جمهوری اسلامی ایران شاید تنها نظامی است که پس از پیروزی خود در همان ماههای نخستین اقدام به برگزاری همه پرسی و انتخابات نمود این در حالی بود که خیلی از گروه‌های سیاسی و شخصیت‌های سیاسی در آن دوران به امام توصیه می‌کردند که برای ادامه کشور فعلاً به شیوه انتخابات نیاز نیست و حق انقلاب است که خود هرگونه صلاح می‌داند کشور را اداره نماید ولی حضرت امام به این گونه توصیه‌ها اصلاً توجهی نکرد و مردم را به مشارکت در همه انتخابات دعوت کرد خود هم مانند یک شهروند در اولین ساعات انتخابات پای صندوق رأی حاضر می‌شد.
هدف امام از این کار نهادینه کردن حضور مردم در همه انتخابات بوده زیرا حضرت امام که خود بنیانگذار مردم سالاری دینی یعنی جمهوری اسلامی بود برای آسیب‌ناپذیر کردن کشور به حضورو مشارکت حداکثری مردم تأکید و ایمان داشت امام به یک راز اساسی پی برده بود و آن این است که مردم‌سالاری و دموکراسی آموختنی است و مردم باید آن را از رهبران خود یاد بگیرند و حضور و مشارکت مردم نهادینه و جزء فرهنگ تغییر ناپذیر مردم شود. امام به خوبی این ضرورت را به مردم آموخت و در یک دهه عمر پربرکت رهبری‌اش این را برای همیشه به یادگار گذاشت.
نشاط سیاسی و حضور در رقابتهای انتخاباتی در طول 27 سال گذشته وجود داشته است.اما در هر دوره‌ای یک جریان سیاسی پیروز شده و جریان دیگر به حاشیه رفته است و پس از بازسازی خود بار دیگر به میدان آمده و مجدداً نظر مردم را به خود جلب کرده است این نوبت کاری سیاسی یا به اصطلاح فنی آن تداول و جابه‌جایی قدرت همیشه وجود داشته است و مردم در عمل پیروزی یک جریان را برای همیشه تضمین نکرده‌اند اگر چه متأسفانه یک جریان پیروز نوعاً گرفتار غرور و غفلت شده و پیروزی خود را ابدی پنداشته‌اند اما مردم هرگز به هیچ جریان و حزبی وابستگی همیشگی نداشته همان غرور و غفلت سبب روی گردانی مردم می‌شود.
مردم به نمایندگان خود برای انجام خدمت رأی می‌دهند نه ریاست و اگر در عمل مشاهده کنند که نمایندگان منتخب صداقت داشته و به شعارهایشان عمل می‌‌کنند بار دیگر به همانها رأی خواهند داد.
*وزیر سابق اطلاعات
