البته شاید کسی وجود داشته باشد که بگوید جایی را که برای من مهم نیست، یا خیلی در آن رفت‌وآمد ندارم برای چه باید تمیز کنم؛ حتی اگر روزی زباله‌‌ای هم آن‌جا ریخته باشم؟! نظر شما در این باره چیست؟ چرا باید به فکر تمیزی خانه، خیابان، پارک و دشت و صحرا و حتی کوه باشیم؟ ممکن است بپرسید خوب از اول برای چه تمیزی جایی را از بین ببریم و بعد فکر تغییر آن‌جا بیفتیم؟ در جواب به این سؤال فقط می‌توانم یک لبخند تحویلتان بدهم و یک نگاه مخصوص که خودتان حتماً معنی‌اش را خواهید فهمید!
کوه‌ها تمیز شدند. هفته گذشته به مناسبت روز کوهستان پاک، دوستداران طبیعت و کوه‌نوردان به کوه‌ها رفتند و زباله‌ها را جمع کردند. درکه، دربند و کلک‌چال از جاهایی بودند که در تهران پاکسازی شدند. حتماً خودتان می‌توانید حدس بزنید که چه‌قدر زباله از روی زمین و میان آب و حتی بین شاخه‌های درختان جمع شد. روز جهانی کوهستان پاک 4 مهر بود که به همین دلیل برنامه پاکسازی کوهستان هفته پیش جمعه برگزار شد.
غارها هم تمیز شدند. غار؟! خوب بله غار! اگر غاری آن قدر معروف باشد که مردم زیادی از سراسر کشور برای دیدنش بیایند، خوب آن‌جا هم کثیف می‌شود دیگر. به قولی هر جایی که این موجود دو پا می‌رود... ای بابا! باز هم که بحث را عوض کردم! بگذریم... در این برنامه که آن هم به دلیل روز جهانی کوهستان پاک انجام شد، غارهای زیادی از جمله غارهای کهک در اراک، کلهرود در اصفهان، یخ‌مراد در کرج، نمکدان در هرمزگان(جزیره قشم) و... پاکسازی شدند. 350 غارنورد از سراسر کشور در مجموع بیش از 850 کیلوگرم زباله را که عمده آنها ظروف پلاستیکی آب، کپسول گاز، چوب‌های نیمه‌سوز، گونی و پلاستیک بودند، از این غارها خارج کردند.
