هیجان بازی داج وال و بامبک در شهرری | شهرری خاستگاه بازی و اسباب بازی تهرانی ها

همشهری آنلاین - سمیرا باباجانپور : از میان بازی‌های متنوع ری چند بازی جذابیت خاصی داشت. مهرشاد کاظمی، تهران‌پژوه، می‌گوید: «طی پژوهشی که درزمینه بازی‌های تهران به کمک دوستان انجام داده‌ام، شهرری جایگاه ویژه‌ای داشت. تنوع بازی‌ها زیاد و اغلب مورد توجه پیر و جوان بود. از طرفی بازار ری هم از دیرباز محل فروش انواع وسایل بازی و اسباب‌بازی‌هایی بود که مردم و مسافران برای سوغات می‌خریدند.» در ادامه به معرفی برخی از بازی‌های محدوده ری در تهران می‌پردازیم.

خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید

هسته خرما بازی

ابتدا بازیکنان هسته‌خرماهایی را که از قبل آماده کرده‌اند، با خود به محل مسابقه می‌آورند. این نوع هسته، قدری با هسته‌های معمولی تفاوت دارد. به ‌این ‌ترتیب که یک‌طرف هسته را آنقدر بر روی سنگ می‌سابند تا صاف و شفاف شود. سپس دو بازیکن با هم، هسته‌ها را روی زمین می‌اندازند. چنانچه قسمت صاف‌شده بالا باشد، برنده و اگر قسمت شکاف هسته بالا باشد، بازنده هستند. برنده این بازی در هر نوبت هسته حریف را به نفع خود می‌برد.

داج وال

در ابتدا دو دایره در فاصله ‌پانزده ‌تا بیست‌ متر از یکدیگر و یک دایره بزرگ‌تر در وسط این دو دایره می‌کشند.

دو نفر از بازیکنان در درون دو دایره کوچک و بقیه بازیکنان در دایره بزرگ‌تر می‌ایستند. پس ‌از آن دو بازیکن که در دو طرف هستند توپ را به‌سوی افرادی که در وسط ایستاده‌اند پرتاب می‌کنند. توپ به هر بازیکنی برخورد کند، از بازی خارج می‌شود. این بازی تا بیرون رفتن آخرین بازیکن ادامه دارد.

بامبک

ابتدا به ‌قید قرعه یکی از بازیکنان گروه با زانو روی زمین می‌نشیند. توپ را گرفته و آن را به زمین می‌زند و با کف دست بهتوپ ضربه می‌زند. او باید تعداد ضربه‌ها را بشمارد. این بازی تا زمان رها شدن توپ از بین دست او و زمین و از دست دادن کنترل آن ادامه دارد. سپس، نوبت نفر بعدی است که این کار را انجام دهد. برنده‌ نهایی کسی است که بیشتر به توپ ضربه بزند. به هر بار ضربه زدن به توپ «زی یک» گفته می‌شود.

سنگ تق‌تقه

این بازی به تقویت قدرت شنوایی و بالا رفتن دقت کمک فراوانی می‌کند. در این بازی جالب رسم بر این بود که بازیکنان به دو گروه تقسیم و یک نفر را از میان آنها به‌عنوان سرگروه انتخاب کنند. با انجام قرعه‌کشی یک نفر از سوی گروه آغازکننده، نزد استاد چشم بسته و سرش را روی پای او می‌گذارد. از گروه رقیب یک نفر دو تکه سنگ را روی هم می‌کوبد، بقیه بازیکنان می‌گویند: «کی بود؟ کی بود؟ ما نبودیم.» بازیکنی که چشم‌ بسته حدس می‌زد صدای سنگ کار چه کسی بود. اگر درست بود، از اعضای تیم حریف سواری می‌گرفت و اگر هم اشتباه بود باید به اعضای تیم حریف سواری می‌داد.