این دو نوجوان دو سهمیه المپیک 0102 را به دست آورده‌اند و سال آینده به عنوان نماینده ایران در سنگاپور، با پولاد سرد نبرد می‌کنند.
تیم وزنه‌برداری نوجوانان ایران به همراه این دو نوجوان، قهرمان جهان شد.این قهرمانی با 41 مدال رنگارنگ طلا ، نقره و برنز و 345امتیاز در رقابت با تیم های صاحب نامی چون اوکراین، چین، روسیه، آمریکا و آذربایجان به دست آمد. گفت و گو با دو المپیکی نوجوان را می‌خوانیم.
عاشق فوتبال، قهرمان جهان
بهادر مولایی، وزنه‌بردار 17ساله بابلسری، تنها طلایی ایران در رقابت‌های وزنه‌برداری نوجوانان جهان در «چیانگ‌های» تایلند بود.مولایی در یک خانواده ورزشی رشد کرد و سال‌هاست که این ورزش را دنبال می‌کند. او مدال طلای جهانی خود را حاصل هفت سال تمرین سخت وزنه‌برداری می‌داند.
مولایی می‌گوید: «حدود هفت سال است که وزنه‌برداری را زیر نظر پدر و دایی‌ام انجام می‌دهم، آنها باعث شدند تا سراغ وزنه‌برداری بروم، در ابتدا عاشق فوتبال بودم، ولی اصرار دایی‌ام که وزنه‌برداری را حرفه‌ای انجام می‌داد و پدرم که الفبای وزنه‌برداری را به من آموخت، باعث شد تا سراغ این ورزش بروم.»
سکوی یک، بهادر مولایی / سکوی دو،غلامرضا اصغرخواه
مدال طلای جهانی، اولین مدال این نوجوان بابلسری نیست، او می‌گوید: «تاکنون شش عنوان قهرمانی آموزشگاهی را کسب کرده‌ام و رکورددار دسته‌های 90 و 49+ کیلوگرم هستم؛ و طلای المپیاد ایرانیان و طلای نوجوانان آسیا را نیز در کارنامه‌ام دارم که خوش‌رنگ‌ترین آن، همین طلای مسابقه‌های جهانی است.» مولایی برای آینده وزنه‌برداری خود برنامه‌های زیادی دارد. او ابتدا باید در مسابقه‌های جهانی جوانان در رومانی شرکت کند. او می‌گوید:«ایران در سنگین وزن پشتوانه‌های خوبی دارد، ولی دوست دارم در آینده جای حسین توکلی را بگیرم، این را به خود ایشان که از مربیان تیم ملی است گفته‌ام، انصافاً خود او هم خیلی به من کمک می‌کند تا موفق شوم.»
مولایی از رضازاده هم به نیکی یاد می‌کند و می‌گوید: «قبل از مسابقه‌ها با توجه به تمرین‌هایم، فکر می‌کردم روی سکو بروم، ولی نه برای طلا، در روز مسابقه نیز وقتی حریفان قوی هیکل روس، اوکراین و قزاقستان را دیدم، کمی ترسیدم، اما آقای رضازاده با روحیه دادن و کنار بچه‌ها بودن، خیلی کمک کرد، اگر تشویق‌ها و کمک‌هایشان نبود مطمئنم که به اینجا نمی‌رسیدیم.»
بهادر مولایی تنها وزنه‌بردار بابلسری عضو تیم ملی نیست، بلکه این شهر کوچک وزنه‌بردارهای خوبی، به خصوص در رده پایه، به تیم ملی معرفی کرده است. بابک و بهادر مولایی، میلاد رستگار و مرتضی بیگلری از این شهر به تیم ملی رسیده‌اند. شهری که به گفته مولایی استعدادهای بسیار خوبی برای پرورش و رشد در این رشته ورزشی دارد.
رضازاده را دیدم، وزنه بردار شدم
غلامرضا اصغرخواه و بهادر مولایی، دو نوجوان دسته سنگین‌وزن ایران، در آخرین روز مسابقه‌ها، رقابت نزدیک و زیبایی را به تصویر کشیدند و وزنه‌برداران کشورهای قزاقستان، روسیه و اوکراین هر چه تلاش کردند، خوشبختانه نتوانستند حریف این دو نوجوان ایرانی شوند.
اصغرخواه در باره این رقابت ها می‌گوید: «رقابت بسیار نزدیکی بود و من، جز مولایی، از سایر رقیبان شناختی نداشتم. همچنین این مسابقه اولین تجربه بین‌المللی‌ام بود، چون در مسابقه‌های آسیایی نوجوانان در کره جنوبی، به علت آسیب‌دیدگی نتوانستم وزنه بزنم.»
اصغرخواه، نفر دوم از سمت راست
اصغرخواه هم دلیل خوبی برای وزنه‌بردار شدن دارد. او می‌گوید: «از این ورزش خیلی خوشم می‌آید، پنج سال است که وزنه می‌زنم. البته وزنه‌برداری را زمانی انتخاب کردم که آقای رضازاده وزنه می‌زد. وقتی شور و حال مردم را با قهرمانی ایشان و سایر وزنه‌بردارها می‌دیدم، باعث شد تا من هم جذب این رشته ورزشی شوم.»
این نوجوان لنگرودی وزنه‌برداری را سخت‌ترین رشته ورزشی می‌داند و می‌گوید: «وزنه‌برداری سخت‌ترین رشته ورزشی است، ولی ورزش مورد علاقه‌ام است. قبل از مسابقه‌ها برای همین نقره جهانی، روزی هفت یا هشت تن وزنه را جابه‌جا می‌کردم تا برای مسابقه‌ها آماده شوم.»
اصغرخواه در باره آرزوهای بزرگ و برنامه‌های آینده‌اش می‌گوید: «هدفم حضور در المپیک و افتخارآفرینی است. امیدوارم تا با کمک مربیان و خواست خداوند بتوانم در آینده نیز برای کشورم افتخار کسب کنم.
