به گزارش همشهری آنلاین این دستاورد کارشناسان را امیدوار کرده است که ساختن داروهایی که قادر به درمان بیماری آلزایمر- شایع‌ترین شکل زوال عقل- هستند، امکان‌پذیر است.
درمان‌های فعلی برای آلزایمر می‌توانند به کنترل علائم این بیماری کمک کنند، اما نمی‌توانند روند آن را به عقب بازگردانند یا بیماری علاج کنند.
دارویی به نام لکانماب (lecanemab) که یک آنتی‌بادی مونوکلونال (پادتن تک‌دودمانی) است. آنتی‌بادی مونوکلونال یک گونه ساخته شده در آزمایشگاه از آنتی‌بادی یا پادتن است یعنی پروتئینی است که در بدن به ویروس‌ها و باکتری‌ها حمله می‌کند. این آنتی‌بادی مونوکلونال طوری مهندسی شده ا ست که دستگاه ایمنی را وا می‌دارد که پروتئین «آمیلوئید» را از مغز پاکسازی کند.
یک فرضیه بحث‌برانگیز درباره ایجاد بیماری آلزایمر این است که تجمع پروتئین بتا- آمیلوئید یا اصطلاحا ایجاد کلافه‌های Aβ در مغز است که با از بین بردن سلول‌های مغزی بیماری آلزایمر را ایجاد می‌کند.
جان هاردی، نوروژننتیک‌دان (متخصص ژنتیک عصبی) مشهور در یونیورسیتی کالج لندن که ۳۰ سال پیش جهشی را کشف کرد که نهایتا به ایجاد فرضیه آمیلوئید انجامید، یافته‌های مربوط به داروی جدید را «تاریخی» خواند و ابراز خوش‌بینی کرد که این آغاز روند دسترسی به درمان‌هایی برای آلزایمر باشد.
لکانماب که به صورت تزریق تدریجی وریدی تجویز می‌شود ممکن است جلوی پیشرفت آلزایمر را بگیرد، اما علاجی معجزه‌آسا نیست و عوارض جانبی خاص خودش را دارد.
در مجموع حدود ۷ درصد از افرادی که این دارو برای آنها تجویز شده است، به علت عوارض جانبی مجبور به توقف مصرف آن شده‌اند و هنوز معلوم نیست که اثرات این دارو فراتر از دوره ۱۸ ماهه تجویز آن چیست.
سازمان غذا و داروی آمریکا در حال ارزیابی داده‌های مربوط به این دارو است تا تصمیم بگیرد آیا آن را برای استفاده گسترده‌تر در سال آینده تایید کند یا نه.
نظر شما