اگر شما دوست داشته باشید که به غذاهای روزانه تان پیاز اضافه کنید حتما باید خود را برای یک اشک ریختن حسابی هنگام خرد کردن آن آماده کنید. اما چرا همیشه ریز کردن پیاز با جاری شدن اشک چشمانتان همراه است؟
وقتی شما یک پیاز را از وسط نصف می‌کنید در واقع سلول‌های پیاز را باز می‌کنید. بعضی از این سلول‌ها حاوی آنزیم‌هایی هستند که هنگام خرد شدن آزاد شده و به محض رها شدن به دیگر مواد آزاد شده از سلول‌ها همچون آمینو اسید و سولفوریک‌ها می‌پیوندند و فورا به گازهای بخارشدنی تبدیل می‌شوند.
گازهای فوق فورا به چشمان شما رسیده و آبی را که برای مرطوب نگه داشتن حدقه چشمتان وجود دارد را تحت تاثیر قرار می دهد و اسید سولفوریک ضعیفی تولید می شود که حساسیت چشم را به همراه دارد.
مغز شما به محض احساس حساسیت فرمان تولید بیشتر اشک را برای جلوگیری از هر خطری صادر می کند تا اسید را شسته و از بین ببرد. این اتفاق باید شما را به آرامش برساند اما بالعکس اشکها سبب می شوند شما با دستانتان که به پیاز خورده اند بار دیگر چشم خود را بمالید و این وضع را بدتر می کند.
به خاطر داشته باشید که دیگر سبزیجات نیز این خاصیت را دارا هستند اما مقدار آن بسیار کمتر از آن است که شما احساسش کنید.
برای جلوگیری از اشکهای در پی پیاز،سرتان را دورتر از پیاز بگیرید و آن را خرد کنید تا گاز تولید شده کمتر به چشمانتان برسد و یا آنکه آن را پوست کنده و در فریزر بگذارید و هر زمان که خواستید آن را خرد کنید زیرا اختلاف دما این مشکل را تا حدی بر طرف می کند.
راه دیگری که به شما توصیه می کنیم پختن آن قبل از پوست کندنش است و یا آنکه در نهایت هنگام خرد کردن پیاز آن را زیر شیر آب نگهدارید مطمئن باشید که موثر است.
برخی باورهای قدیمی بر آن هستند که اگر شما یک تکه نان یا قند در دهانتان بگذارید و با دندانهایتان نگه دارید این مواد گاز را جذب می کنند و اگر به جای بینی از راه دهانتان نفس بکشید هم موثر است و مقدار کمتری از گازهای تولید شده به چشمانتان می رسد.
