موافقان و مخالفان هر کدام سخنان خود را بیان نموده و استدلال های خویش را برشمرده‌اند. اینک نوبت قضاوت نمایندگان محترم مجلس است که با حفظ استقلال قوا، شان و جایگاه قوه قانونگذاری، از اعتماد مردم به خویش پاسداری نمایند و افرادی را انتخاب کنند که علاوه بر صلاحیت‌های عمومی معیار کارآمدی و پاسخگویی را به بهترین وجه دارا باشند.
تجربه دولت نهم و اعمال برخی سلایق از جانب این دولت در تعامل با مجلس می‌تواند معیار دقت نظر دلیل اعتماد یا عدم اعتماد به افراد کابینه دولت دهم باشد.
همگان شاهدیم در همین ایام و در 4سال گذشته در آستانه دولت نهم بسیاری از وعده‌ها از جانب برخی افراد پیشنهادی رئیس‌جمهوری داده شد که نه تنها برخی از آنها عملی نشد بلکه در پاره‌ای از موارد نیز عقبگرد داشته‌ایم مانند شعار خودکفایی در محصولات اساسی کشاورزی (طول سال‌های مدت وزارت وزیر کشاورزی) که نه تنها این اقدام انجام نشد بلکه عقبگرد معناداری نیز داشته‌ایم و حتما به رسم مألوف باید خشکسالی را مقصر اول و آخر عدم تحقق وعده‌های آقای وزیر جهاد کشاورزی معرفی کرد!
در این خصوص گفتنی‌ها و موارد مشابه زیاد است اما نگاه تکاملی و روبه‌رشد و مددرسانی به دولت و شروع به‌کار سریع هیات دولت اقتضا می‌کند نمایندگان مردم بدون اغماض و با درنظرداشتن خدا و مردمی که با حضور 40میلیونی خود حماسه آفریده‌اند بتوانند از اعتماد مردم پاسداری کنند.
در این دوره از جانب افراد پیشنهادی رئیس‌جمهوری فقط کلیاتی از برنامه‌ها ارائه شده، بنابراین چون جزئیات مشخص نشده است دقت نظر بیشتر نمایندگان را می‌طلبد.
منطق دیگر این یادداشت رفتار اصولگرایانه در رای اعتماد می‌باشد. شاید باشند عده‌ای که گمان می‌کنند مجلس اصولگرا باید تابعی از دولت یا تبعی از نگاه دولت به موضوعات مختلف باشد اما رفتار اصولگرایانه براساس معیارها شکل می‌گیرد.
بنابراین همانطور که رئیس‌جمهوری از اختیارات قانونی خود در معرفی تیم همراه استفاده می‌کند مجلس نیز از اختیارات قانونی خود در بررسی صلاحیت‌ها بهره می‌گیرد، بنابراین دقت نظر مجلس در رای اعتماد نوعی عمل اصولگرایانه محسوب می‌شود. همه می‌دانند که اجرای امور توسط وزرا انجام می‌گیرد و بواسطه ماهیت خاص وزارتخانه‌ها همه آحاد مردم به نوعی متاثر از فضای سیاستگذاری و اجرای وزرا خواهند شد.
مسامحه و کم‌دقتی در انتخاب وزرای متعهد، ولایی، انقلابی و کارآمد موجب پاسخگویی وکلای ملت نزد خدا خواهد شد. در اختتامیه این نوشتار برخی از راهنمایی‌های امام امیرالمومنین را خطاب به مالک‌اشتر می‌آید شاید معیار روشنی برای انتخاب وزیر اصولگرا باشد.
- رعایت اصول تقوی
- بی‌اعتنایی به تمایلات نفسانی
- دوست‌داشتن مردم و مهربانی‌کردن با آنان
- درنده‌خو نبودن در برابر مردم
- سوءاستفاده‌نکردن از مقام و ماموریت
- تکبر نداشتن و خود را با تامل در قدرت و عظمت خدا کوچک‌شمردن
- زبان را در برابر مردم در اختیارداشتن
- از ظلم پرهیز کردن
- حفظ آبروی مردم کردن
- از نیکان و پاکان همکاری خواستن
- توی دهان مداحان و چاپلوسان زدن
- هزینه‌های حکومتی را سبک‌‌گرفتن
- چشم و دل سیرترین مردم را به کار مردم گماشتن
- نیاز محرومان را برآوردن
- در برابر جامعه، خلف وعده‌نکردن و تاخیرروا نداشتن
- به گرفتاری‌های مردم بی‌وسیله (بی‌پارتی) رسیدگی‌کردن
- اموال عمومی را در راه عمران و آبادی و مصالح عمومی صرف‌کردن
- کارگزاران را با دقت برگزیدن
- افراد ناشناس از چشم‌ها افتاده را پیداکردن و حق آنان را دادن
- یتیمان، پیران ناتوان و مستمندان فراموش‌شده را شناختن و مورد توجه قراردادن
- از ریختن خون‌های ناحق پرهیزکردن
- به هنگام انجام کاری برای مردم بر سر آنان منت نگذاشتن
