به گزارش سما، در این مراسم که با حضور دکتر محمد هادی ایازی معاون امور اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران، احمد مسجد جامعی عضو شورای اسلامی شهر تهران و شوشتری سرپرست سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران برگزار شد محققان و نویسندگانی همچون حجت‌الاسلام والمسلمین سید هادی خسروشاهی، حجت‌الاسلام والمسلمین محمد جواد حجتی کرمانی، استاد حسن انوشه و حجت‌الاسلام والمسلمین رضا مختاری سرپرست دایره‌المعارف کتابشناسی شیعه نیز حضور داشتند و به سخنانی درباب ابعاد زندگی این عالم فقید پرداختند.
شهر با فرهیختگی رشد پیدا می‌کند
احمد مسجدجامعی در این مراسم ضمن قدردانی از مدیریت شهر تهران که اهتمام به برگزاری بزرگداشت برای فرهیختگان و بزرگان دارد، گفت: شهر با فرهیختگی و فرزانگی تجلی و رشد پیدا می‌کند و غیر از این مقوله تفاوتی با یک توده جمعیتی ندارد و رابطه عاطفی شکل نمی‌گیرد.
وی افزود: معرفی بزرگان و استادان بزرگ دانش و پژوهش، علم و آیین از وظایف شهرداری است؛ هرچند که متولیان خاص خود را در حوزه اجرا دارد که بیش از مدیریت شهری در این زمینه مسئولیت دارند و امیدواریم وظایف خود را به درستی انجام دهند.
این عضو شورای شهر تهران در ادامه با اشاره به شخصیت جامع استاد دوانی، وی را جزو معدود شخصیت‌هایی برشمرد که نه تنها در حوزه نوشتار بلکه در حوزه گفتار هم چهره‌ای برجسته و شناخته شده بود. وی ادامه داد: نخستین آشنایی من با ایشان در منبرهای وی بود که از مراتب دانش، فضل و ایمان ایشان بهره‌مند شدم.
مسجدجامعی با اشاره به قلم بسیار روان، تأثیرگذار و پرعاطفه استاد دوانی گفت: ایشان شخصیت بسیار خودساخته و تأثیرگذار، منصف و اخلاقی بود که هیچگاه در تاریخ تصرف نکرد و به بزرگان و شخصیت‌ها توهین روا نداشت و فقط آنچه اتفاق افتاده بود بیان می‌کرد و قضاوت را برعهده مخاطبان می‌گذاشت.
به گفته وی، از این حیث تاریخ‌نگاری استاد دوانی با بسیاری از تاریخ نگاری‌های دیگر متفاوت است؛ به‌طوری که در هیچ کدام از آثار تاریخی ایشان که چاپ مجدد شد اسم کسی حذف نشد و ایشان بنابر شرایط زمانه در آن تصرف نکرد.
مسجد جامعی ادامه داد: استاد دوانی تنها نویسنده‌ای بود که در حوزه روزنامه نگاری و فعالیت‌های مطبوعاتی در حوزه علمیه قم در آن زمان با اسم خود مطلب می‌نوشت و از اسم مستعار استفاده نمی‌کرد.
وی با بیان اینکه این صداقت همانی است که در تاریخ نگاری وی دیده‌ایم، خاطرنشان کرد: او احترام و حرمت‌ها را همواره رعایت می‌کرد و حین اینکه غیرت دینی، انقلابی و ایرانی در ایشان بسیار بالا بود این غیرت باعث نشد که دیگران را نادیده بگیرد و به آنها بی‌احترامی کند.
این عضو شورای شهر تهران با بیان اینکه بسیار تلاش کردم که منزل و کتابخانه استاد دوانی به نام خود ایشان باقی بماند اما موفق نشدم، ادامه داد: دوانی فردی نبود که دنبال نام و نان باشد و علم را هرگز وسیله نام و نان نساخت. وی در پایان گفت: امیدواریم رفتار، روش و دانش ایشان برای همه علاقه‌مندان به نظام، کشور و انقلاب الگو باشد.
