حرمت‌شکنی به ساحت امام (ره)؛ نتیجه بی‌بصیرتی خواص

آن روزی که بعد از انتخابات عده‌ای یک اختلاف خانوادگی و یک مجادله سیاسی را با لشکرکشی و مانور حضور مردم در خیابان‌ها اشتباه گرفتند، آیا فکر می‌کردند اصرار روی رویه‌های باطل و بی‌منطق، آنها را روزی به جایی خواهد برد که عده‌ای هرچند اندک اما به بهانه حمایت از آنها به ساحت امام توهین کنند.

راستی اگر آن روز در اجتماع مردم در روز قدس که روز وحدت امت اسلامی است عده‌ای برای خود جمعیت جداگانه و رنگ مجزا و شعارهای جداگانه تدارک نمی‌دیدند و در برابر شعار ساختارشکن «نه‌غزه و نه لبنان» ایستادگی می‌کردند، آیا ما شاهد بی‌حرمتی به امام بودیم؟

آیا اگر وقتی عده‌ای شعار دادند استقلال، آزادی، جمهوری ایرانی، نقل قول و اظهاری در رد این شعار موهن که بر نفی اسلام تأکید دارد از سران بی‌بصیرت می‌دیدیم ، باز هم شاهد بی‌حرمتی به امام می‌بودیم؟

با اتفاقات اخیر یاد این جمله گوهربار از مرحوم میرزاجواد آقای ملکی تبریزی می‌افتم که می‌فرمود: نور، نور می‌آورد و ظلمت، ظلمت.ظلمتی که از شعارهای ساختارشکن به‌وجود آمد، دامنه آن آنقدر ادامه یافت تا متاسفانه به فاصله 6 ماه از انتخابات به مقدس‌ترین و ناب‌ترین چهره معاصر یعنی حضرت امام(ره) رسید.

نگارنده همچنان معتقد است دلیل این ظلمات سیاسی، بی‌بصیرتی است و عامل اصلی این بی‌بصیرتی دوری از مردم و نشناختن توده‌های مردم است؛ بی‌بصیرتی که آنها را به‌جای میدانداری، دنباله‌رو کرده است و برای خوشایند چند افراطی مجبورند هر شعار تند و ساختارشکنانه را اگرچه به میل آنها هم نباشد تحمل کنند و سخنی نگویند.

ظلمات بی‌بصیرتی، آغوش باز نظام اسلامی را نمی‌بیند و به هورا و کف‌زدن‌های بیگانگان و چند کانال تلویزیونی که از دستگاه‌های اطلاعاتی و وزارت امور خارجه انگلیس و آمریکا ارتزاق می‌کنند دلخوش است؛ غافل از اینکه جمهوری اسلامی در تاریخ 30ساله خود بسیاری از این اتفاقات را دیده و این مسائل نتوانسته در اراده ملت خللی وارد کند.

امروزه مقطع حساسی است و ادامه مسیر باطل قبلی که همان ظلمت انحراف است، می‌تواند به جدایی از دریای ملت و نظام برگردد.حال جای این درک عمیق است که چرا باید یک اختلاف خانواده انقلاب به‌جایی برسد که به ارکان نظام حمله شود و دشمنان انقلاب امیدوار شوند .

هرچه بیشتر فکر کنیم به این نکته بیشتر پی‌می‌بریم که بی‌بصیرتی درد بزرگی است که امروزه گریبان برخی نخبگان را گرفته است و اگر امروز بیدار نشوند چه‌بسا فردا دیر باشد. زمان به‌سرعت می‌گذرد و به فرمایش امیر مؤمنان فرصت‌ها چون ابرها درگذرند. تأمل و فکر و مراجعه به سیره امام ره و شهدا می‌تواند کژراهه گذشته را اصلاح کند؛

وگرنه مسیر ظلمانی که عده‌ای در آن قدم گذاشته‌اند ظلمات دیگری را نتیجه می‌دهد که سراسر آن عبث و باطل است و البته نظام اسلامی با کسی شوخی ندارد و عقد اخوت با احدی نبسته است.