گروهی از آنها با سرویس‌هایی که کمی قدیمی بود به سوی خانه می‌رفتند و گروهی دیگر با پای پیاده همراه با والدین یا دوستانشان. با آنهایی که پای پیاده به سوی خانه می‌رفتند گفت‌وگو کردم و پرسیدم چرا از سرویس استفاده نمی‌کنند. رامین اسلامی‌فر در پاسخ گفت: «خانه‌مان نزدیک است و پیاده رفتن باعث تقویت بدن می‌شود و برایمان نوعی ورزش است»
شهاب معتمدی و هوتن محسن‌نژاد، 16 ساله در پاسخ گفتند: «مدرسه ما سرویس ندارد. هزینه سرویس بالا است و برای بچه‌ها صرف ندارد. روز اول اعلام کردند که برای سرویس ثبت‌نام می‌کنند اما بچه‌ها قبول نکردند. پیاده رفتن و یا استفاده از تاکسی برایمان بهتر است.»
عکس:تامیلا یاوری
امید روشن‌نژاد و رامتین جولیویی هم گفتند: «سرویس مدرسه گاهی دیر به دنبالمان می‌آمد و دیر به مدرسه می‌رسیدیم، برای همین امسال از سرویس استفاده نکردیم.»
نوبت والدین که رسید از آنها پرسیدیم چرا فرزندانشان از سرویس استفاده نمی‌کنند؟خانم ها شفیعی و جدیدی، دو نفر از مادران در این مورد پاسخ دادند: «به سرویس‌ها اعتماد نداریم. از برگه معاینه فنی هم اطلاع نداریم. اغلب سرویس‌ها کهنه و فرسوده‌اند و حادثه‌هایی که رخ می‌دهد مانع می‌شود تا از سرویس استفاده کنیم. هزینه بالا هم برای ما صرف ندارد.»
به سراغ راننده سرویسی که جلوی در یک مدرسه انتظار می کشید رفتم. او گفت: «سرویس ها اگر چه کهنه‌اند اما برگه معاینه فنی دارند و سالم‌اند. شهرداری این سرویس‌ها را در اختیار مدرسه‌ها می‌گذارد.»
در راه بازگشت چشمم به یک مؤسسه کرایه ماشین خورد. برایم جالب بود که بدانم نظر این مؤسسه درباره دادن سرویس به مدرسه‌ها چیست.
مدیر این مؤسسه پاسخ داد: «دادن سرویس به مدرسه‌ها برای ما صرف ندارد. البته از نظر قانونی ما حق انجام این کار را نداریم، زیرا نهادهای مربوط قرار است «ون»های خوب را در اختیار مدرسه‌ها قرار دهند.»
