به گزارش همشهری آنلاین وقتی بمباران رژیم صهیونیستی شدت می‌یابد و زخمی‌ها بیمارستان‌های شهر غزه را که دکتر نضال عابد در آن کار می‌کند را پر می‌کنند، او بیماران را در هر جایی که می‌تواند درمان می‌کند - روی زمین، در راهروها، در اتاق‌هایی که به جای دو نفر ده نفر در آن بستری هستند. بدون امکانات پزشکی کافی، عابد از هر چیزی که می‌تواند پیدا کند استفاده می‌کند – لباس برای باند، سرکه به جای ماده ضدعفونی‌کننده، سوزن‌های خیاطی به جای سوزن‌های جراحی.
بیمارستان‌های غزه در آستانه فروپاشی
بیمارستان‌های نوار غزه به دلیل محاصره رژیم صهیونیستی که برق و تحویل غذا و سایر اقلام ضروری به این منطقه را قطع کرده است، در آستانه فروپاشی هستند. بیمارستان‌ها از آب پاک محروم هستند. اقلام اولیه برای تسکین درد و جلوگیری از عفونت در آنها در حال اتمام است. سوخت برای ژنراتورهای آنها دارد تمام می‌شود.
حمله رژیم صهیونیستی محله‌ها را ویران کرده، ۵ بیمارستان را به تعطیلی کشانده، هزاران نفر را کشته و تعداد بیشتری را زخمی کرده است که بیمارستان‌های باقی‌مانده توانایی درمان آنها را ندارند.
دکتر عابد که با پزشکان بدون مرز کار می‌کند، از بیمارستان القدس در شهر غزه گفت: «این بیمارستان همچنان صدها بیمار را با وجود دستور تخلیه اسرائیلی‌ها در روز جمعه درمان می‌کند. حدود ۱۰۰۰۰ فلسطینی آواره نیز به محوطه این بیمارستان پناه برده‌اند.»
او گفت: «همه این مردم وحشت‌زده هستند، و من هم هستم. اما هیچ راهی برای تخلیه وجود ندارد.»
استفاده از سرکه برای ضد عفونی زخم‌ها و سوزن خیاطی برای بخیه کردن
سازمان جهانی بهداشت جهانی اعلام کرد اولین غذا، آب و دارو در روز شنبه پس از چند روز معطلی در مرز از مصر به غزه رسیده است. چهار کامیون از ۲۰ کامیون کمک‌رسانی حاوی دارو و امکانات پزشکی بودند. کارکنان امدادرسان و پزشکان هشدار دادند که این میزان کمک حتی نزدیک به میزانی نیست که برای رسیدگی به بحران انسانی فزاینده غزه لازم است.
عابد گفت: «این یک کابوس است. اگر کمک بیشتری نرسد، می‌ترسم به نقطه‌ای برسیم که رفتن به بیمارستان بیشتر از سود به افراد آسیب برساند.»
همه بیمارستان‌ها در غزه در مواجهه با کمبود امکانات و تجهیزات ابتکارعمل‌هایی را امتحان می‌کنند. عابد از سرکه خانگی که از فروشگاه‌های محلی خریده شده است، به عنوان ضدعفونی‌کننده استفاده می‌کرد تا زمانی که سرکه‌های این فروشگاه‌ها تمام شدند. بسیاری از پزشکان همین ایده را به کار بستند. اکنون او مجبور است زخم‌ها را با مخلوط سرم فیزیولوژی و آب آلوده‌ای که از شیرهای آب می‌چکد (چون رژیم صهیونیستی آب را قطع کرده است) تمیز می‌کند.
کمبود امکانات جراحی برخی از کارکنان پزشکی را مجبور کرده است از سوزن‌های خیاطی برای بخیه زدن زخم‌ها استفاده کنند، کاری که به گفته دکتر عابد ممکن است به بافت‌های بدن آسیب برساند. کمبود باند پزشکان را مجبور کرد تا لباس‌ها را دور سوختگی‌های بزرگ بپیچند که دکتر عابد می‌گوید ممکن است منجر به عفونت شود. کمبود آنتی‌بیوتیک‌ها دکتر عابد را مجبور می‌کند که تنها یک قرص به بیمارانی بدهد که دچار عفونت‌های باکتریایی وحشتناکی شده‌اند.
عابد گفت: «ما آنچه را که می‌توانیم انجام می‌دهیم تا وضعیت بیماران را کنترل کنیم. مردم در حال مرگ به دلیل این شرایط هستند.»
عمل کردن زیر نور چراغ‌قوه آیفون
وقتی رژیم صهیونیستی دو هفته پیش سوخت تنها نیروگاه برق این منطقه را قطع کرد، ژنراتورهای گازوئیلی شروع به کار کردند تا تجهیزات حیاتی بیمارستان‌ها را روشن نگه‌دارند.
مقامات در حال جستجوی بی‌امان برای گازوئیل هستند تا این ژنراتورها را روشن نگه‌دارند. آژانس‌های سازمان ملل متحد ذخایر باقی‌مانده خود را توزیع می‌کنند. رانندگان خودروها باک بنزینشان را خالی می‌کنند.
در برخی از بیمارستان‌ها، چراغ‌ها دیگر خاموش شده‌اند. در بیمارستان ناصر در شهر خان یونس این هفته، پرستاران و دستیاران جراحی گوشی‌های آیفون خود را بالای میز عمل نگه داشتند تا با چراغ‌قوه آن به جراحان کمی کنند که مشغول عمل کردن بودند.
در بیمارستان شفا، بزرگ‌ترین بیمارستان غزه که عابد این هفته هم در آن کار کرد، واحد مراقبت‌های ویژه با ژنراتور کار می‌کند اما اکثر بخش‌های دیگر بدون برق هستند. تهویه مطبوع دیگر امکانی ازدست‌رفته است. عابد قطره‌های عرقی را که از پیشانی بیمارانش می‌چکد درحالی‌که عملشان می‌کند، می‌بیند.
مجروحان حملات هوایی تخت‌های بیمارستان‌ها را اشغال کرده‌اند. بیمارستان‌ها تخت کافی برای آنها ندارند.
دکتر عابد می‌گوید: «حتی یک بیمارستان معمولی با تجهیزات هم نمی‌توانست با این وضعیتی که ما با آن روبرو هستیم، کنار بیاید. فرو می‌پاشید.»
تصمیم گرفتن برای مرگ و زندگی بیماران
بیمارستان شفا - با حداکثر ظرفیت ۷۰۰ نفر - در حال درمان ۵۰۰۰ نفر است، مدیرعامل آن محمد ابو سلمیه می‌گوید. صف‌های بیماران، برخی در وضعیت بحرانی، از اتاق‌های عمل سرازیر می‌شود. مجروحین روی زمین یا بر روی برانکاردهایی خوابیده‌اند که گاهی اوقات با خون بیماران قبلی آغشته است. پزشکان در راهروهای شلوغ پر از ناله‌ها عمل جراحی می‌کنند.
صحنه‌ها - نوزادانی که تنها به مراقبت‌های ویژه می‌رسند چون هیچ‌کس دیگر از خانواده‌شان زنده نمانده، بیمارانی که در حین عمل هوشیارند و از درد می‌نالند - عابد را بی‌حس کرده‌اند.
اما آنچه هنوز او را آزار می‌دهد این است که باید تصمیم بگیرد به کدام بیمار اولویت دهد.
او می‌گوید: «شما باید تصمیم بگیرید که کدام بیمار را برای درمان انتخاب کنید، چون می‌دانید بسیاری از آنها زنده نمی‌مانند.»
منبع: آسوشیتدپرس
نظر شما