فرهنگسازی و اطلاع‌رسانی در زمینه تغذیه و مصرف الگوی صحیح مواد‌غذایی بسیار اهمیت دارد. برآورد زیان‌های مالی ناشی از عمر از دست رفته منتسب به هریک از عوامل خطر در ایران به‌دلیل افزایش فشار خون، کلسترول بالا، مصرف کم میوه و سبزی، اضافه وزن و سوءتغذیه کودکان زیر 5سال، میلیون‌ها دلار هزینه برای کشور دربرداشته است.
هم‌اکنون اضافه وزن و چاقی ناشی از وضعیت غلط تغذیه و الگوهای نادرست مصرفی غذا موجب بروز بیماری‌هایی مانند دیابت، چربی خون و فشار خون شده است که برقراری ارتباط با مردم و رساندن پیام‌های تغذیه‌ای به آنها را دوچندان می‌کند؛ ضرر‌هایی که معمولا سیاستگذاران در دولت و بعضا در بخش سلامت به آن توجه ندارند، به همین دلیل، اعتبارات معمولا در بخش درمان صرف می‌شود و اگر چه شعار جهانی پیشگیری برتر از درمان در همه جا به‌کار می‌رود ولی نبود این نگاه پیشگیرانه موجب می‌شود که کشور با شیوع بیماری‌های مزمن تحلیل برنده روبه‌رو شود و سن ابتلا به‌دلیل غفلت از آموزش‌ها و مداخله‌های مؤثر مورد نیاز، روز به‌روز کمتر شود.
محاسبات زیان‌های مالی ناشی از بیماری‌ها تقریبا از 10سال پیش در ایران شروع شد تا شاید تصمیم‌گیرانی که در تخصیص بودجه برای سلامت نقش داشتند متوجه ابعاد ضرر و زیان ناپیدای بی‌توجهی به برنامه‌های پیشگیرانه از جمله تغذیه پیشگیرانه شده و با اختصاص بودجه و اعتبارات یا وضع قوانین مناسب و اقدامات لازم از روند مشکل بکاهند.
اگر چه نظام خدمات بهداشتی کشور سابقه‌ای 30ساله دارد و سیستم مراقبت‌های بهداشتی توانسته است خدمات بسیار شایسته‌ای در زمینه پیشگیری و درمان‌های اولیه انجام دهد ولی در بعضی اجزا نتوانسته عملکرد مطلوبی داشته باشد. از مهم‌ترین آنها معمولا همکاری‌های بین‌بخشی و مشارکت جامعه ذکر می‌شوند ولی یکی از اجزای دیگر مورد غفلت قرارگرفته در این سیستم نگاه به تغذیه مناسب مردم و دسترسی آنها به غذای سالم و کافی است که شاید به‌دلیل همین غفلت، توجیه مسئولان وقت در زمان‌های مختلف برای ایجاد ساختاری برای بهبود تغذیه جامعه که زیر بنای اصلی سلامت و توانمندی جسمی و ذهنی به‌شمار می‌رود بسیار مشکل بوده است.
درحالی‌که برنامه‌ریزی برای حل مشکلات تغذیه‌ای با توجه به شرایط اقلیم‌های متفاوت با صرفه‌ترین راهکار برای کاهش بار بیماری و توانمند‌سازی جامعه است، ایجاد یک ساختار منسجم و قانونی برای اجرای برنامه‌های بهبود تغذیه جامعه در شبکه‌های بهداشتی و درمانی کشور و ایجاد یک بستر اجرایی مناسب راه حل فوری و ضروری برای کاهش مشکلات تغذیه‌ای و هزینه‌های سنگینی است که به‌دلیل بیماری‌های ناشی از سوءتغذیه و بیش‌خواری بر کشور تحمیل می‌شود. جان کلام اینکه متولیان و سیاستگذاران بهداشتی باید با تعریف و اطلاع رسانی در به کار‌گیری الگوی صحیح تغذیه سعی در نهادینه کردن اصل مهم پیشگیری مهم‌تر است از درمان را داشته باشند تا از هدر رفتن میلیون‌ها دلاری که برای درمان بیماری‌های قابل پیشگیری هزینه می‌شود، جلوگیری شود.
