رئیس کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر تهران در تشریح مصوبه تعیین سیاست‌های اقتصادی جذب مشارکت‌های بخش خصوصی در حفظ و احیای اماکن تاریخی گفت: شهرداری تهران طبق مصوبه شورای شهر، تشکیلات متولی اماکن تاریخی و «شهردار بافت تاریخی» را معرفی می‌کند.
رسول خادم صبح دیروزدر نشست خبری که در محل خبرگزاری دانشجویان ایران برگزار شد طی سخنانی عنوان‌کرد: سلایق شخصی، هویت شهر تهران را که متعلق به نسل‌های بعدی نیز هست، تحت الشعاع قرار داده است.
وی ضمن اظهارتاسف از اینکه با وجود ظرفیت‌های زیاد تاریخی در شهر تهران، مدیریت شهری برنامه مدون و جامعی برای حمایت و حفظ اماکن تاریخی ندارد، تاکید کرد: مدیریت شهری از نظر مدیریتی نمی‌تواند تمام اماکن تاریخی را تحت مالکیت خود در آورد و
در عین حال توان مالی این کار را نیز ندارد.
به گفته خادم، رویکرد فعلی در مورد اماکن تاریخی حفظ و احیای این اماکن از طریق مشارکت اقتصادی مردم است و لازم است سیاست‌های تشویقی در زمینه مشارکت بخش خصوصی در این حوزه افزایش یابد.
وی گفت: فعالیت‌های ورزشی متناسب با کاربری و شرایط اماکن تاریخی نیز شامل تسهیلات تشویقی این مصوبه می‌شود و عوارض پیش‌بینی شده برای این اماکن تاریخی به 5درصد کاهش می‌یابد؛ در عین حال این امکان فراهم است که معادل 15 درصد فضای اماکن تاریخی، فضای تجاری به صاحبان آن اختصاص یابد.
خادم تعداد اماکن تاریخی شناسایی و ثبت شده فعلی در شهر تهران را حدود 300 واحد و اماکن تاریخی ثبت نشده را نیز حدود 2هزار واحد اعلام کرد و این در حالی است که به گفته رئیس کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر طی سال‌های گذشته حدود 3هزار واحد از اماکن تاریخی تخریب شده است.
وی در توضیح علت تخریت برخی اماکن تاریخی گفت: برخی از اماکن تاریخی در محل‌هایی قرار گرفته‌اند که از تراکم قابل توجهی برای ساخت و ساز و نوسازی برخوردارند و ثبت آن محل تاریخی جلوی سود مالکان آن را گرفته و متأسفانه همین مسئله باعث شده تا بسیاری از اماکن تاریخی به دلایل مختلف تخریب شود.
به همین منظور برای جلوگیری از این معضل مقررشد که معادل امکان تراکم در مکان تاریخی، به مالکان آن در محل دیگری اجازه ساخت یا معادل تراکم آن داده شود، تا جلوی تخریب این اماکن گرفته شود.
وی خاطر نشان کرد: همچنین کمیته‌ای متشکل از شهرداری و سازمان میراث فرهنگی تشکیل شده تا امکان در نظر گرفته شدن ضوابط تشویقی برای املاک حریم اماکن تاریخی نیز بررسی شود. مردمی که در اطراف اماکن تاریخی زندگی می‌کنند، باید نسبت به همجوار بودن با این اماکن تاریخی احساس رضایت داشته باشند و نسبت به حفظ آن حساسیت نشان دهند.
