اهالی این ساختمان قرمز در خیابان بلوار دریا با ایما و اشاره با هم صحبت می‌کنند و با سرتکان دادن و یک لبخند ساده ورودت را خوشامد می‌گویند. ساختمانی که کانون و محفل همه ناشنوایان ایران است. اگرچه ما و مهم‌تر برخی از مسئولان با بی‌تفاوتی از کنارشان عبور می‌کنیم، اما حداقل خودشان برای خود قدمی برمی‌دارند.[به بهانه روز جهانی عصای سفید]
کانونی که با عضویت در فدراسیون ناشنوایان جهان می‌خواهد تا کمترین کارش توانمندی اعضایش باشد. گپ ما با رئیس شورای جوانان این کانون یعنی« سید مهدی آبفروشان» فرصتی بود تا از دغدغه‌های جوانان این کانون خبردار شویم. گپی که اساسش با لبخوانی همراه بود و گاهی هم «حامد نصرآبادیان» به کمکمان می‌آمد.
- شورای جوانان از چه سالی فعالیتش را به صورت جدی شروع کرد؟
این شورا نزدیک به 5 سال است که فعالیت می‌کند و یکی از مهم‌ترین اهدافش توانمند کردن و آماده کردن اعضا برای فعالیت است. اعضای این شورا در گروه‌های مختلفی چون ادبیات، ورزش، هنر، سرود، گردشگری، کامپیوتر، عکاسی، جامعه شناسی و گروه‌های دیگر فعالیت دارند. همچنین این شورا ناشنوایان 15 تا 30 ساله سراسر کشوری را که با مرکز ارتباط دارند را پوشش می‌دهد.
- از بین این گروه‌ها چه گروهی فعال‌تر است؟
در هر دوره‌ای فرق می‌کند اما همه‌شان به موازات هم حرکت می‌کنند و هم‌سو و هم‌هدف هستند. مثلاً در دوره‌ای به دلیل حجم زیاد برنامه‌ها گروه هنری‌مان فعال‌تر است یا در دوره‌ای دیگر گروه جامه‌شناسی و یا ورزشی‌مان کار بیشتری دارد. اما هدف همه‌شان آماده‌سازی اعضا برای آینده است.
- چه قدم‌هایی تا به امروز برداشته شده است؟
تا به الان برگزاری همایش‌ها و مراسم، شرکت در برنامه‌های مختلفی حضور داشته است که از آن جمله می‌توانیم به شرکت در اجلاس ناشنوایان ژاپن و همچنین اجلاس آسیا اقیانوسیه در اندونزی و ...اشاره کرد.
- از سوی چه ارگان و سازمانی حمایت می‌شوید؟
تمام حمایت‌هایی که از ما می‌شود مردمی و شخصی است، همچنین حمایت‌هایی است که توسط خود اعضا صورت می‌گیرد. با این اوصاف حتماً با مشکلات زیادی روبرو هستید. به هرحال این کمک‌ها که همیشگی نیست.درست است اما ما فعالیت‌های خودمان ادامه می‌دهیم حتی اگر مشکلات زیادی را پیش رو داشته باشیم.
- شما با چه مراکزی در ارتباطید؟
ما قصد داریم که قدم‌هایی برای ارتباط با سازمان ملی جوانان برداریم و شکل جدی‌تری به آن بدهیم. هرچند تا قبل ازاین همه فعالان در شورا با هدف ارتباط با مراکز دیگر فعالیت داشته‌اند و ما هم در ادامه همان اهداف ادامه می‌دهیم.
- گذشته از اینکه شما ناشنوایان سراسر کشور را پوشش می‌دهید، پوشش اعضای تهرانی چطور انجام می‌شود؟
ما از نقطه به نقطه تهران داوطلب و عضو داریم، مثلاً خودم از منیریه به این محل می‌آیم. این را می‌خواهم بگویم که ناشنوایان به دلیل عدم امکانات موجود در اختیارشان از همین مقدار کم هم خیلی استقبال می‌کنند، جدی و خالصانه می‌گویم که گروه‌های ما همیشه در حال حرکت و پویا است. حالا شما، شمال و جنوب، شرق و غرب تهران را در نظر بگیرید. همکاری هم که با عضویت در کانون انجام می‌شود، همین و بس.
- تا حالا گذرتان به شهرداری برای همکاری افتاده؟
راستش نه. چه انتظاری از بخش‌های متنوع شهرداری دارید؟ در چند سال اخیر فعالیت‌های فرهنگی هنری شهر پررنگ‌تر و در اولویت اصلی این سازمان قرار گرفته است. فکر می‌کنم که با معاونت فرهنگی اجتماعی فعالیت‌های خوبی می‌توانیم انجام بدهیم و حداقل می‌تواند حمایت خوبی برای ما شاید که برنامه‌های ما هم در یک سطحی دیده شود.
به هر حال فکر می‌کنم که درصدی از جمعیت این منطقه را هر چقدر هم که کم باشد ناشنوایان تشکیلی می‌دهند و حتی کانون و مهم‌ترین محفلشان هم در این منطقه باشد. کمترین توجه‌شان هم برای ما دلگرمی بزرگی است.
- آقای آبفروشان، چه مشکلی در فضای شهر و منطقه برای استفاده از امکانات شهری دارید؟
علائم متعددی برای استفاده ما از امکانات مختلف چون حمل و نقل می‌تواند نصب شود و افزایش پیدا کند. اما مهم‌ترینش که گاهی هم ما را آزار می‌دهد به نوعی به برخورد مردم بر‌می‌گردد. اگر ساده بگویم تصور کنید از خط عابرپیاده عبور می‌کنیم و راننده‌ای بوق می‌زند و می‌گوید مگر کری “، غافل از این که ما با چشم‌هایمان همه چیز را دقیق‌تر می‌بینیم و می‌شنویم.
- مهم‌ترین دغدغه‌ای که جوان‌های ناشنوا با شما به عنوان رئیس شورا در میان می‌گذارند چیست؟
کار. خیلی از ماها مشکل اشتغال و کار داریم که گاهی تمام ابعاد زندگیمان را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد و مشکل‌ساز می‌شود. مشکلی که تمام زندگی و فکر و روحمان را در بر می‌گیرد. خیلی وقت‌ها بچه‌هایی با توانایی‌های بالا به سراغ کارهایی رفته‌اند که حقوقشان خرج زندگیشان را نمی‌دهد اما مجبور هستند که قبول کنند. مسئولان باید به اشتغال این بچه‌ها فکر بکنند و چاره‌ای برایشان بیاندیشند.
- برنامه‌های آتی شورایتان چیست و قرار است چه اتفاق‌های دیگری بیفتد؟
می‌خواهیم بچه‌ها دلگرم‌تر به فعالیت‌های کانون بپردازند و امیدورام مسئولان هم ما را حمایت کنند. چون حمایت و توجه از سوی مسئولان یکی از نکات اصلی پیشرفت و رشد هر مرکزی است.
اما یکی از درددل‌های خودمان به نمایندگی از بچه‌ها می‌گویم که ما تنها راه ارتباطی‌مان اس ام اس‌های موبایل است و از همین طریق حتی کارهایمان را انجام می‌دهیم، می‌خواهیم تا با شرکت ایرانسل برای اجرا کردن مزایا و تسهیلاتی برای بچه‌ها ناشنوا مذاکراتی انجام بدهیم که امید داریم به نتیجه برسیم. این موضوع را با شما درمیان گذاشتم تا مشکلات دیگر ما را تا به آخر بخوانید...
همشهری محله - 2
