«تارو آسو» خود از حزب لیبرال دمکرات ژاپن است. این حزب بزرگ در سال‌های اخیر دچار مشکلات زیادی شده و قدرت گذشته خود را از دست داده است. محبوبیت نخست‌وزیرانی که از این حزب به قدرت رسیدند رو به کاهش است و اکثریت‌داشتن در مجلس‌های مختلف هم به‌تدریج از دست می‌رود.
کشور ژاپن براساس نظام پادشاهی مشروطه اداره می‌شود. امپراتور «آکی‌هیتو» قدرت رسمی ندارد اما در قانون اساسی گفته شده است که«سمبل وحدت و نشانه کشور محسوب می‌شود.» قبل از قرن بیستم امپراتور بالاترین قدرت ژاپن بود ولی بعد از اصلاح‌هایی که در جامعه و ساختار سیاسی این کشور انجام شد و همین‌طور نقش ژاپن در دو جنگ جهانی و جنگ‌های منطقه‌ای، ساختار سیاسی آن به صورت جمهوری پارلمانی درآمده است. مجلس‌های اصلی ژاپن، شورای ملی با 480 عضو و دوره 4 ساله و مجلس مشاوران با 242 عضو و دوره 6 ساله هستند.
شورای ملی با اکثریت آرا، نخست‌وزیر را برای چهار سال انتخاب می‌کند. او بالاترین مقام سیاسی و قدرت اجرایی خواهد بود. معمولاً در این گونه نظام‌های سیاسی چند حزب مختلف با یکدیگر رقابت می‌کنند و هر چند سال یک بار اکثریت کرسی‌ها بین آنها جابه‌جا می‌شوند؛ مثل کشور انگلیس. ولی حزب لیبرال دمکرات بعد از جنگ جهانی دوم و از سال 1955 تا به حال به جز چند مقطع کوتاه، همیشه اکثریت را در دست داشته و رئیس حزب، نخست‌وزیر بوده است.
مجلس ژاپن
جنگ جهانی دوم با شکست ارتش ژاپن، بمباران اتمی و خسارت‌های فراوان برای این کشور، تمام شد ولی بعد از آن اقتصاد ژاپن به سرعت پیشرفت کرد و با وجود کمبود منابع طبیعی و ذخیره مالی، در مدت کوتاهی از کشورهای منطقه و حتی جهان جلو افتاد. ژاپن الان بیشترین تولید ناخالص ملی را بعد از آمریکا دارد. از چند سال پیش و با شروع بحران مالی در جهان، ژاپن زودتر از دیگر کشورهای آسیایی درگیر آن شد.
«جونشیرو کوایزومی»، نخست‌وزیری که در سال 2001 انتخاب شده بود پنج سال قدرت را در دست داشت ولی «شیزوآبه»، نفر بعد از او تنها یک سال توانست در این سمت باقی بماند. ریاست «یاسونو فوکودا»، که بعد از آبه شروع شد حتی به یک سال هم نرسید و «تارو آسو» ،که قبلاً وزیر خارجه بود جای او را گرفت. همه این نخست‌وزیران قبلی با کاهش محبوبیت در میان مردم و ناتوانی در اداره وضعیت اقتصادی کشور استعفا دادند. در کشوری مانند ژاپن استعفا و کناره‌گیری داوطلبانه از قدرت در میان سیاستمداران یک سنت رایج سیاسی است.
بحران اقتصادی همچنان ادامه دارد و آسو تلاش می‌کند برنامه‌های حزب لیبرال دمکرات را به اجرا در آورد، ولی گویا این کار تا به حال سرمایه‌داران و حتی بقیه مردم را راضی نکرده است. در نهایت حزب دمکرات توانست در مجلس محلی شهر توکیو که حزب لیبرال دمکرات 40 سال اکثریت آن را داشت، 54 کرسی به دست بیاورد و 34 کرسی برای حزب لیبرال دمکرات باقی ماند. بعد از این اتفاق آسو شورای ملی را منحل کرد تا انتخابات زود هنگام برگزار شود، شاید بتواند قدرت حزب قدیمی خود را بازسازی کند. ولی ظاهراً روزهای برتری این حزب تمام شده است.
