از جمله سن، جنس، قوام پوست، عرض جغرافیایی محل، وضعیت اقلیمی، فصل و مدت زمانی که فرد در محیط بیرون پوست بدون پوشش خود را در معرض نور خورشید قرار می‌دهد.
از طرف دیگر سیستم هورمونی که تولید ویتامین دی در پوست و سوخت‌وساز آن را در بدن تنظیم می‌کند، تحت تاثیر مواد شیمیایی محیطی و آلودگی هوا قرار می‌گیرد. بررسی در چین هم نشان داد که میزان بالای آلاینده‌های هوا به خصوص ذرات معلق با قطر کمتر از ۲/۵ میکرون که می‌توانند تا اعماق ریه‌ها نفوذ کنند (PM2.5) – احتمال کمبود ویتامین دی را افزایش می‌دهد.
شش عامل مؤثر بر میزان ویتامین دی بدن
یک- جایی که زندگی می‌کنید: هر چه فاصله محل زندگی شما از خط استوا بیشتر باشد (عرض جغرافیایی بالاتری داشته باشید) مقدار کمتری از پرتوهای ماورای بنفش نوع B یا UVB (که با تابش به پوست ویتامین دی تولید می‌کند)، در زمستان به سطح زمین خواهند رسید و در نتیجه تولید ویتامین دی در بدن کاهش می‌یابد. به این ترتیب در ساکنان مناطق با عرض جغرافیایی بالا در طول ماه‌های زمستان ویتامین دی چندانی در پوست تولید نخواهد شد. روزهای کوتاه و پوشاندن بدن با لباس در ماه‌های سرد زمستان هم باعث تشدید این وضعیت می‌شود.
دو- کیفیت هوا: ذرات کربن در هوا ناشی از مصرف سوخت‌های فسیلی (زغال‌سنگ، نفت و…)، چوب و سایر مواد باعث پراکندگی و جذب UVB می‌شوند و به این ترتیب تولید ویتامین دی در پوست کاهش می‌یابد. اوزون سطحی به عنوان یک عامل آلاینده هوا نیز با جذب UVB اثر مشابهی ایجاد می‌کند.
سه- استفاده از ضد آفتاب‌ها: کرم‌های ضد آفتاب مانع از رسیدن UVB به پوست می‌شوند. بنابراین به طور نظری، مصرف ضد آفتاب باید میزان ویتامین دی را پایین بیاورد. اما عملا شمار بسیار اندکی از افراد آنقدر کرم ضد آفتاب مصرف می‌کنند که مانع رسیدن همه پرتوهای UVB به پوست شوند و اغلب افراد به طور نامنظم از آنها استفاده می‌کنند، بنابراین اثرات کرم‌های ضد آفتاب از لحاظ ساخته شدن ویتامین دی در پوست ممکن است مهم نباشد.
چهار- رنگ پوست: ملانین رنگدانه‌ای در پوست است که باعث تیره‌تر شدن آن می‌شود. ملانین با ماده‌ای در پوست که تولید ویتامین دی از آن شروع می‌شود، رقابت می‌کند. در نتیجه افراد دارای پوست تیره نسبت به افراد با پوست روشن نیاز به قرارگیری در معرض UVB بیشتری دارند تا همان مقدار ویتامین دی را در پوستشان تولید کنند.
پنج- وزن: چربی بدن: چربی بدن ویتامین دی را به خود جذب می‌کند، بنابراین پیشنهاد شده است که ممکن است به عنوان یک منبع روز مبادا برای این ویتامین عمل کند: یعنی برای زمانی که جذب ویتامین پایین است یا میزان تولید آن کاهش یافته است. اما بررسی‌های دیگر نشان داده‌اند که چاق بودن با میزان‌های پایین ویتامین دی ارتباط دارد و اضافه وزن ممکن است بر فراهمی زیستی ویتامین دی بگذارد.
شش- سن: افراد سالمندتر در مقایسه با افراد جوانتر میزان‌های پایین‌تر ماده‌ای در پوست را دارند که UVB آن را به پیش‌ساز ویتامین دی تبدیل می‌کند. همچنین شواهدی تجربی وجود دارد که افراد سالمندتر کارآیی کمتری در تولید ویتامین دی نسبت افراد جوانتر دارند.
نظر شما