همشهری آنلاین – حسن حسنزاده: چند دهه پیش که برف سنگینتر میبارید و چله کوچک با این ارمغان دلپذیر سراغ آبادیهای شمیران میآمد، یلدا هم رنگ و بوی دیگری داشت. تمام شمیران از دارآباد تا تجریش، اوین و درکه تنپوشی سفید از جنس برف به تن میکرد و زیبایی این گستره سرسبز در زمستان دوچندان میشد.
قصههای خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
محلههای امروز شمال تهران، روزگاری آبادیهایی بودند خوشآب و هوا به نام شمیران؛ ۳۳ پارچه آبادی که آداب و رسوم مشترک بسیار داشتند. از جمله اینکه شمیرانیها هم به رسم ساکنان دیگر نقاط ایران مراسم ویژهای برای طولانیترین شب سال یا همان شب چله و شب یلدا برگزار میکردند. مراسم شب چله در شمیران اما با توجه به شدت نزولات جوی و به ویژه بارش برف با مقدمات خاصی همراه بود.
«سید مهدی اعرابی» شمیرانپژوه میگوید: «در روزگاری که نه خبری از خودرو بود و نه راهها و مسیرهای امروزی وجود داشت، برگزاری این مراسم در نخستین شب زمستان با چالشهایی همراه بود. شمیرانیها هم رسم داشتند شب چله به دیدار بزرگ خانواده بروند و نخستین شب زمستان را در خانه پدر، مادر یا پدربزرگ و مادربزرگ به صبح برسانند. اما زمستانهای پربرف شمیران گاهی موجب میشد مهمانهای شب یلدا یکی دو شب زودتر به دیدار صاحبخانه بروند. فاصله آبادیهای شمیران زیاد بود و برف که میبارید راهها صعبالعبور میشد. اگر کسی در آبادی ونک یا تجریش زندگی میکرد و بزرگ خانواده در قلهک، باید یکی دو شب زودتر به مهمانی میرفت تا هم سختی این مسیر پربرف و یخزده کمتر شود و هم در مهیا کردن سفره شب چله کمکحال میزبان باشد.»
اعرابی درباره رسمهای شب یلدا در میگوید: «با توجه اقلیم شمیران، اولین شب زمستان چنان سرد میشد که گرم کردن کرسی هم برای خود مقدماتی داشت. مهمانها که دور کرسی مینشستند، مراسم شب یلدا با گفتوگو و تعریف خاطره توسط بزرگترها شروع میشد. تشویق افراد حاضر به حسن روابط هم از رسوم رایج این شب بود. حتی مقدمات ازدواج جوانها هم در شب چله مهیا میشد.»
نظر شما