او تأکید می‌کند که اهمیت بازی بعدی مقابل ازبکستان به هیچ عنوان کمتر از بازی مقابل کره‌جنوبی نیست و ایران برای رسیدن به جام‌جهانی باید ضعف‌هایش را در بازی‌های دور برگشت به کمترین حد ممکن برساند. باقری درخصوص پیروزی مقابل کره‌جنوبی، شرایط فعلی تیم ملی و آینده‌ای که این تیم در پیش دارد به سؤالات همشهری پاسخ داده است. او امیدوار است که این تیم در نهایت راهی جام‌جهانی برزیل شود.
- آقای باقری، تحلیل شما از بازی ایران و کره‌جنوبی چیست؟
من معتقدم سه امتیاز برای ما بسیار مهم و حیاتی بود و خوشبختانه در بهترین زمان ممکن برنده شدیم ولی باید قبول کرد که ایران در این بازی چندان خوب کار نکرد. کره‌جنوبی نسبت به ایران بهتر بازی کرد. آنها در اکثر لحظات بازی توپ و میدان را در اختیار داشتند و چند فرصت خطرناک هم به‌وجود آوردند. با این حال جای خوشحالی دارد که سه امتیاز گرفتیم تا شرایط بهتری پیدا کنیم.
- برخی معتقدند فوتبال ملی ما هنوز مشکل دارد و این برد شاید مثل یک مُسکن باشد که به‌صورت مقطعی شرایط را بهتر کند؟
ما نقطه ضعف‌هایی داریم که حتما باید برطرف شود. شما دیدید که در بازی با کره‌جنوبی چقدر روی ضربات ایستگاهی ضعف داشتیم و چگونه به آنها موقعیت گل دادیم. در بازی با لبنان هم از روی ضربه ایستگاهی گل خوردیم و این یک ضعف بزرگ است که باید برطرف شود. وقتی در کناره‌های زمین خطا می‌دهیم یعنی اینکه در این منطقه از زمین مشکل داریم و باید ضعف‌ها را برطرف کنیم. به هر حال حریفان هم بازی‌های ما را نگاه می‌کنند و خیلی راحت می‌توانند از نقاط ضعفی که داریم به ما ضربه بزنند.
- عملکرد خط دفاعی چطور بود؟
اینکه گل نخوردیم خودش یک فاکتور مثبت محسوب می‌شود ولی گفتم که تیم ما باید روی ضربات ایستگاهی بیشتر کار کند. کره‌ای‌ها بارها روی سر مدافعان ما ضربه سر زدند و اگر شانس با ما یار نبود شاید می‌باختیم و آن وقت وضعیت خیلی بدتر می‌شد.
- برخی معتقدند که شاخص‌ترین بازیکنان ما اشکان دژاگه و قوچان‌نژاد بودند، نظر شما چیست؟
من هم معتقدم که آنها نسبت به دیگر بازیکنان وضعیت بهتری داشتند و خیلی خوب در زمین دویدند. شاید اگر این دو بازیکن نبودند با مشکل مواجه می‌شدیم. آنها توانستند به تیم ملی کمک کنند.
- خیلی‌ها معتقدند جواد نکونام افت کرده و این نظری است که بسیاری از کارشناسان هم آن را تأیید می‌کنند.
هر بازیکنی در دوران فوتبال خود بالا و پایین را تجربه می‌کند و جواد هم از این قاعده مستثنا نیست. نکونام بازیکن بزرگی است که زحمات زیادی برای تیم ملی کشیده ولی به هر حال الان شرایط طوری شده که از روزهای اوج خود فاصله دارد. جواد خودش هم می‌داند که مثل روزهای اوجش نیست ولی او خیلی راحت می‌تواند به روزهای اوج برگردد. سن نکونام طوری نیست که بگوییم دیگر نمی‌تواند مثل چند سال پیش فوتبال بازی کند.
- چرا تیم ملی در انجام بازی مالکانه و دادن پاس‌های متعدد و بدون اشتباه مشکل دارد؟
این مشکل مربوط به تیم ملی نیست بلکه به فوتبال باشگاه‌های ما ربط دارد. تیم ملی یک کشور، نماد فوتبال آن کشور است و وقتی در فوتبال باشگاهی خبری از فوتبال مالکانه با تعداد پاس‌های زیاد نباشد، نباید در تیم‌ملی هم شاهد این موضوع باشیم. شما می‌بینید که تیمی مثل بارسلونا فوتبال را باحوصله بازی می‌کند. آنها حتی موقعی که با یک یا دو گل عقب می‌افتند، دست از فلسفه فوتبالی خود بر نمی‌دارند. بازیکنان ملی‌پوش دوباره به تیم‌های باشگاهی برمی‌گردند و آنجاست که باید فوتبال آنها تغییر کند که نمی‌کند. من معتقدم برای پیشرفت، باید سبک فوتبال ایران تغییر کند و این یک نیاز اساسی برای فوتبال ماست.
- آیا ضعف‌های تیم ملی برای بازی‌های برگشت زنگ خطر نیست؟
این ضعف‌ها اگر برطرف نشود با مشکل مواجه می‌شویم. الان خیلی‌ها تصور می‌کنند با شکست‌دادن کره خیلی جلو افتاده‌ایم ولی اینطور نیست. چهار بازی و 12امتیاز باقی مانده و فکر می‌کنم روزهای سختی در پیش داشته باشیم. در دور برگشت، بازی‌ها سخت‌تر و حساس‌تر می‌شود و باید خیلی باهوش باشیم و حداکثر امتیاز‌ها را جمع کنیم.
- برخی معتقدند میانگین سنی تیم ملی کمی بالاست و باید تا جام‌جهانی کمی جوان‌گرایی کنیم؟
ما اگر می‌خواستیم به‌دنبال جوان‌گرایی باشیم، این کار باید بعد از صعود نکردن به جام‌جهانی2010 شروع می‌شد. اگر آن زمان دنبال این کار بودیم می‌توانستیم تا جام‌جهانی برزیل نتیجه‌اش را بگیریم، الان کمی دیر شده است ولی اگر بخواهیم می‌توانیم کمی تیم را تغییر دهیم و جوان‌تر کنیم؛ هر چند که دو سال تا شروع جام‌جهانی مانده و این زمان چندان زیاد نیست.
- پیش‌بینی شما این است که به جام‌جهانی صعود می‌کنیم؟
پیش‌بینی سخت است ولی امیدوارم این اتفاق بیفتد و در نهایت به جام‌جهانی برویم. فوتبال ما پتانسیل بالایی دارد ولی باید به فکر برطرف کردن مشکلات فنی و ساختاری فوتبال‌مان هم باشیم. پیروزی‌های مقطعی نباید باعث شود که مشکلات اصلی فوتبال را فراموش کنیم. تیم‌هایی مثل ژاپن یا کره به‌دلیل رسیدگی به مشکلات ساختاری فوتبال‌شان و همچنین برنامه‌ریزی‌های بلندمدت توانستند پیشرفت کنند.
