به گزارش همشهری آنلاین نخستین نکته این است که باید بین دئودورانت یا بوزداها و فراورده‌های ضد تعریق فرق بگذارید. ضد تعریق‌ها ترکیباتی حاوی آلومینیوم هستند که مجرای غدد عرقی را مسدود می‌کنند. این ترکیبات آلومینیومی تقریباً در همه فراورده‌های ضد تعریق به کار می‌روند، چراکه از لحاظ توقف تولید عرق استاندارد طلایی به شمار می‌روند.
اما دئودورانت‌ها بر میزان عرقی که بدن شما تولید می‌کند، تأثیری نمی‌گذارند، بلکه تأثیر آنها بر pH سطح پوست شما و اسیدی‌تر یا قلیایی‌تر کردن آن است و به‌این‌ترتیب باعث نامطلوب شدن محیط پوست برای رشد باکتری‌های ایجادکننده بوی بدن می‌شوند.
ترکیبات رایج مورداستفاده در دئودورانت‌ها شامل نمک‌های معدنی مانند هیدروکسید منیزیم، اسیدهایی مانند اسیدهای ماندلیک یا گلیکولیک، جوش‌شیرین (که برخلاف به ظاهر خوش‌خیمش یک محرک پوستی شایع است)، عوامل ضد میکروبی مانند روغن مریم‌گلی و موادی که رطوبت را جذب می‌کنند، مانند نشاسته پیکان یا ریسینولات روی. این ترکیبات مقداری رایحه هم به پوست می‌دهند.
بنابراین اگر مشکل اصلی شما بوی بد باشد، نه تعریق بیش‌ازحد- ممکن است دئودورانت برای شما گزینه مناسب‌تری باشد تا ضد تعریق‌ها.
اما حتی مقادیر اندک عرق هم می‌تواند باعث رشد باکتری‌هایی روی پوست شود که تیوالکل- یک ماده شیمیایی گوگرددار عامل ایجاد بوی بد بدن- ترشح می‌کنند. بنابراین ممکن است استفاده از ضد تعریق هم برای رفع بوی بدن شما لازم باشد
دئودورانت‌های طبیعی چه هستند؟
دئودورانت طبیعی برای به حداقل رساندن بوی بدن بدون استفاده از مواد شیمیایی مصنوعی یا ترکیبات آلومینیومی موجود در ضد تعریق‌های معمول طراحی شده است. «طبیعی» همچنین می‌تواند به استفاده محصول از مواد گیاهی مانند روغن نارگیل و اسانس‌های روغنی یا عطرمایه‌ها اشاره کند. یکی از مزیت‌های زیست‌محیطی دئودورانت‌های طبیعی این است که می‌توان آنها را در بسته‌بندی‌های بدون پلاستیک عرضه کرد.
متأسفانه، چه از دئودورانت طبیعی یا معمولی یا ضد تعریق استفاده کنید، در مورد همه این فراورده‌ها این امکان وجود دارد که درصدی از موارد نتیجه معکوس به بار آید و بوی بد بدن شما بدتر شود. علت این شکست این است که پنج باکتری روی پوست باعث ایجاد بوی بد می‌شوند و دئودورانت مورداستفاده شما ممکن است برخی از این گونه‌های باکتری را به طور مؤثر از بین ببرد، اما به سایر گونه‌ها اجازه رشد بیشتر دهد. بنابراین ممکن است لازم باشد با آزمون‌وخطا دئودورانت مناسب برای خودتان را پیدا کنید و شاید مجبور به امتحان کردن فراورده‌های متعدد شوید.
آیا ضد تعریق برای شما بد است؟
این نظر که استفاده موضعی از آلومینیوم می‌تواند خطراتی به دنبال داشته باشد و با سرطان پستان و بیماری آلزایمر ارتباط دارد از شماری از بررسی‌ها منشأ می‌گیرد که در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ انجام شده‌اند. اما کارشناسان می‌گویند بازبینی‌های تازه‌تر پژوهش‌ها نشان داده‌اند که شاهد علمی در حمایت از این فرضیه وجود ندارد.
بنابراین هنوز شواهد معتبری درباره رابطه ترکیبات آلومینیومی مورداستفاده در ضد تعریق‌ها با سرطان پستان وجود ندارد. همچنین مسدود کردن مجاری غدد عرقی زیر بغل با این ترکیبات به طور ذاتی ناسالم نیست و برای همین است که متخصصان پوست با استفاده از تزریق عوامل تنظیم‌کننده عصبی مانند بوتاکس نیز این کار را انجام می‌دهند.
