البته باید به این نکته هم توجه کرد که ایجاد اشتغال برای زنان روستایی باید مبتنی بر شرایط جغرافیایی و فرهنگ زندگی‌شان باشد تا آنها بتوانند بدون اینکه لطمه‌ای به زندگی‌شان وارد شود به فعالیت بپردازند و در همان حال فرزندانشان را هم سرپرستی کنند.
تا به حال با تلاش‌هایی که از سوی سازمان بهزیستی انجام شده است چند تن از زنان روستایی موفق شده‌اند با پخت نان خانگی درآمد کسب کنند. این زنان با امکاناتی مختصر در خانه‌شان نان می‌پزند و نان‌ها را برای فروش به شهر کهنوج می‌آورند. جالب است بدانید که از درآمدشان راضی هم هستند و نسبت به قبل روحیه خیلی بهتری دارند.
شغل دیگری که زنان روستایی در این منطقه می‌توانند داشته باشند حصیربافی است. از آنجا که تمامی زنان این منطقه حصیربافی را از کودکی می‌آموزند، مهارت کافی برای انجام این کار دارند و کافی است با ایجاد یک بازار مناسب برای کالاهای تولیدی در این بخش رونق ایجاد شود. اگر خریدار قطعی برای کالاهای تولیدی وجود داشته باشد بافت سبد‌ها و زیراندازهای حصیری از سوی زنان با استقبال روبه‌رو می‌شود. افراد زیادی هم متقاضی فعالیت در زمینه دامپروری هستند؛ حالا ممکن است به هر متقاضی چند راس دام داده شود و زمینه برای ادامه فعالیت مهیا شود و شاید ایجاد دامپروری‌های بزرگ‌تر نیز مدنظر کارشناسان قرار بگیرد. به‌هر‌حال از آنجا که بزرگ‌ترین مشکل زنان سرپرست خانوار تأمین منبع اقتصادی است، چه خوب است اگر این منبع از طریق کار و تلاش خودشان تأمین شود.
یکی از امکانات خوبی که برای زنان ایجاد شده مرکز آموزش قالیبافی است. این مرکز با برگزاری دوره‌های آموزشی، به افرادی که دوره را با موفقیت پشت‌سر بگذارند مدرک حرفه‌آموزی می‌دهد. این زنان با همین مدرک می‌توانند در قالب گروه‌های همیار کارگاه‌های قالیبافی دایر کرده و به بافت فرش مشغول شوند تا هم در کنار فرزندانشان باشند و هم درآمد مناسبی کسب کنند. جالب است بدانید که چندی پیش یک نفر حاضر شد برای برپا کردن کارگاه قالی به زنان روستایی کمک کند.
برای انجام این کار لازم است تا 6-5نفر از زنانی که دوره آموزش را پشت‌سر گذاشته‌اند یک تعاونی را در اداره تعاون به ثبت برسانند. برای انجام این کار این گروه باید همراه هم به شهر کهنوج و اداره مربوطه مراجعه کرده و برای ثبت تعاونی اقدام کنند. این کار تا مراحلی هم دنبال شده اما هنوز به‌طور کامل انجام نشده است اگرچه به‌نظر می‌رسد شرایط برای انجام این کار تا حدودی فراهم شده باشد. به هر حال اگر سرمایه‌گذاران بخش خصوصی هم بخشی از فعالیت‌هایشان را به ایجاد کارگاه در روستاها اختصاص دهند می‌توان امیدوار بود که مشکل زنان سرپرست خانوار تا حد زیادی حل می‌شود و این زنان با اتکا به توانایی‌هایشان مستقل شده و دیگر به کمک نهادهای حمایتی نیازی ندارند.
* مددکار بهزیستی قلعه گنج
