برای نمونه باتجربه‌ها به راننده‌های تازه‌کار می‌گویند «هنگام رانندگی حواست باشد که به دنبال هر توپی، کودکی به داخل خیابان می‌آید». با وجود این عقل حکم می‌کند که اگر این توپ متعلق به کودک ما بود و به داخل ریل قطار مترو غلتید از راننده قطار توقع نداشته باشیم که به محض دیدن توپ ترمز کند. حتی با این استدلال که شاید به دنبال این توپ نیز کودکی به پایین بپرد. بلکه این وظیفه والدین است که دست کودک را تا زمانی که به محل امنی برسد رها نکنند.
با وجود این مشاهدات همه ما نشان می‌دهد که این موضوع آنچنان که باید مورد توجه قرار نمی‌گیرد و همانطور که پیش از این نیز یاد شد، بسیاری از کودکان به راحتی کنار ریل‌ها به جست و خیز و بازی مشغولند. نکته دیگر اینکه کنار ریل‌های قطار خطوط قرمزی وجود دارد که نشان می‌دهد تا زمان توقف کامل قطار، مسافران نباید از آن عبور کنند. این موضوع فقط به نفع خود مسافران بوده و برای مسئولان مترو مشکل خاصی به وجود نمی‌آورد. با وجود این به جای خود مسافران، مسئولان مترو باید مدام از طریق بلندگو‌ها این نکته را به آنها گوشزد کنند. برای اینکه بعد از این بی‌توجهی، تبدیل به تیتر یک صفحه حوادث روزنامه‌ها نشویم بهتر است نکات ایمنی و هشدار‌هایی را که از بلندگو‌های مترو پخش می‌شود جدی بگیریم.
پای درازتر از گلیم
گویا برخی شهروندان تصور می‌کنند فقط دست‌های بچه‌ها نباید از پنجره خودرو بیرون باشد. با همین استدلال نادرست، آنها به این نتیجه می‌رسند که برای یک خواب افقی راحت، چنانچه پای بزرگ‌تر‌ها از پنجره خودرو بیرون‌زده باشد هیچ اشکالی ندارد. حال آنکه این نوع درازتر کردن پاها از گلیم خود، می‌تواند به قیمت از دست دادن آنها تمام شود. فقط کافی است خودرویی که از کنارپاهای بیرون‌زده عبور می‌کند فاصله ایمنی را حفظ نکند و آن وقت است که آنچه نباید بشود، می‌شود. به هر حال برای اینکه کارمان به خواب افقی روی تخت بیمارستان نیفتد، بهتر است به همان خواب عمودی روی صندلی عقب خودرو اکتفا کنیم. به ویژه آنکه هزینه خوابیدن روی تخت‌های بیمارستان از هزینه خوابیدن روی تخت هتل‌های 7 ستاره نیز گران‌تر است. اگر به محتویات جیب و پاهایتان علاقه دارید از این حرکات غیرفرهنگی و غیرعاقلانه پرهیز کنید.
