آقایان واحد پخش چه می‌کنید؟

اما اقدام اخیر پخش شبکه دوم سیما در مخلوط کردن سکانس‌های 2سریال تلویزیونی مختلف که اصلا پخش‌شان 5سال از یکدیگر فاصله داشته از آن جمله اقداماتی است که نه تنها با تکرار و گذشت زمان حساسیت خود را از دست نمی‌دهد که می‌تواند جایزه تمشک زرین پخش در بین صدها و هزاران شبکه تلویزیونی دنیا را هم به خود اختصاص بدهد.

ماجرا اینگونه است که شبکه دوم در ادامه بازپخش سریال‌های قدیمی این شبکه تصمیم گرفت مجموعه پلیسی و جذاب «مزد ترس» (ساخته حمید تمجیدی) را که نخستین بار در سال72 پخش کرده بود از ابتدای اسفند امسال بازپخش کند و طبیعی بود که نگارنده هم مانند بسیاری از دیگر بینندگانی که خاطره خوشی از این مجموعه داشتند به شکل پیگیرانه‌ای به تماشای هر شبه آن بنشیند.

نخستین نکته تعجب‌آوری که در همان قسمت‌های اولیه بازپخش به‌چشم آمد و حس تردید درخصوص مخلوط شدن صحنه‌های 2سریال مزد ترس (1372) و سری دوم آن یعنی «بازی با مرگ» (1377) را به وجود آورد این بود که در سریال مزد ترس هویت فرد شرور مجموعه، یعنی مهران (با بازی احمد فخر) در قسمت‌های انتهایی مجموعه لو می‌رود و مهران تا آن موقع با شمایل ریش و موی بلند دیده می‌شود در حالی‌که در بازپخش این مجموعه مهران با لباس زندان و با موی تراشیده در همان قسمت‌های اولیه نمایش داده شد و نگارنده با تماشای چند سکانس بعدی و حضور بازیگرانی که اصلاً در سری اول این مجموعه حضور نداشته‌اند خصوصا محمد برسوزیان و خود حمید تمجیدی که نقش یک راننده در ترکیه را بازی می‌کرد به این نتیجه رسید که دوستان نازنین پخش شبکه دو تلویزیون با بی‌دقتی خارق‌العاده که البته احتمالا بخشی از آن هم به واحد آرشیو نامرتب سیما بازمی‌گردد به‌جای سریال مزد ترس در حال نمایش ترکیب به هم ریخته‌ای از 2سریال مزد ترس و بازی با مرگ هستند و نکته جالب‌تر هم اینکه حتی در انتهای پخش هر قسمت سریال مزد ترس به اشتباه تیتراژ سریال بازی با مرگ پخش می‌شود و در آن ضمن نام بردن از افرادی که اصلا در مجموعه مزد ترس حضور نداشته‌اند از سفارت ایران در آنکارا و عوامل تولید مرتبط با کشور ترکیه هم تشکر می‌شود و در انتها هم این جمله حک می‌شود که «بازی با مرگ، اثر حمید تمجیدی» و این بدان معناست که اساتید پخش شبکه دو در یک اشتباه مضاعف تیتراژ نسخه سینمایی سریال بازی با مرگ را به جای تیتراژ سریال مزد ترس پخش می‌کنند و البته ککشان هم بابت چنین گاف فاحشی نمی‌گزد.

البته نگارنده و هم‌نسلان او که به هر حال هردوسری این مجموعه را دیده‌اند شاید حداکثر ضرری که بکنند از دست دادن یک نوستالژی و یک تجدید خاطره باشد اما واقعاً چه کسی پاسخ وقت تلف شده همان درصد کمی که برای نخستین بار به تماشای مزد ترس نشسته و به جایش‌‌ آش شله‌قلمکار پخش شبکه دو را دیده‌اند می‌دهد؟