وی از جمله اساتید نامدار ادبیات وتاریخ ادبیات فارسی به شمار می‌رفت ودانش گسترده‌اش در علوم مختلف سبب شد تا از وی به عنوان یکی از تاثیرگذارترین چهره‌های تاریخ معاصر ایران در حوزه ادبیات کهن یاد شود.
خانه استاد بدیع‌الزمان فروزانفر
وی از چهره‌های بزرگ پژوهش ادبیات فارسی و استاد گروهی از بزرگان ادبیات معاصر بوده‌است از جمله: دکتر عبدالحسین زرین کوب، دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی، دکتر ذبیح الله صفا، دکتر سید محمد دبیرسیاقی، دکتر محمد جعفر محجوب، دکتر سیمین دانشور، دکتر جلیل تجلیل، دکتر محمدامین ریاحی، دکتر محمد علی اسلامی ندوشن، دکتر حسینعلی هروی و دکتر سید جعفر شهیدی.
بدیع الزمان شاگرد دهخدا بود و علامه دهخدا درسال ۱۳۱۴ مدرک دکترای وی را امضا و او را به سمت استادی دانشگاه تهران منصوب کرد.
او را به حق باید بنیانگذار نهضت تحقیق در متون کلاسیک ادبیات فارسی و تصحیح آنها به شمار آورد. تصحیح کلیات شمس تبریزی از کارهای برجسته فروزانفر به‌شمار می‌آید.
فروزانفر به مدت ۳۰ سال در دانشگاه تهران و در رشته‌های مختلف از جمله ادبیات فارسی، تاریخ، تصوف اسلامى، عرفان و ادبیات عرب تدریس کرد. وی همچنین دو دوره به نمایندگی مجلس شورای ملی و مجلس سنا انتخاب شد. عمدهٔ مطالعات استاد فروزانفر دربارهٔ مولانا جلال‌الدین بلخی و عطار نیشابوری بود.
وی ۱۶ اردیبهشت ۱۳۴۹ در حالی دارفانی را وداع گفت که شرحش بر مثنونی معنوی را را تا اواخر دفتر اول نوشته بود. پس از وی دکتر جعفر شهیدی این شرح را ادامه داد، اگرچه برخی از اهل ادب معتقدند، شرح دکتر شهیدی به کمال و دقت شرح استاد فروزانفر نیست.
از آثار به جا مانده از استاد فروزانفر می‌توان به کتاب‌های زیر اشاره کرد:
- «دیوان شمس تبریزى مولانا جلال‌الدین» در دو جلد
- «شرح مثنوی شریف» در سه جلد
- مأخذ قصص و تمثیلات مثنوی
- احادیث مثنوی
- فیه ما فیه از گفتار مولوی
- احوال و تحلیل آثار فریدالدین عطار نیشابوری
- «سخن و سخنوران» در دو جلد
- منتخبات ادبیات فارسی
- رساله در احوال مولانا جلال‌الدین رومی
- تاریخ ادبیات ایران
- فرهنگ عربی به فارسی (با مشارکت چهار نفر از استادان)
- قدیمى‌ترین اطلاع از زندگانی خیام
- مناقب اوحدالدین حامد کرمانی.
- مجموعهٔ اشعار (با مقدمهٔ دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی)