همشهری آنلاین، شقایق عرفی‌نژاد: نمایشنامه «تله‌ویزیون» را عبدالحی شماسی سال ۸۴ نوشته و درباره آن گفته است: «متن به زمان و مکان خاصی تعلق ندارد، چراکه در نگارش نمایشنامه به وجود زمان و مکان اعتقاد ندارم. معتقدم مشکلات بشر در تمام اعصار مشابه یکدیگر است و فقط به گونه‌های مختلف اتفاق می‌افتد.» نمایش به گفته او در سبک ابزورد نوشته شده و حالا بعد از سال‌ها از نوشته شدنش، الهه پورجمشید آن را در سالن قشقایی تئاترشهر روی صحنه برده است. او به عنوان بازیگر در نمایش‌های بسیاری حضور داشته و تله‌ویزیون بعد از نمایش «میلاد یک رویا» دومین تجربه کارگردانی او در تئاتر محسوب می‌شود. با او در باره این نمایش صحبت کردیم:
از انتخاب متن بگویید. چطور این متن آقای شماسی رو انتخاب کردید؟
سال ۸۶ بازی در این نمایش به من پیشنهاد شد. متن را خواندم و آن را دوست داشتم و قبول کردم و به عنوان بازیگر در نمایش دوست و همکارم حسین رحیمی بازی کردم که تجربه‌ای بسیار دلچسب برای من بود. اما از همان زمان دوست داشتم کار را را یک بار دیگر خودم کارگردانی کنم که امسال شرایط این کار مهیا شد.
متن در ضمن تمرین تغییر کرد یا کاملا وفادار به متن بودید؟
نه. تا جای ممکن به متن پایبند بودیم و تغییر عجیب و غریبی در شاکله اصلی متن ندادیم. ولی ایده‌های جدیدی در کارگردانی داشتم. اگر بخواهم یک مثال کوچک بزنم، در نمایشنامه اتفاق‌هایی که در تلویزیون می افتاد به شکل صداست و تماشاگر فقط صدای تلویزیون را می‌شنود. ولی من این را به شکل تصویری درآوردم و بازیگر اضافه کردم. از طرف دیگر در نمایشنامه مواردی وجود داشت مثل اشاره به تبلیغات که خیلی قدیمی بود و آن را به روز کردیم. به هر حال ما مخاطبینی از نسل جدید هم داریم که باید سعی می‌کردیم با کار ارتباط برقرار کنند. هرچند متن آقای شماسی یک متن بین‌المللی است که در خارج از کشور هم منتشر شده و در هر زمان و مکانی از جهان که اجرا شود، زبان حال حاضر را دارد. بنابراین اگر چیزی به کار اضافه شده، ایده‌های کارگردانی بوده است.
در نمایش از موسیقی زنده و گیتار استفاده کرده‌اید. در باره این موسیقی برایمان بگویید.
من در تمام کارهایی که تا امروز کارگردانی کرده‌ام، موسیقی زنده داشته‌ام. این یک علاقه شخصی است که نوعی امضای من محسوب می‌شود. به نظرم موسیقی تکمیل‌کننده است و در پیش بردن نمایش و انتقال حس و فضا تأثیرگذار است. در این نمایش هم برای من بسیار کاربردی بود. ما فقط از گیتار استفاده کرده‌ایم و نوازنده و بازیگر می‌خواند و بخشی از ایده کارگردانی من است. از نظر بصری و شنیداری هم زیباست. قطعاتی هم که انتخاب شده مرتبط با نمایش و اتفاقات نمایش است.
نمایشتان رو باید یک کار صرفا کمدی بدانیم؟
خیر، نمایشنامه آقای شماسی ابعاد وسیع‌تری دارد و من هم تمام تلاشم را کردم تا به ابعاد مختلف نمایش بپردازم.
تمرین‌ها چقدر زمان برد؟
ما ۴۰ روز و روزی ۶ تا ۷ ساعت تمرین داشتیم که قطعا برای آماده یک نمایش زمان کمی است، ولی ما در همین زمان کوتاه نمایش را به اجرا رساندیم که اتفاق نمی‌افتاد مگر با داشتن یک تیم همراه و همینجا از تک تک اعضای گروهم برای بودن و وقت و انرژی که برای کار گذاشتند، تشکر می‌کنم.
از اول قرار بود در تئاترشهر اجرا داشته باشید؟
بله، من متن را خیلی وقت پیش به مجموعه تئاترشهر ارائه دادم و بعد از تأیید و گذراندن مراحل مختلف و مشخص شدن زمان اجرا، تمرین را شروع کردم.
درباره طراحی صحنه بگویید. چطور به این طرح رسیدید؟
علیرضا خضری طراح صحنه این نمایش است که سال‌هاست با من کار می کند و توانایی‌ها و خلاقیت او را می‌شناسم. او از روز اول در کنار گروه بود و بر اساس نوع کارگردانی و فضا طرحش را آماده کرد که من بسیار آن را دوست داشتم و همان را کار کردیم.
در این مدت آنقدر که انتظار داشته‌اید تماشاگر داشته‌اید؟
قطعا انتظار بیشتری داشتم و دارم، ولی با توجه به شرایط حال حاضر جامعه چه از لحاظ اقتصادی و چه اجتماعی استقبال بد نبوده است. از طرف دیگر حمایت خاصی از تئاتر نمی شود و به طور کلی در سبد خانوار هیچ بسته فرهنگی وجود ندارد. اصولا در آن سبد نان هم نیست، چه برسد به بسته فرهنگی. باز هم به هر حال خودم و تیم اجرایی از حضور همین میزان تماشاگر هم خوشحال هستیم.
نظر شما