در پی این تصمیم، شماری از کارشناسان منابع طبیعی در تماس با همشهری اعلام کردند که اگر قرار است این جاده با وجود همه توصیههای مشفقانه اجرا شود از مسئولان و متولیان اجرای طرح انتظار میرود با تمهیداتی، حداقل آسیب را به باغ گیاهشناسی وارد کنند. در پی این تماسها، نظر مهندس عیسی مومن، رئیس باغهای گیاهشناسی کشور را جویا شدیم. وی در اینباره گفت: اگر مسئولان اجرایی مصمم به اجرای مسیری هستند که از باغ گیاهشناسی عبور میکند رعایت دو نکته میتواند آسیبهای ناشی از عملیات اجرایی را به حداقل ممکن برساند؛ نخست اینکه این عملیات بهگونهای طراحی و اجرا شود که تحت هر شرایطی مسیر عبوری با کلکسیونها و قطعات تحقیقاتی حداقل 300متر فاصله داشته باشد. چنانچه مسیر عبوری در فاصلهای کمتر از 300متر با قطعات و کلکسیونهای تحقیقاتی احداث شود این بخشها که از مهمترین و در عین حال با ارزشترین بخشهای باغ محسوب میشوند آسیب جدی خواهند دید، بهطوری که جبران این آسیبها تقریبا غیرممکن خواهد بود. به گفته وی در این بخشها گونههای درختی ارزشمندی وجود دارند که اغلب از کشورهای دیگر به این مجموعه منتقل شدهاند.
مومن در ادامه گفت: علاوه بر رعایت فاصله 300متری مسیر با قطعات تحقیقاتی باغ، ضروری است مجری طرح در فاصله ایجادشده بین مسیر عبوری و بخشهای تحقیقاتی سه الی چهارردیف درختکاری کند تا از این طریق از انتشار آلودگیهای ناشی از عبور جاده به سایر بخشهای باغ جلوگیری شود.
مومن که بیش از 20سال سابقه خدمت در باغهای گیاهشناسی کشور را در پیشینه خود دارد و هماکنون نیز مسئول پیگیری امور باغهای گیاهشناسی شهرستانهاست، افزود: نکته دیگر اینکه، جامعه منابع طبیعی و کشاورزی کشور مصرانه از مسئولان اجرایی استان مازندران میخواهند تا عملیات اجرایی را بهگونهای انجام دهند که آخرین قطعه اجرایی، قطعهای باشد که از باغ گیاهشناسی عبور میکند؛ بهعبارت دیگر، نخست به سراغ تملک زمینهایی بروند که متعلق به مردم است و پس از آنکه عملیات اجرایی درخارج از باغ تکمیل شد درنهایت سراغ باغ بیایند. با این شیوه، آسیبپذیری باغ به حداقل ممکن کاهش مییابد. رئیس باغهای گیاهشناسی کشور در پایان گفت: خساراتی که بهخاطر احداث جاده متوجه باغ میشود باید جبران شود زیرا این باغ یک اثر فرهنگی و ملی و متعلق به همه مردم است و درنتیجه باید خسارات وارده بهگونهای جبران شود که باغ بتواند به اهداف خود برسد.