پژوهشگران تخمین می‌زنند که بدن یک فرد متوسط حاوی 25 گرم منیزیم باشد و نیمی از این میزان در استخوان‌ها قرار دارند.
منیزیم برای انجام بیش از 300 واکنش شیمیایی که کارکرد درست بدن را ممکن می‌کنند، ضروری است. افراد منیزیم را از رژیم غذایی به دست می‌آورند، اما گاهی مکمل‌های منیزیم برای برای افرادی که میزان منیزیم بدن‌شان پایین است، لازم است. ممکن است میزان دریافت منیزیم از راه غذا ناکافی باشد، این امر به خصوص در زنان رخ می‌دهد.
غذاهای حاوی مقدار زیاد فیبر معمولا منیزیم بالایی دارند. منابع غذای منیزیم شامل حبوبات، غلات کامل، سبزیجات به خصوص براکلی و سبزیجات برگدار سبز، تخمه‌ها و مغزهای خوراکی به خصوص بادام است.
استفاده‌های دارویی
- در سوءهاضمه (سوزش سردل) به عنوان آنتی اسید به کار می‌رود. ترکیبات گوناگون منیزیم بیش از همه هیدروکسید منیزیم برای این مقصود به کار می‌رود.
- پیشگیری و درمان کمبود منیزیم، و برخی از بیماری‌های معینی که مربوط به کمبود منیزیم هستند.
- استفاده به عنوان ملین برای یبوست یا آمادگی روده برای اقدامات تشخیصی و درمانی.
اثرات جانبی و ایمنی
مصرف خوراکی منیزیم در اغلب افراد بی‌خطر است. در برخی از افراد مصرف منیزیم ممکن است باعث دل‌آشوبه، تهوع، استفراغ،و سایر اثرات جانبی شوند.
دوزهای کمتر از 350 میلی‌گرم در روز منیزیم برای اغلب بزرگسالان بی‌خطر است. هنگامی منیزیم در مقادیر بسیار بالا مصرف شود، ممکن است خطراتی ایجاد کند. دوزهای بسیار بالای منیزیم ممکن است باعث تجمع این ماده در بدن شودف و به اثرات جانبی وخیمی مانند اختلال ریتم قلب، فشار خون پایین، اغتشاش شعور، کند شدن تنفس، اغما و مرگ بینجامد.
احتیاطات و هشدارهای خاص
بارداری و شیردهی: منیزیم در صورتی در مقادیر توصیه‌شده مصرف شود، احتمالا برای زنان باردار و شیرده بی‌خطر است. این مقدار بر حسب سن زنان متفاوت است.
بلوک قلبی: دوزهای بالای منیزیم (به خصوص در مواردی که به صورت داخل وریدی تجویز شود) نباید برای افراد دچار بلوک قلبی تجویز شود.
مشکلات کلیوی مانند نارسایی کلیوی: در موارد نارسایی کلیوی، کلیه‌ها در دفع منیزیم از بدن دچار اشکال هستند. مصرف مقادیر زیاد منیزیم ممکن است باعث تجمع منیزیم و رسیدن آن به سطوح خطرناک شود. مصرف منیزیم در این موارد ممنوع است.
