همشهری آنلاین _ ثریا روزبهانی: این خانه روزگاری محل سکونت آیت‌الله سیدحسن مدرس، مرد مبارز و خستگی‌ناپذیر مجلس شورای ملی ایران، بود و حالا هم سکوی چوبی جایگاه مجلس را می‌توان در گوشه حیاط خانه دید، چراکه «موزه شهید مدرس و دارالقرآن امام علی(ع)» نام گرفته است.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
سه در چوبی پیش رویمان است که یکی کلون دارد و دیگری زنگ و آخری هیچ‌کدام اینها را. برای بازدید باید مبلغی بپردازید و بعد از گذشتن از دالان ورودی، حیاطی با دیوارها و سنگفرش‌های آجری، پنجره‌های چوبی که پشت‌دری‌های سفید زینت‌بخش آن شده و البته حوض بزرگ و آبی میانه حیاط که دور تا دورش گلدان‌های شمعدانی چیده شده را می‌بینید.
هنوز شیر فشاری آب گوشه حوض بزرگ وسط حیاط خودنمایی می‌کند. معماری بنا به‌واسطه تزئیناتش، به معماری‌های دوره پهلوی شباهت دارد، هر چند که نشانه‌هایی از معماری دوره قاجار هم دارد. خانه‌موزه شهید مدرس در ۳بخش، مبتنی بر سبک زندگی این مجاهد طراحی شده است: نخست حوزه علمیه که شهید مدرس در آن فقه و اصول تدریس می‌کرد و هم‌اکنون تبدیل به دارالقرآن امام علی(ع) شده است، دوم مکانی که در آن به امور مردم رسیدگی می‌کرد و با آنها دیدار داشت و بخش آخر هم محل زندگی‌شان.
پشت یکی از ویترین‌های شیشه ای اتاق، بریده‌ای از روزنامه انجمن اصفهان را می‌بینیم که بخش‌هایی از سخنان آیت‌الله‌مدرس در آن منتشر شده و ویترین مهم دیگر این گالری همان متن منتشرشده در روزنامه قانون است که شاکله اصلی موزه برمبنای توصیف‌های آن پایه‌گذاری شده است. همچنین گالری اصلی خود به ۳ بخش شامل عکس‌ها و اسنادی از دوران ترور، تبعید و شهادت آیت‌الله‌مدرس، دوران زندگی از کودکی و جوانی و بزرگسالی و شهید مدرس در دوران بعد از انقلاب اسلامی تقسیم شده است.
این ملک تا مدت‌ها انبار کتابفروشی بود تا اینکه در سال ۱۳۹۳ توسط حاج محمد انصاری، از خانواده کتابچی خریداری و پس از مرمت به‌عنوان دارالقرآن علی‌ابن‌ابیطالب و خانه‌موزه شهید مدرس با هدف فعالیت‌های فرهنگی، پژوهشی و اجتماعی و نیز گردآوری مستندات موزه‌ای مرتبط با شهید مدرس احیا شد تا ضمن حفظ میراث فکری آیت‌الله مدرس، زمینه‌ای برای ارائه خدمات به پژوهشگران و علاقه‌مندان به شهید مدرس فراهم کند.
نظر شما