با توجه به گستردگی ابعاد این قانون که مطمئنا اثرات عیان و پنهانی در تمام رفتارهای مردمان این سرزمین خواهد داشت، سیاستگذاران موظف به اطلاع‌رسانی دقیق درباره این قانون در تمام زوایای زندگی عادی و حرفه‌ای مردم هستند و باید از کلی‌گویی‌ها که متأسفانه عادت اطلاع‌رسانی‌های این روزگار شده دست بردارند و درعوض به ارائه اطلاعات کاربردی به‌منظور امکان برنامه‌ریزی برای آینده بپردازد.
تمام این مقدمه را گفتم تا بتوانم به‌عنوان یک فعال سینمایی ابهامات پیش روی زندگی حرفه‌ای سینما را که در این قانون بزرگ هنوز ابهام زدایی نشده است، به‌شرح ذیل بیان کنم و امیدوارم متولیان امر، طرح این سؤالات را حاصل نیت خیر نگارنده بپندارند و امیدوارمان کنند که این قانون در حوزه سینما دارای اثرات مطلوبی خواهد بود (ان‌شاء‌الله):
1. با اجرای این قانون تولیدکنندگان با افزایش هزینه تولید مواجه می‌شوند؛ بسته‌های کاهش هزینه تولیدکنندگان در این قانون آیا پیش‌بینی شده است؟
2. تجربه نشان داده است که در حوزه تولید هر قدر افزایش هزینه داشته باشیم، در قبال این افزایش، کاهش کیفیت نخستین اولویت سرمایه‌گذاران است! چه راهکاری برای حفظ کیفیت (الان هم کیفیتی نمی‌بینیم !) و متعاقبا افزایش کیفیت آثار سینمایی اندیشیده شده است؟
3. آیا چنانچه بسته‌های تشویقی به‌درستی تبیین نشده باشد، شاهد وابستگی بیشتر سینما به بودجه‌های دولتی نخواهیم بود؟
4. اصل خصوصی‌سازی که قرار است سرلوحه برنامه‌های مدیران محترم دولتی باشد، در این قانون چه سرنوشتی خواهد داشت؟
5. سینمای مستقل که بدون حمایت‌های دولتی طی این سالیان توانسته است حضوری هرچند کم بنیه داشته باشد (اگر سینمای ایران نفسی می‌کشد به برکت این آثار متفاوت است) و با اجرای این قانون مطمئنا کم بنیه‌تر خواهد شد، چه راهکاری برای افزایش بنیه‌اش دیده شده است؟
6. افزایش هزینه‌های پخش فیلم‌های سینمایی، دفاتر تولید فیلم موجود را به‌سمت پذیرش آثار تضمین‌شده اقتصادی سوق می‌دهد و فیلم‌های متفاوت و کم‌بنیه (همان مستقل) امکان ورود به این حلقه واسط بین تولید و سینما را نخواهد داشت! چه راهکاری برای افزایش ضریب پخش فیلم‌های مستقل در این حوزه اندیشیده شده است؟
7. با توجه به اجرای این قانون بزرگ، وضعیت بحران مخاطب در سینمای کشور و افزایش هزینه‌های سینماداری، دولت چه راهکاری برای جبران اندیشیده است؟
8. افزایش هزینه‌های جاری طبقه متوسط ضمن اجرای این قانون اجتناب‌ناپذیر است و متعاقبا این بخش سینمارو برای مدیریت هزینه‌هایش، دست به حذف هزینه سینما از سبد خانوار خواهد زد! دولت چه راهکاری برای کاهش هزینه سینما رفتن مردم درنظر گرفته است؟
9. آیا فیلم خارجی همچنان یک تابو خواهد بود؟ در صورت بی‌توجهی به نکات فوق، سینمای ایران راهی ندارد جز افزایش قیمت بلیت سینما در سال آینده که به‌عنوان نقطه پایانی سینما می‌توانم از آن نام ببرم. پس بهتر است هرچه زودتر متولیان عزیز سینما نسبت به اطلاع‌رسانی کاربردی اقدام کنند تا بتوانیم از برنامه‌ریزی برای آینده‌مان صحبت کنیم.
