درباره سیاست‌خارجی ترکیه حقایقی وجود دارد که در ماه‌های گذشته مغفول مانده و چندان مورد توجه قرار نگرفته‌است. حقیقت این است که ترک‌ها نیز دردسرهای خود را دارند و با مشکلات فراوانی دست به گریبانند. این مشکلات فقط به استعفای ژنرال‌های ارتش یا مشکلات ترکیه و قبرس محدود نمی‌شود. 5حقیقت وجود دارد که درباره ترکیه و دردسرهای سیاست خارجی‌اش نمی‌دانستید.
مخالفت احزاب ترکیه با سیاست خارجی حاکم
2حزب حاکم در پارلمان ترکیه که از مخالفان جدی حزب حاکم عدالت و توسعه هستند، به شدت با سیاست خارجی دولت مخالفند و این مخالفت را آشکارا بیان می‌کنند. احزاب جمهوریخواه خلق و ملی‌گرای ترکیه سیاست‌های حزب حاکم در روابط با جهان را محکوم می‌کنند. سیاست‌هایی نظیر موضع جدید در قبال سوریه و نصب نظام راداری ناتو در خاک ترکیه از جمله مواردی است که به شدت مورد مخالفت احزاب مخالف قرار دارد.
مشکلات اقتصادی، آتش زیر خاکستر
بحران یونان و مشکلات اقتصادی سایر نقاط جهان موجب شده، کاهش اعتبار اقتصادی ترکیه کمتر به چشم بیاید. تحلیل‌گری به نام دیوید گلدمن، اردوغان را مرد قدرتمند جهان سوم می‌داند و ترکیه امروز را با مکزیکوی سال 1994 و آرژانتین سال2000 مقایسه می‌کند؛ یعنی کشورهایی که در پی سیل سرمایه‌های کوتاه‌مدت خارجی، شکوفایی اقتصادی مختصری تجربه کردند که به کاهش ارزش پول و رکود اقتصادی جدی منجر شد.
کردهای جدایی‌طلب
15 تا 20درصد جمعیت ترکیه را کردها تشکیل می‌دهند که همواره خود را از ترک‌ها جدا دانسته‌اند. البته به مرور زمان بسیاری از آنها به دولت مرکزی ملحق شده‌اند، اما انقلاب جدایی‌طلبان که از سال1984 آغاز شد، اخیرا وارد مرحله‌ای جدید شده و تقابل جدی دولت و چریک‌ها را به‌دنبال داشته است.
در اندیشه جنگ با اسرائیل
نخست‌وزیر ترکیه نیز مانند جمال عبدالناصر و صدام، تفکرات ضدصهیونیستی دارد و آشکارا از مقابله با این رژیم دم می‌زند. او می‌خواهد به ستاره سیاسی جهان عرب تبدیل شود و مشخص نیست چه آینده‌ای در انتظارش است!
او کشته شدن فعالان ترک توسط کماندوهای اسرائیلی را بهانه جنگ دانست و اعلام کرد که در صورت لزوم با رژیم صهیونیستی وارد جنگ خواهند شد. از این رو پس از توقیف نخستین ناوگان، برای اعزام ناوگان دوم به غزه برنامه‌ریزی کرد و نظامیان ترک را نیز همراهش فرستاد که از آن محافظت کنند.
برانگیختن تفکرات ضدترکیه
خصومت اخیر ترکیه با رژیم صهیونیستی موجب شد، مقامات تل‌آویو در مواضع سیاسی خود تجدید نظر کنند. آنها علاوه بر نزدیک شدن به کردها، روابط سرد خود با قبرس، یونان و ارمنستان را بهبود بخشیدند. این تغییر موضع و همبستگی جدید، نه‌تنها دردسرهای بومی ترکیه را بیشتر می‌کند، بلکه رابطه آنکارا و واشنگتن را نیز دچار تنش خواهد کرد.
