این آماده سازی معمولا یکی از مشکلات جدی مادران باردار محسوب می‌شود. روانشناسان معتقدند هیچ جای نگرانی وجود ندارد. مادران باید اولا با حوصله با واکنش‌های گاه پرخاشگرانه کودک‌شان برخورد کنند و ثانیا از روش‌های گوناگون برای ایجاد این آمادگی استفاده کنند.
یکی از روش‌های مهم، صحبت با کودک است در مورد اینکه یک خانواده تنها از پدر و مادر ویک فرزند تشکیل نمی‌شود و در بسیاری خانواده‌ها به طور طبیعی تعداد فرزندان بیش از یک نفر است.البته با درنظرگرفتن مقطع سنی کودک، می‌توان این موضوع را هرچه مناسب‌تر مطرح کرد.
تلاش کنید با طرح داستان‌هایی از دوران نوزادی کودک، او را با شرایط واقعی نوزاد آشنا کنید. برای مثال، برخی از مادران فکر می‌کنند چون کودک شان از آمدن یک همبازی خوشحال می‌شود، معمولا با کودک دراین مورد صحبت می‌کنند و می‌گویند او می‌آید که با تو بازی کند.
درحالی که نوزاد باید زمان قابل توجهی را پشت سربگذارد تا بتواند توانایی بازی با کودک را کم کم پیدا کند. بنابراین وقتی کودک درعمل با این گفته نادرست مواجه می‌شود، احساس بدی نسبت به مادر پیدا می‌کند. اگر بپذیریم که کودک ما روحیه بسیارحساس و نگاه دقیقی دارد، دقت می‌کنیم که دروغ به او نگوییم تا حس اعتماد خوبی بین ما برقرار شود.
مادران باید به این نکته توجه کنند که کودک از دیدن عکس‌های مربوط به دوران نوزادی‌اش و همچنین شنیدن داستان‌هایی دراین باره، خیلی خوشحال می‌شود و به این گونه برای درک وضعیت نوزاد درشرایط بسیار مناسبی قرار می‌گیرد. همچنین درمورد نوزادی کودکان فامیل هم می‌توان داستان‌هایی را مطرح کرد که کودک ضمن آشنایی با شرایط نوزاد، با او احساس نزدیکی بکند.
کاردیگری که حس نزدیکی با نوزاد را درکودک برمی‌انگیزد، اجازه دادن به او برای لمس کردن حرکات جنین درشکم مادر است. آنچه دراین میان خیلی مهم است ایجاد حس مشارکت دراو برای انجام کارهای مربوط به نوزاد است؛ از آماده کردن اتاق و وسایل او گرفته تا خرید اسباب‌بازی و هدیه برای او.
و درنهایت اینکه به کودک خود اجازه دهید هنگام تولد نوزاد جدید، از اولین کسانی باشد که او را ملاقات می‌کند. به این ترتیب در مجموع او احساس می‌کند نه تنها باید از ورود نوزاد جدید به خانه و خانواده‌اش خوشحال باشد، بلکه حتی وظایفی نیز برای مراقبت از او دارد.
