به گزارش خبرگزاری فرانسه پزشکان در بیمارستانی دانشگاهی آکدنیز در ایالت جنوبی ترکیه، آنتالیا، در 9 اوت (18 مرداد) به سرت 21 ساله، که بدون رحم به دنیا آمده بود، یک رحم پیوند زدند. از هر 5000 زن در جهان یک نفر بدون رحم به دنیا می‌‌آید.
سرت، زن خانه‌داری که با یک مکانیک ماشین ازدواج کرده ، و حدود شش ماه در بیمارستان بستری بوده است، گفت: "شادی و هیجان، همه این احساسات مخلوط شده است."
او که در اتاقش در بیمارستان، تازه از چکاپ هفتگی‌اش برداشته بود، و اندکی احساس درد می‌کرد، گفت: "از جراحی ترسی نداشتم، و به فکر و درد و ناراحتی که باید بکشم نبودم."
او گفت: "این رحم از هم اکنون به یکی از اندام‌های خودم بدل شده است... ما ماه‌ها در انتظار این روز بودیم." و افزود خانواده و بستگانش در یافتن راه‌حلی برای مشکل پزشکی‌اش از او حمایت کرده‌اند.
این مورد دومین پیوند رحم است که در جهان انجام می‌شود؛ اولین پیوند رحم از اهداکننده زنده در سال 2000 در عربستان سعودی انجام شد که پس از 99 روز به خاطر لخته شدن شدید خون شکست خورد و جراحان مجبور شدند رحم را خارج کنند.
عمر اوزکان، متخصص جراحی میکروسکوپی، یکی از اعضای 15 نفره تیم جراحی، شامل هشت پزشک و پرسنل پزشکی، در دانشگاه آکدنیز گفت: "استفاده از اهداکننده زنده در پیوند قبلی رحم باعث مشکل‌تر شدن کار شده بود."
متخصص زنان و زایمان، منیر ارمان آکار، یکی دیگر از اعضای تیم جراحی، گفت: "در پیوند قبلی از اهداکننده زنده، ورید موجود برای اتصال عروقی بسیار کوتاه بود و رحم تکیه‌گاهی خیلی خوبی نداشت."
این پزشکان اطمینان دارند که بر این مشکلات غلبه کرده‌اند. آنها با استفاده از مزیت کار کردن بر روی اهداکننده مرده استفاده کردند، بافت‌های وسیع‌تری از اطراف رحم را برداشتند تا بتوانند ان را به خوبی درون گیرنده جای دهند و رگ‌های درازتری در اختیار داشته باشند تا از این اندام حمایت کند.
به گفته آنها داروهای مهارکننده ایمنی نیز در حال حاضر کارآیی بهتری پیدا کرده‌اند. با این حال آنها هنوز در اعلام موفقیت کامل محتاطند.
اوزکان گفت: "جراحی موفقیت‌آمیز بود... اما هنگامی به موفقیت کامل خواهیم رسید که بیمارمان بچه‌دار شود. در حال حاضر از اینکه بافت پیوندی زنده باقی مانده است، راضی هستیم."
اوزکان معتقد است که دست کم شش ماه باید بگذارد تا بیمار به کارشناسان IVF سپرده شود تا رویان‌های حاصل از سرت و شوهرش در این رحم پیوندی کاشته شود."
او گفت: "دست کم شش ماه لازم است، البته ممکن است هفت یا هشت ماه هم طول بکشد."
به گفته دکتر آکار در حین بارداری این زن خطرات بسیاری ممکن است وجود داشته باشد، از جمله خطر ناهنجاری‌های مادرزادی به خاطر مصرف داروهای مهارکننده ایمنی، و تاخیر در رشد درون رحمی و زایمان زودرس.
کم کردن دوز داورهای مهارکننده ایمنی برای اینکه سرت بتواند دوره بارداریش را بگذراند، ضروری است.
سرت از هم اکنون قاعدگی پیدا کرده است که نشانه خوبی از کار کردن رحم اوست. آکار گفت: "بررسی سونوگرافی نشان می‌دهد که آندومتر (پوشش درونی رحم) در وضعیتی عالی است."
به گفته پزشکان گرچه رحم نداشتن زن برای او خطر جانی ندارد، اما تنها بخت چنین زنی برای باردار شدن پیوند رحم است.
به گفته آکار زنان دچار فقدان مادرزادی رحم، زنان جوانی هستند که تخمدان‌هایی کاملا طبیعی دارند و بنابراین کاملا مستحق استفاده از امکان پیوند، برای بچه‌دار شدن هستند.
در عین حال تمایل پزشکان این استکه پس از بچه‌دار شدن سرت، این را بردارند تا از واکنش رد پیوند جلوگیری کنند.
اوزکان گفت: "البته انجام این کار به انتخاب بیمار است، اما ترجیح من برداشتن رحم پیوندی است، مگر اینکه خانواده بخواهد بچه دومی هم داشته باشد که با همین رحم امکانپذیر است."
تنها سه مرکز پزشکی در جهان بر روی پیوند رحم کار می‌کنند؛ دو مرکز دیگر در سوئد و آمریکا قراردارند.
سرت گفت: "اگر بتوانم زن دیگری را هم امیدوار کنم، خوشحال می‌شوم. آرزو می‌کنم آنها هم به آرزوی‌شان برسند."
