آیدین آغداشلو، نقاش و پِژوهشگر در بخشی از این مراسم در مورد جلالی گفت: درباره جلالی جز با ستایش، مهر و تحسین نمی‌توان صحبت کرد. جلالی از هنرمندان محبوب فرهنگ معاصر ما بود.
بسیار کار کرد، درست زندگی کرد و قطعا الگویی برای بسیاری است. آنچه در مورد مهر و تحسین او می‌توانم بگویم، بی‌اعتنایی بزرگ منشانه او نسبت به مسائلی بود که در زندگی روزانه با آنها مواجه هستیم.
وی با بیان اینکه جلالی را بسیار دوست داشت، افزود: جلالی در طول حیاتش بسیار کار کرد. زندگی او پر از افتخار است. هریک از ما خاطره و یادی از او را حمل می‌کنیم. ما نمایندگان سال‌های دور بهمن جلالی هستیم.
محسن راستانی، عکاس نیز در مورد درگذشت این عکاس پیشکسوت ابراز داشت: اگر امروز در این مکان جمع شده‌ایم به خاطر مرگ جلالی نیست بلکه به خاطر زندگی پرشکوه اوست. زندگی آنقدر باشکوه است که قرار نیست با مرگ، تمام شود.
جلالی یک چشم هوشمند بود؛ بنابراین سعی کنیم با نجابت چشم‌های او بار دیگر به زندگی نگاه کنیم.
حمید سوری، منتقد هنری در ادامه مراسم فقدان جلالی را برای تمامی جامعه هنری و فرهنگ دشوار دانست: امروز فقط جامعه عکاسی سوگوار نیست بلکه کل جامعه هنری و فرهنگی سوگوار است.
طبعا این به خاطر تلقی جلالی از عکاسی است. او درکی معاصر از عکاسی داشت. نه تنها تجربه‌گری را تشویق کرد بلکه خودش هم تجربه‌گری کرد و آثاری ممتاز آفرید که در موضوع، تکنیک و نحوه ارائه عکس معاصر بود.
همچنین مهدی فیروزان از همکاران جلالی در مجله سروش، بخشندگی را مهم‌ترین وجه تمایز جلالی ذکر کرد و ادامه داد: بارها بدون اینکه به کسی بگوید، به میدان‌های جنگ رفت. در عکاسی مستند بی‌محابا در تمام میادین حضور داشت.
در تدریس و آموزش جایی نیست که ردپایی نداشته باشد، از موزه و عکسخانه تا مراسم مختلف عکاسی همیشه نام او وجود داشت. کتاب‌هایی که منتشر کرد یا بانی انتشار آنها شد، کم نیستند.
شاید مهم‌ترین اثر جلالی، کتاب ایران باشد. او شرایط عکاسی دیگران را با این کتاب فراهم کرد. با وجود کارنامه پرافتخارش که از جوایز معتبر بین‌المللی انباشته است، همیشه متواضع و بخشنده بود.
آرش حنایی، عکاس و از شاگردان جلالی هم در مورد این عکاس گفت: او علاقه فراوانی به تدریس و آموزش عکاسی در شهرستان‌ها داشت و معتقد بود که عکاسان برجسته‌ای از نقاط مختلف ایران به این کلاس‌ها می‌آیند. او تاکید داشت عکاسی در انحصار کسی نیست.
محمدحسن رجبی، پژوهشگر به‌عنوان کسی که تا آخرین لحظه‌ها در کنار جلالی بوده، عنوان کرد: جلالی در درجه اول یک ایران شناس خردمند بود. کتاب عظیم ایران که در سال 79 منتشر شد، حاصل سال‌ها عکس‌برداری از فرهنگ و مردم کشورمان است.
وی همچنین پیشنهاد کرد که نگارخانه‌ای به یاد جلالی تاسیس شود: چه نیکوست که شهردار تهران، نگارخانه‌ای را با رویکرد عکاسی و به نام بهمن جلالی اختصاص دهد.
اکبر عالمی به‌عنوان دوست و مجری برنامه گفت: گنج پیدای عکاسی ایران به سفری بی‌بازگشت رفت.
عکاس مستقل کتاب خرمشهر، پژوهشگر و معلم خوب ایران که 25سال سابقه تدریس داشت، مردی که تاریخ، هنر و فرهنگ را عاشقانه دوست داشت از میان ما رفت اما در دل و ذهن ما همواره جایگاه بلندی دارد. جلالی در 8رشته از 114 شاخه عکاسی مدرن به معنی کامل استاد بود.
رعنا جوادی همسر بهمن جلالی هم در پایان مراسم از تمام کسانی که در این مراسم حضور داشتند تشکر کرد.
نخستین عضو افتخاری انجمن عکاسان ایران
بهمن جلالی به‌عنوان نخستین عضو افتخاری انجمن عکاسان ایران انتخاب شد.
اسماعیل عباسی، دبیر دوازدهمین دوسالانه عکس و عضو انجمن عکاسان ایران در مراسم تشییع پیکر بهمن جلالی، ضمن قرائت بیانیه این انجمن از عضویت افتخاری جلالی در این نهاد خبر داد.
در بیانیه انجمن عکاسان آمده است: عکاس روزهای خون، روزهای آتش و جنگ تحمیلی، ناباورانه و آرام از میان ما رفت. او تعهد اجتماعی عکاس را به پشتوانه نیم قرن فعالیت حرفه‌ای، پیوسته به نسل امروز عکاسان یادآور شد و دغدغه‌های دلسوزانه و کارشناسانه خود، برای حفظ میراث تصویری برجای مانده از گذشتگان را به نسل امروز منتقل کرد.
بهمن جلالی متعهدانه به آینده تلاش‌های خود چشم دوخته بود و نیروی بزرگ عکاسان نسل جدید ایران را باور داشت.
