پائولا نیدنتال، روانشناس در دانگشاه کلرمون- فران در فرانسه می‌گوید: "لبخند رفتاری سطحی مانند خنده گربه چشایر (در داستان آلیس در سرزمین عجایب) نیست."
او همکارانش از سطح صورت به عمق آن رفتند و ریشه‌های عصب‌شناختی لبخند را مورد بررسی قرار دادند. کار آنها در شماره اخیر جورنال "علوم رفتاری و مغزی" منتشر شده است.
آنها دریافتند لبخند به صورت انواع کاملا متمایزی بروز می‌کند. ما گاهی به خاطر لذت صرف و در مواردی دیگر برای برای تقویت رابطه عاطفی‌مان با دیگران لبخند می‌زنیم. لبخندهایی که ما در این موقعیت‌ها در چهره‌مان ظاهر می‌کنیم، هم از لحاظ عصب شناختی و هم از لحاظ کالبدشناختی با لبخندهایی که هنگام سراسیمگی به بروز می‌دهیم و لبخندهای وسیع دندان‌نما که برای نشان دادن تسلط و غلبه خود نشان می‌دهیم، متفاوت هستند؛ و این لبخندها با لبخندهایی که با بالا بردن ابرو همراه است و برای ابراز آشنایی به چهره می‌آوریم و لبخندهای تصنعی که گاهی به رئیس‌مان که یک جوک بیمزه تعریف می‌کند، می‌زنیم، تفاوت دارند.
یک یافته ی قابل‌توجه دیگر نیدنتال و همکارانش این است که ما در پاسخ به لبخند زدن دیگران لبخند می‌زنیم. و این واکنش نشان دادن با لبخند به دیگران، تنها یک نمایش ساده رفاقت نیست: در واقع این لبخند تمام فعالیت مغزی تجربه‌شده بوسیله فردی را که در ابتدا لبخند زده است، در افراد دیگر هم ایجاد می‌کند..برای مثال اگر زنی به خاطر شادی لبخند بزند، اسکن مغز نشان‌دهنده فعال‌شدن بخش‌های معینی از مغز اوست. هنگامی مرد همراه او لبخند او را می‌بیند، چاره‌ای جز لبخند زدن پیدا نمی‌کند، و هنگامی که این کار را انجام می‌دهد همان نواحی مغز فال می‌شوند که نشان‌دهنده لذت و شادی هستند.
از طرف دیگر اگر شخصی شاهد یک لبخند تصنعی باشد، هنوز تکانه برای واکنش نشان دادن با لبخند در او وجود خواهد داشت،اما او به طور ناخودآگاه تفاوت این لبخند را بیان می‌کند؛ مغز او دچار آن عواطفی که لبخندزننده اول به داشتن آنها تظاهر می‌کند، نخواهد شد. نیدنتال معتقد است که این آگاهی پنهانی از اصالت ابراز عواطف در چهره به ما کمک می‌کند تا تعامل‌های اجتماعی‌مان را هدایت کنیم.
اما در تشخیص دادن لبخندهای دروغین آنقدر که می‌توانستیم مهارت داشته باشیم، مهارت نداریم. با اینکه لبخند نقش مهمی در زندگی ما دارد، پژوهش انجام شده بوسیله پل اکمن در دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو نشان داده است که یک فرد متوسط به طور شگفت‌انگیز در تشخیص لبخندهای واقعی از لبخندهای دروغین بد عمل می‌کند. روانشناسان تکاملی هنوز کاملا مطمئن نیستند که این یافته را چگونه تفسیر کنند.
LiveScience
