در اینگونه شهرها ساکنین شهرها جایگاه ویژه‌‌ای پیدا می‌کنند و در نظام مدیریت، مردم هدف قرار می‌گیرند به همین دلیل باید در موضوعات و تصمیم‌گیری‌ها حضور داشته باشند.
در واقع یکی از اصول اداره شهر این است که تمام عناصری که در مدیریت شهری موثر هستند باید بتوانند به سهم خود در این امر مشارکت کنند.
مهمترین چالشهای پایداری کلانشهر تهران، ایجاد اشتغال، درآمد متناسب باافزایش جمعیت، تامین زیرساختها، خدمات رسانی شهری، رفع آلودگی محیط زیست و منابع طبیعی است ،به همین دلیل مدیریت شهری در صورتی می‌تواند موفق باشد که از پایین‌ترین تا بالاترین سطح در آن -مدیریت کلان شهری، مدیریت شهری، مناطق شهری، نواحی شهری و محلات شهری- به عنوان لایه‌های سیاستگذاری و تصمیم‌گیری وجود داشته باشند.
در سال‌های اخیر سطوح اول و آخر در تهران مفقود شده واخیراً نظام سطح چهارم درحال شکل‌گرفتن است و این نقص بزرگی در مدیریت شهر تهران است که به تازگی در جهت رفع آن اقدام شده‌است.
این در حالی است که در دنیا نظام مدیریت شهری به سمت تلفیق هرچه بیشتر حرکت می‌کند. در یک طیف حکومت شهری و در قسمت دیگر مدیریت مردمی شهرها مطرح شده‌است. به عبارتی بحث مشارکت از نظر کیفیت و کمیت مورد نظر قرار می‌گیرد.
در نظام مدیریت مردمی، هدف این است که همه حضور داشته باشند، همه عناصری که در مدیریت شهری موثر هستند باید بتوانند به سهم خود در این امر مشارکت کنند ازجمله عناصر دولتی ، محلی، بخش خصوصی و...
لازمه این موضوع نیز، مشروعیت مدیریت شهری، شفافیت، پاسخگویی و محاسبه‌پذیری، پوشش دهی به همه اقشار مشاغل و غیرمشاغل شهری ا ست.
برای رسیدن به مدیریت واحد شهری و برخورداری از مشارکت مردمی در این زمینه باید شورا و شهرداری تهران توانمند شوند.
سرگذشت تهران نشان می‌دهد که در حالی که جمعیت به آن هجوم می‌آورد، تمام عواملی که پشتیبان توسعه هستند را از میان برداشته‌اند.
