کاش یک طناب داشتند، آن‌وقت بازی‌شان لذت‌بخشتر می‌شد! سردسته هر گروه، دانش‌آموزی است که کفش دارد. اینجا همه بچهها کفش ندارند و بیشتر پابرهنه هستند. اینها شاگردان تنها مدرسه «موزالالا»، روستایی در جنوب شرق کنیا هستند. مدرسه آنها به تازگی یک توپ فوتبال تهیه کرده است و همه از این بابت خوشحال‌اند. اما توپ فوتبال را فقط بعدازظهرها به دانش‌آموزان می‌دهند.
موتیا نمیتواند بعداز ظهر در مدرسه بماند. او باید به خانه برگردد و به خانوادهاش کمک کند. او در خانه با بطریهای خالی و کیسه‌های پلاستیکی برای خودش یک توپ فوتبال درست کرده، اما وقت زیادی برای توپبازی ندارد؛ باید بعد ازمدرسه به وظایفش در خانه بپردازد. او هرروز از چاه آب میآورد و برای آتش، هیزم جمع میکند؛ مراقبت و نگهداری از دو گاو هم که سرمایه بزرگ خانواده است، برعهده اوست.
طناب کشی بدون طناب، در حیاط تنها مدرسه روستای موزالالا، یکی از بازی‌های دانش‌آموزان این روستاست
دوران گرسنگی گذشته است؛ موتیا و خواهر وبرادرهایش ازمعدود بچههای روستا هستند که کفش ولباس مرتب دارند
از وقتی خانواده دو گاو خریده‌اند ، مادر هر روز صبح حلیم خوشمزهای با شیر، ارزن و شکر درست میکند
موتیا و « سیمبا»، سگ نگهبان خانه‌شان
این عکس نوزادی موتیاست که سالها پیش در نشریه« ژئو» منتشر و باعث شد شرایط زندگی این خانواده آفریقایی تغییر کند
چند سال پیش، گزارشی از زندگی این خانواده و عکسهایی از خانه آنها و موتیای نوزاد در یک نشریه آلمانی‌زبان منتشر شد؛ از آن پس کمک‌های زیادی از طرف خوانندگان این نشریه برای این خانواده پرجمعیت کنیایی فرستاده میشود. مثلاً یک سازمان خیریه هزینه تحصیل چهارتا از هشت فرزند این خانواده را برعهده گرفته است. موتیا خوب درس میخواند تا بتواند سرمشق خوبی برای خواهر و برادرهای کوچک‌ترش باشد. وظیفه درس دادن به آنهایی که مدرسه نمیروند با موتیاست.
او به خوبی میداند که برای رهایی از فقر، باید فکرش را خوب به کار بیندازد و حسابی درس بخواند!
منبع: ژئولینو