آیا دئودورانت عامل ایجاد لکه زرد عرق هستند؟
اغلب پژوهش‌های فعلی می‌گویند واکنش شیمیایی میان ترکیبات آلومینیومی در ضد تعریق‌ها و عرق باعث ایجاد لکه‌های قهوه‌ای-زردی می‌شوند که پیراهن‌های سفید شما را ضایع می‌کنند.
بااین‌وجود حتی اگر یک ضد تعریق عاری از آلومینیوم استفاده کنید، هنوز یک مقصر دیگر وجود دارد که می‌تواند این لکه‌ها را ایجاد کند. مواد امولسیفایر (امولسیونی کننده) مانند الکل که به دئودورانت‌های بر اساس امولینت‌هایی مانند روغن نارگیل اضافه می‌شوند، ممکن است هنگام مخلوط شدن با عرق امولسیونی کنندگی بیش‌ازحدی انجام دهد و مواد حاصل با انتقال به لباس‌های شما لکه‌هایی به وجود می‌آورند که زدودنشان سخت است. بنابراین برای کاهش احتمال لک شدن لباس‌هایتان باید به دنبال فراورده‌هایی باشید که عاری از الکل و آلومینیوم باشند.
آیا دئودورانت‌ها و ضد تعریق‌ها می‌توانند باعث تحریک پوستی شوند؟
هم ضد تعریق‌ها و هم دئودورانت‌ها - ازجمله انواع طبیعی - اگر میزان pH (اسیدیته) پوست را بیش‌ازحد بالا یا پایین ببرند، باعث سوختگی شیمیایی آن می‌شوند.
ازآنجایی‌که بدن‌های انسان‌ها از لحاظ شیمیایی بسیار متفاوت از یکدیگر است، فراورده‌های گوناگون پوستی ممکن است در هرکسی به طور متفاوت عمل کند. به‌علاوه ممکن است فردی از یک فراورده به راحتی استفاده کند و ناگهان روزی به آن واکنش شدید نشان دهد.
اگر چنین واکنش‌های شدیدی در شما بروز کرد، استفاده از فراورده مزاحم را متوقف کنید، محل مبتلا شده پوست را با آب گرم بشویید، و خشک کنید و یک پانسمان تمیز روی آن بگذارید و به پزشک مراجعه کنید.
در چنین مواردی از خوددرمانی با فراورده‌های دیگر مانند آلوئه ورا، پراکسید هیدروژن یا پلی‌سپورین خودداری کنید، زیرا این فراورده‌ها ممکن آسیب پوستی را بدتر کنند.
اخیراً دئودورانت‌هایی حاوی ماده ضد میکروبی موضعی بر اساس نقره به بازار آمده‌اند که هر پنج سویه باکتری عامل بوی بدن را از بین می‌برند و خطر سوختگی شیمیایی را که در بالا ذکر شد، ندارند.
آیا ترکیبات مراقبت از پوست مانند اسید سالیسیلیک و اسید لاکتیک به عنوان دئودورانت مؤثر هستند؟
در سال‌های اخیر استفاده از ترکیبات اسیدی مانند اسید گلیکولیک، اسید سالیسیلیک، اسید لاکتیک و اسید ماندلیک که در سایر فراورده‌های پوستی هم به کار می‌روند، در دئودورانت‌ها هم رایج شده است.
حتی ایده استفاده از فراورده‌هایی ضد آکنه هم برای این منظور مطرح شده است.
اخیراً، ایده استفاده از محصولات ضد آکنه مانند محلول شستشوی صورت بنزویل پراکسید هم به عنوان دئودورانت مطرح شده است.
در این مورد اثر ضد باکتری فراورده ضد آکنه است که باعث تأثیر آن در کاهش بد بوی بدن می‌شود.
فراورده‌های حاوی اسید سالیسیلیک و سایر اسیدها همچنین از پوست لایه‌برداری می‌کنند و به بازسازی آن یاری می‌رسانند. اما اگر بیش‌ازحد یا به طور مکرر از آنها استفاده کنید، احتمال آسیب رساندن به سد پوستی به وجود می‌آید و ممکن است تحریک پوستی رخ دهد.
با این حال، لایه برداری پوست حداقل چند بار در ماه با پاک کردن سلول‌های مرده می‌تواند به تأثیر بهتر دئودورانت‌ها کمکند و استفاده از آنها در حد اعتدال مکمل ارزشمندی برای روال بهداشتی شما است.
نظر شما