اختلال تعادل درعین‌حال می‌توان به کاهش کیفیت زندگی، از دست دادن استقلال در زندگی روزانه و حتی عوارض بهداشتی شدید بینجامد.
افزایش سن که با کاهش توانایی‌های سه دستگاه حسی مؤثر بر تعادل- یعنی دستگاه بینایی، دستگاه تن‌حسی (سوماتوسنسوری) و دستگاه دهلیزی (در گوش میانی) همراه است- می‌تواند در شما اختلال تعادل ایجاد کند.
بیماری‌هایی که اختلال تعادل ایجاد می‌کنند
اگر این اختلال تعادل به طور ناگهانی ایجاد شود، معمولاً شایع‌ترین علت سکته مغزی است.
اگر اختلال تعادل به طور آهسته‌تری ایجاد شود و پیشرفت کند، بیماری‌هایی مانند ام‌اس یا اسکلروز متعدد (هر چند علائم ابتدایی آن ممکن است ناگهانی باشد)، بیماری‌های تحلیل‌برنده مغز (مانند تحلیل رفتن مخچه)، بیماری پارکینسون یا نشانگان گیلن- باره مطرح می‌شوند.
اما همه موارد اختلال تعادل نیز به بیماری‌های بسیار وخیم مانند موارد بالا مربوط نمی‌شوند.
بدتر شدن تدریجی تعادل همچنین در افرادی رخ می‌دهد که دچار «نوروپاتی محیطی» (عارضه‌ای که بر تونایی اعصاب به خصوص در بخش پایینی پا در فرستادن یا دریافت اطلاعات تأثیر می‌گذارد).
اختلال تعادل همچنین ممکن است پس از دوره‌هایی از بی‌حرکتی یا کاهش حرکت- اغلب در افرادی که برای مدتی بستری شده‌اند یا دچار جراحتی هستند که بر توانایی راه رفتن یا ایستادنشان تأثیر می‌گذارد- رخ دهد.
نشانه‌های هشداردهنده اختلال تعادل
به هر حال اگر متوجه اختلال تعادل و نشانه‌های هشداردهنده مربوط به آن شدید بهر است برای معاینه به پزشک مراجعه کنید.
اگر هنگام راه رفتن بیش از حد معمول از نرده‌ها، اسباب و اثاثیه یا سایر چیزها برای حرکت استفاده می‌کنید، این وضعیت نشانه‌ای این است که در حفظ تعادلتان به طور مستقل دچار اشکال شده‌اید.
اگر در هنگام راهیابی در محیط تاریک دچار زحمت می‌شود- برای مثال استفاده از توالت در میانه شب- ممکن است بدن شما می‌خواهد به شما بگوید که آنچنانکه باید نمی‌توانید تعادلتان را حفظ کنید.
اگر ایستادن یا انجام دادن کاری مانند شستن موهایتان زیر دوش با چشم بسته مشکل شده باشد- این وضعیت ممکن است نشانه آن باشد که حفظ تعادل شما بیش از حد به اطلاعات بینایی متکی شده است و یک یا دو دستگاه دیگر دخیل در حفظ تعادل شما (یعنی دستگاه تن‌حسی و دستگاه دهلیزی در گوش میانی) به خوبی کار نمی‌کنند.
سرگیجه و سیاهی رفتن چشم‌ها ممکن است نشانه‌ای از یک علت زمینه‌ای باشند که بر تعادل شما تأثیر می‌گذارد مثلاً اشکال در دستگاه دهلیزی گوش میانی.
افزایش موارد سکندری خوردن ممکن است نشانه‌ای از اختلال تعادل باشد که بالقوه به علت ضعف عضلانی، اختلال عصب‌شناختی یا سایر عومل مؤثر بر تعادل بوجود آمده است. این عوارض خطر سقوط را هم افزایش می‌دهد.
نشانه‌های هشداردهنده دیگری که اگر به همراه اختلال تعادل وجود داشته، احتمال وجود بیماری‌های وخیم‌تر را مطرح می‌کنند، شامل تغییرات در بینایی، ناتوانی در سخن گفتن، دچار شدن به سردردی بسیار شدید که برای فرد بی‌سابقه است و ضعف ناگهانی در بدن است. در چنین مواردی دست کم نیاز به مراجعه به پزشک مراقبت‌های اولیه دارید و اگر نگران هستید که موردی اضطراری وجود دارد، رفتن به بخش اورژانس بیمارستان ضروری است.
پیشگیری از اختلال تعادل
ورزش کردن به شکل تمرین‌های چندوجهی یا مالتی‌مودال (که شامل اجزایی از انواع اصلی تمرین‌های قدرتی، هوازی، استقامتی و هماهنگی عضلات است)، بیشتر می‌تواند توانایی دستگاه‌های حسی و حفظ تعادل بدن را حفظ کند.
انجام دادن فعالیت‌های جسمی گوناگون و تقویت توانایی‌های هوازی، انعطاف‌پذیری، حرکتی و قدرتی نسبت به انجام فقط نوع فعالیت جسمی بیشتر به شما کمک می‌کند.
همچنین اگر اختلال تعادل دارید، در معرض خطر بیشتر افتادن هستید و افتادن‌های تصادفی علت اصلی جراحات غیر کشنده در همه گروه‌های سنی هستند.
برای جلوگیری از این افتادن‌های خطرناک باید با چراغ‌خواب روشن کنید و خطرهای محیطی مانند فرش‌های لغزنده یا سیم‌های برق را برطرف کنید.
همچنین باید مراقب پا گذاشتن روی حیوانات خانگی که ممکن است باعث به هم خوردن تعادل شما شود، باشید.
نظر شما