متأسفانه در کشور ما ساخت این گونه آثار به دلایل مختلف چندان مرسوم نیست. تعصب‌ها و پیش‌داوری درباره شخصیت‌های سیاسی یکی از مهمترین دلایلی است که مانع ساخت چنین فیلم‌هایی می‌شود.
دور بودن مسئولان و شخصیت‌های سیاسی از فیلمسازان و مردم و فاصله عمیقی که بین این گروه‌ها وجود دارد، یکی دیگر از عواملی است که مانع از ساخت چنین فیلم‌هایی می‌شود.
تاریخ معاصر ایران، شخصیت‌های سیاسی مطرحی دارد که می‌توان از زوایای مختلف به زندگی شخصی و سیاسی‌شان نگاه کرد؛ شخصیت‌هایی که نقشی پررنگ در معاملات سیاسی، اجتماعی و تاریخی سرزمین‌مان بازی کرده‌اند و نمی‌توان به سادگی از کنار نام و کارنامه سیاسی‌شان گذشت.
این روزها و در آستانه فرارسیدن دهه فجر، کمبود چنین آثاری بیشتر نمود پیدا می‌کند. در شکل‌گیری انقلاب و پیروزی آن شخصیت‌های سیاسی و مذهبی مختلفی نقش داشتند. اما سهم منابع تصویری ما از این واقعه و شخصیت‌هایی که در آن حضور موثری داشتند، بسیار محدود است.
شبکه‌های تلویزیونی هر سال در دهه فجر فیلم‌ها و تصاویری را پخش می‌کنند که بارها نمایش داده شده و طراوت کمی دارد. در تحلیل‌ها و تفسیرهایی که واقعه انقلاب را بررسی می‌کند، جای تصاویر گویا و متفاوت خالی است؛ تصاویری از زندگی و مبارزات امام خمینی(ره) به عنوان شخصیت اصلی انقلاب و دیگرانی که او را همراهی می‌کردند.
دیدن فیلم‌های مستند درباره آلنده، فیدل کاسترو و ارنستو چه‌گوارا از شبکه چهار سیما یادآور ضعف سینمای مستند در ساخت مستندهایی است که در آنها وجوه مختلف شخصیت قهرمان‌های سیاسی یک ملت نمایان می‌شود.
با کم توجهی به این حوزه، عملاً بخشی از مهمترین وقایع سیاسی کشورمان را نادیده گرفته‌ایم. در حالی که تاریخ ایران به ویژه تاریخ یک صد سال اخیر می‌تواند منبع خوبی برای ساخت این مستندها باشد؛ مستندهایی که سازندگانشان بدون تعصب و با بی‌طرفی به سراغ شخصیت‌های تاریخی بروند و از آنها تصویری ماندگار برای تاریخ باقی بگذارند.
