به گزارش لایوساینس کریس اوکانر معاون رئیس بخش مهندسی و فراورده‌های شهر هوشمند در شرکت آی بی ام در مصاحبه‌ای درباره خدمات شهر هوشمند که این شرکت کامپیوتری عرضه می‌کند، اشاره می‌کند. این مصاحبه چشم اندازی از اولین نسل شهرهای هوشمند به دست می‌دهد.
شهرها همیشه زیربناهای خود را با استفاده پیشرفت تکنولوژی بهبود بخشیده‌اند. در دورانی اضافه کردن شیرهای آتشفشانی به شهرها کاری نوین و هوشمندانه شمرده می‌شد. اما هنگامی که امروزه افراد از "شهرهای هوشمند" سخن می‌گویند، معمولا منظورشان افزودن حسگرهایی به زیربنای شهر است تا اطلاعات درباره کسانی که آب مصرف می‌کنند یا اینکه ترافیک در چه حدی است و در کجا جریان دارد، جمع آوری کند.
بعد نرم‌افزارها این داده‌ها را تجزیه و تحلیل می‌کنند و بر اساس آن کاری را نجام می‌دهند- یا پیشنهاد انجام کاری را به مقامات می‌دهند- تا اداره شهر بهتر انجام گیرد. این نرم‌افزارها ممکن است راه‌حل‌هایی را برای مثال برای کمک به شهروندان برای صرفه‌جویی در آب یا کمک به کاهش ازدحام ترافیک عرضه کنند.
به گفته اوکانر بسیاری از این حسگرها از هم اکنون در شهرها در حال استفاده هستند. پایشگرهایی برای کنتورهای آب، آسانسورها، خاموش کردن چراغ‌ها، باجه‌های عوارضی، تاکسی‌ها و بلیط‌های پارکینگ وجود دارند. شهرها همچنین ممکن است اطلاعات در دسترس همگان از رسانه‌های اجتماعی مربوط به شهروندان مانند توئیت‌ها یا روزآمد کردن وضعیت کاربران شبکه ها اجتماعی را جمع آوری کنند.
اوکانر می‌گوید آی بی ام از داده‌های به دست آمده از این حسگرها برای پیوند بهتر میان بخش پاسخ‌های اورژانس و حمل و نقل در شهر داوائو در فیلیپین استفاده کرده است، بنابراین در موارد اضطراری این دو بخش می‌توانند با هماهنگی با یکدیگر کار کنند.
این شرکت کامپیوتری همچینین سیستمی را در شهر ساوث بند در ایندیانا تعبیه کرده است که همه سیستم‌های آبی در شهر تحت نظارت دارد و به مقامات شهر در تخلیه کردن سیلاب ناشی از توفان کمک می‌کند. کل این سیستم در سرویس ابری تحت کنترل آی بی ام کار می‌کنند، و مقامات ساوث بند نیازی به راه اندازی نرم‌افزار خاص خودشان را ندارند.
آی بی ام حدود 2000 طرح مشابه را در چند سال گذشته در شهرها اجرا کرده است.
البته هنوز باید کار زیادی باقیمانده است که باید انجام شود. برای مثال نسل بعدی سیستم‌های شهر هوشمند باید بتواند همکاری بیشتری بین بخش‌ها را نسبت به سیستم‌های قبلی ایجاد کند. به گفته اوکانر در حال حاضر حسگرهایی که در یک رده قرار می‌گیرند، مانند حسگرهای مربوط به حمل و نقل، یا حسگرهای مربوط به آب معمولا به آسانی با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند.
اما هدف آی بی ام و سازمان‌های مشابه این است که استانداردهای برای آینده ایجاد کنند که امکان راندن این سیسستم‌ها با زبان‌های کامپیوتری مشابهی را بدهد، و در نتیجه هماهنگی میان آنها بیشتر شود.
