این زلزله نه چندان قوی، خرابی و جراحت و فوت دربرنداشت اما یک خوبی داشت و آن اینکه آمادگی در برابر زلزله را بار دیگر به ما یادآوری کرد. گرچه هر بار با شنیدن اخباری درباره زلزله‌هایی که در گوشه و کنار به وقوع می‌پیوندند، موجی از نگرانی جامعه را دربرمی‌گیرد اما این سال‌ها نگاه واقع‌بینانه‌ای نیز در جامعه در حال شکل‌گرفتن است.
نگاهی که از یک سو گسل‌های تهران را می‌بیند و از سوی دیگر همه اقداماتی را که می‌تواند موجب آمادگی در برابر زلزله و کاهش آسیب‌های احتمالی ناشی از وقوع آن باشد در نظر دارد. به گواهی تمام صاحبنظران، مقاوم‌سازی سازه‌ها در برابر لرزش زمین، اصلی‌ترین عامل در به حداقل رساندن تلفات و صدمات زمین‌لرزه است.
اگر خانه‌ها قرص و پابرجا بایستند، کسی از زلزله آسیبی نمی‌بیند. اگر در صورت تخریب بخشی از ساختمان‌ها راه برای عبور و مرور نیروهای امدادگر باز باشد، کسی زیر آوار باقی نمی‌ماند. اگر به امکانات امدادی موجود توجه کنیم و بدانیم که در موقع بروز بحران چگونه باید وارد عمل شویم لحظه‌های غمبار پس از زلزله می‌تواند به زمانی برای حفظ خونسردی و اقدامات آگاهانه و به موقع تبدیل شود.
نکته آخر اینکه زلزله هنوز قابل پیش‌بینی نیست، اما بی‌خبر آمدن آن را می‌توان چاره کرد، چرا که در روزگار ما این پدیده طبیعی قابل محاسبه است و پیش از وقوع آن با مقاوم‌سازی بناها و ایجاد آمادگی در جامعه، می‌توان تأثیرات آن را کنترل کرد. در چنین حالتی زلزله یک واقعه شوم اتفاقی نیست، بلکه پدیده‌ای احتمالی است که موجب تقویت استعدادها و بهره‌گیری از ظرفیت‌ها برای مقابله با آثار آن می‌شود.
همشهری محله - 4
