این تهیه‌کننده سال گذشته «افراطی‌ها» را روی پرده داشت که هم در طرح داستانی، هم در ترکیب بازیگران و هم در لودگی و ابتذال کپی برابر اصل بود. کپی‌برداری البته در همه‌جای دنیا مرسوم است ولی اینجا تقلید از مرجعی صورت می‌گیرد که خودش به هزار و یک دلیل زیر سؤال است و خروجی چنین نسخه‌برداری‌ای هم مشخص است که چه می‌شود. همین «افراطی‌ها» یکی از فیلم‌های پرفروش سال گذشته بود و در شهرستان‌ها فروشش از مرز میلیارد نیز گذشت. در مورد «فوتبالی‌ها» باید این توضیح ضروری را داد که دامنه شباهت از سطح نام و تا اندازه‌ای جنس و لحن شوخی‌ها فراتر نمی‌رود. این فیلمی است که در آن مهران غفوریان نقش یک مربی خارجی را بازی می‌کند؛ فیلمی که تهیه‌کننده‌اش می‌گوید معاون امور سینمایی از آن خوشش آمده است!
«فوتبالی‌ها» در گیشه موفق نبوده و انتظار سازندگانش را برآورده نکرده است. این چندمین کمدی سخیف سینمای ایران است که در 2سال اخیر در گیشه شکست خورده و باید دید این ناکامی‌ها روند تولید این‌قبیل آثار را اگر نه متوقف، لااقل کند می‌کند؟ البته دوستانی هستند که به کل منکر تولید فیلم نازل در سینمای ایران هستند و حتی گفته شده از 90 فیلم تولیدی در سال تنها 2 تا 3فیلم نازل میانشان به چشم می‌خورد. این درحالی است که همین الان از 6 فیلم روی پرده لااقل 3فیلم- بدون تعارف- سخیف و نازل هستند؛ فیلم‌هایی که خوشبختانه نمی‌فروشند اما متأسفانه همچنان تولید می‌شوند.
