به گزارش خبرگزاری فارس پرویزی که سابقه کارگردانی نمایش «بانوی خیال» (بزرگداشت میراث نگارگران کهن ایران/ اجرا شده در تالار وحدت 84) و چندین ویدئو-آرت را در کارنامه خود دارد، در این اجرا فرمی بدیع از پرفورمنس را ارائه می‌کند که ترکیبی از ویدئو-آرت، موسیقی و نمایش است.
نوعی دیالوگ درونی که در وجود بازیگر (پگاه آهنگرانی) با خودش جاری می‌شود و در بستری از فضاسازی‌های ویدئویی و صدای ویلنسل (با اجرای زنده آتنا اشتیاقی، نوازنده ارکستر ملی ایران) بیننده را در مسیری پیش می‌برد که به مقصدی رازآلود منتهی می‌شود؛ صداها.
محمد پرویزی کارگردان، در توصیف این فضا می‌گوید: «اهمیت این صداها در گفتن آنها نیست، بلکه در شنیدن آنهاست. بیش از آن که درباره‌اش چیزی بگوییم، باید بشنویم. این صداها سهم دیگران است برای به صدا در آمدن در ما. آنها را می‌بایست از درون شنید، نه از بیرون. از جایی که تصمیم می‌گیریم دیگری را پس برانیم، درست از همین‌جا باید شنید. دقیقاً همان جاست که صداها سرکوب می‌شوند. این صداها مهم‌اند. اگر نتوانیم در خود، دیگران را بشنویم و یا دیگری را در کلام خویش نشناسیم، این آغاز ویرانی صداهاست در ما.»
«نزدیک‌تر بیا... نزدیک‌تر... نزدیک‌تر از این؟» تا 25 دی‌ماه هر شب رأس ساعت 18 در «گالری شیرین» واقع در خیابان ولنجک، کوچه هجدهم، شماره 9 میزبان علاقه‌مندان خواهد بود.