جای آن مرحوم پرنشدنی است
محمد رجبی دوانی، فرزند استاد دوانی نیز در پایان این مراسم ضمن قدردانی از شهرداری تهران، از تمامی افراد حاضر در سالن تشکر کرد. وی با بیان اینکه آن مرحوم با رفتنش جای خالی و پر نشدنی را به جا گذاشتند و این نه حرف من به‌عنوان فرزند ارشدشان است که حرف بسیاری از نخبگان هم است، گفت: مرحوم دوانی مورخ، محقق و نویسنده‌ای بودند که در زمان حیاتشان 110 کتاب تالیفی چاپ شده دارند و به همان اندازه کتاب‌های چاپ نشده؛
یعنی اینقدر مفید توانستند از عمر خویش استفاده کنند. کتاب‌هایی که ایشان تالیف کردند عموما کم نظیر است و در کنگره‌های داخلی و خارجی بسیاری شرکت کرد و در کتابخانه‌های معتبر جهان جزء کتاب‌های مرجع است. بنابرین ایشان فردی نیست که بشود به راحتی جای خالی‌شان را پر کرد.
وی درباره وجوه دیگر شخصیت ایشان افزود: همه تلاش‌های استاد نتیجه همت بلند او، صبر و حوصله و نظم و ترتیب‌شان بود و بعد هم آن جوهره اصلی یعنی ایمان قلبی به اینکه به‌عنوان یک بنده خدا استعدادش این است که دانشی کسب کند و پاداش‌اش این است که آنها را منتشر کند.
فرزند ارشد استاد دوانی درباره تکلیف آثار منتشر نشده وی گفت:ما مشغول هستیم که این کار را به سرانجامی برسانیم. امروز هم شما شاهد چاپ نخستین کتاب منتشر نشده ایشان هستید که گزیده اشعار وی است و شاید کسی نداند که پدرم شاعر هم بود.
اما ما متأسفانه تا به حال نتوانستیم از جایی کمکی بگیریم تا بنیادی تاسیس کنیم و همه کارها با تلاش شخصی فرزندان ایشان صورت گرفته است. خود استاد هم در زمان حیاتشان نه در جایی استخدام بودند و نه حقوقی دریافت می‌کردند.
محمد رجبی ادامه داد: یکی از مهم‌ترین کارهایی که شهرداری‌ها در دنیا انجام می‌دهند این است که خانه شخصیت‌ها اعم از هنرمندان و نخبه‌های علمی یا مذهبی را خریداری می‌کنند و آنجا را تبدیل به موزه و جایی برای انتشار مطالبی برای آنها و به یاد آنها می‌کنند.
در مورد منزل مرحوم دوانی هم دکتر قالیباف دستور آن را دادند اما داستان کمی پیچیده بود. پدر 8ماه پیش از فوتشان که در سلامت کامل بودند، منزل را می‌فروشند تا هم بخشی از بدهی خود را بدهند و هم مقداری به جایی کمک کنند و باقی را هم بین فرزندان تقسیم کردند. بعدا کسی که ملک را خریده بود حاضر شد آن را بفروشد؛
هرچند قصد خراب کردن و ساخت مجدد را داشت. به هر حال تا عملی شدن دستور شهردار تهران ملک برای ساخت بنایی جدید تخریب شده بود. به هر حال اگر آن منزل الان بود همه می‌دیدند وی چگونه در 2اتاق کوچکی که تا سقف کتاب چیده شده بود شب و روز با وجود نبود امکاناتی که الان هست و هم سرعت عمل را بالا می‌برد و هم قدرت عمل را، به سختی در راه تحقیق و تالیف حرکت می‌کردند.
وی به راه‌های دیگر شناساندن چنین شخصیت‌هایی به نسل جوان هم اشاره کرد و گفت: نامگذاری میدان یا خیابانی به نام چنین شخصیت‌هایی و ادامه روند برگزاری چنین نشست‌هایی برای گرامیداشت بزرگان ضروری است.
رجبی در انتها به شهرداری پیشنهاد کرد در نزدیکی هر فرهنگسرا هنرمندان، شخصیت‌های علمی و مذهبی شناسایی شوند و آنها یا عضو افتخاری یا مشاورین فرهنگسرا شوند و ماهانه جلساتی برگزار شود برای دیدار مردم با آنها.
شایان ذکر است استاد علی دوانی مورخ شهیر تاریخ اهل‌بیت(ع) و مروج فرهنگ غدیر درحالی‌که آثار متعددی از خود به جای گذاشته بود و به تحریر آخرین اثرش با نام «دایره‌المعارف علوی» مشغول بود در آخرین ساعات روز عید غدیر خم سال 85 دار فانی را وداع گفت.
