خیابان اسمال بزاز کدام خیابان تهران است

خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید

همشهری آنلاین-نصیبه سجادی: با کاوش‌های بیشتر، باستان‌شناسان به اسکلت زنی در محل می‌رسند. با این کشف و با تحقیقات رایانه‌ای روی اسکلت، تاریخ تهران که تا آن زمان، یعنی فروردین ١٣٩٤، ٣هزارساله بود، ۷هزارساله می‌شود. درباره این زن هم گفته شده که او مسافری از ری بوده و برای سکونت موقت به جایی می‌آید که امروز به نام مولوی و قبل از آن اسماعیل بزاز می‌شناسیم.

در تهران عهد ناصری خیابان به معنای امروزی وجود نداشته، فقط کوی بوده و گذر و راسته؛ همه هم خاکی، تودرتو و باریک. خیابان اسماعیل بزاز اولین خیابانی بوده که در این زمان به وجود می‌آید؛ یعنی زمانی که  به قول اهالی دربار، قبله عالم اراده می‌کند پایتخت را گسترش دهد و خندق‌های اطراف را پر کند. شاه گفته بود کسانی که در پر کردن خندق و آباد کردن آن بکوشند زمین‌های آن بخش به آنها داده خواهد شد.

اسماعیل بزاز، دلقک دربار ناصرالدین شاه و هنرمند روحوضی در حد و اندازه‌های کریم شیره‌ای، کسی بود که پیشقدم شد و خندق این بخش از شهر را پر کرد و پذیرفت که در آن گذرگاهی بسازد. شاه قاجار هم دستور داد که گذرگاه به نام خود او خیابان اسماعیل بزاز نامگذاری شود. کلمه مغولی «خیاوان»، به لهجه ساکنان قدیم این محل: خیابون، از این زمان وارد ادبیات ایران شد و چون رفت‌وآمد مردم از همه جای ایران به این خیابان زیاد می‌شود نحوه صحبت کردن اهالی که لاتی تهرانی بوده گسترش پیدا می‌کند.