همشهری آنلاین- سمیرا باباجانپور : آبی و رابی نخستین فیلم صامت و همچنین نخستین فیلم کمدی ایرانی ساعت ۲ بعدازظهر روز جمعه ۹ دی ۱۳۰۹ خیابان لاله‌زار تهران را پر از شور و هیجان کرد. این فیلم در باره زندگی ۲ مرد چاق و لاغر با بازی محمدخان ضرابی در نقش آبی و غلامعلی سهرابی در نقش رابی. اسم فیلم هم از آخر نام فامیل بازیگران انتخاب‌شده بود؛ ضرابی (آبی) و سهرابی (رابی).
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا ببینید
داریوش مؤدبیان، کارگردان و بازیگر، دراین‌باره می‌گوید: «اگرچه تهرانی‌ها با فیلم و سینما آشنا شده بودند، ولی این فیلم به‌عنوان نخستین فیلم داستانی ایرانی که از قضا کمیک هم بود بسیار مورد توجه تهرانی‌ها قرار گرفت. این فیلم صامت بود ولی حرکات و موقعیت‌هایی که شخصیت‌های چاق و لاغر فیلم ایجاد می‌کردند مخاطب را سر شوق می‌آورد. جالب اینکه شاید اگر مخاطب امروزی فیلم را ببیند اصلاً نخندد. مسلماً اگر از عکس‌های مستندی که توسط ابراهیم‌خان عکاس‌باشی گرفته شده بود صرف‌نظر کنیم؛ اولین فیلم سینمایی که در ایران به روی پرده رفت آبی و رابی بود.»
لوکیشن های آبی و رابی در تهران و بیشتر در کافه لقانطه ساخته شد. متأسفانه تنها نسخه این فیلم که در اختیار ساکوارلیدزه تهیه‌کننده فیلم بود در آتش‌سوزی سینما مایاک در سال ۱۳۱۱ به‌کلی از بین رفت.
آوانس اوگانیانس بعد از آبی ورابی دومین فیلم بلند خود به نام «حاجی‌آقا آکتور سینما» را نیز ساخت و اکران کرد ولی این فیلم هم‌زمان با پخش نخستین فیلم ناطق ایرانی «دختر لر» شد و اقبال چندانی نیافت. او نخستین مدرسه آرتیستی سینما را نیز در خیابان علاءالدین تهران راه‌اندازی کرد و هنرپیشگی را آموزش می‌داد.
آواگانیانس سال ۱۳۴۰ در تهران درگذشت و او را در گورستان دولاب قبرستان قدیم ارامنه دفن کردند. فیلم دختر لر نیز در سینما مایاک در خیابان لاله‌زار و سینما سپه تهران اکران شد و مرود استقبال مردم قرار گرفت.
نظر شما